Wat te doen met de tijd? Het plan was eerst even helemaal niets. Uitrusten. Slapen, jaren achterstand inhalen. Vroeg naar bed. Tien uur slapen. Het blijkt dat uitrusten niet lukt in een week, zelfs niet in twee. Maar nu heb ik het gevoel dat er schot in begint te komen. De kringen verdwijnen, de moed om dingen te gaan doen komt terug, en het zelfvertrouwen dat niet werken niet betekent dat ik niets meer toevoeg aan de maatschappij, de omgeving.
Uitrusten is een ongelooflijk iets. Een luxe. De continue stress is weg. Het gevoel alles maar een beetje te doen. Niet genoeg uren in een dag te hebben. Voor mij is het fijn, voor de kinderen ook. Ze vinden het fijn dat ik thuis ben als ze uit school komen. Dat ik mee kan op een excursie. Dat er een versgebakken broodje of koek in hun lunchbox zit dat net uit de oven komt. Ze vinden het fijn dat ik ze naar voetbal kan brengen op de fiets. Dat ik weer beschikbaar ben in de weekenden. En dat we gezellig huiswerk kunnen doen aan de grote tafel, op normale uren van de dag. We koken samen, maken muziek, en vriendjes en vriendinnetjes komen te pas en te onpas langs.
Bud vindt het ook fijn. Als er iemand ziek is ben ik gewoon thuis en hoeven we niet met werk iets te regelen. Als de afwas niet meer lukt in de avond, doe ik hem gewoon de volgende dag. We besteden meer kwaliteit tijd met elkaar, en zijn niet voortdurend meer bezig met "regelen". We zij zelfs begonnen met badminton!!
Het plan voor mij om het vol te houden om voltijds thuis te zijn was dat ik een deel van de tijd zou besteden aan weer fit worden, en aan het doen van vrijwilligerswerk.
Het fit worden lukt en dat is heerlijk. All overtollige energie kan ik kwijt in de sportschool of met rennen langs het strand. Ik besef mij dat dat een kado is, en ik geniet er iedere minuut van. De tijd die ik altijd voor mijzelf had in mijn werk, heb ik nu in de sport.
Het vrijwilligerswerk is ook gelukt. Ik ga wandelen of koffie drinken met demente dames uit het bejaardenhuis op de hoek. Ik ondersteun kinderen die moeite met lezen hebben op de middelbare school en ik ben vrijwilliger voor het geven van Engelse les voor vluchtelingen. Na jaren niets gedaan te hebben op dat gebied, kan ik ook eindelijk iets bijdragen.
We zijn ook voor het eerst weer een weekend weggeweest. Nu ik vrij ben hoeft alles niet meer op zondagavond klaar te staan voor de week. Dus we kunnen rustig een weekend weg zonder zorgen over hoe we het de rest van de week dan voor elkaar moeten boxen. Ik denk dat dat weekend weg de start was van een nieuw begin.
Morgen begint hier de lente. De bloesembomen in de voortuin staan in bloei. De kinderen moeten weer een hoed op naar school om ze te beschermen tegen de hoge UV straling.
Wij zijn vrolijk en blij en gezond. Een vriendin van Inne (we zullen je missen Inne!!!) komt logeren dit weekend.
We gaan weer verder. Ik ben weer terug op de blog. Een nieuwe start na een lange pauze. En nu echt! Ik voel mij beter. Welkom terug :-)
Whale watching weekend in Warrnambool- Geen walvis te zien maar wel heerlijk!
