Het einde van de zomer begint eraan te komen. De ochtenden zijn fris en er zit een vleugje herfst in de lucht. De vijgenboom zit vol met grote rijpe vijgen. Tom heeft samen met zijn vriendje de eerste twee kilo geplukt, en verkocht. Samen hebben ze gekeken hoe duur de vijgen bij de supermarkt zijn (2$ per stuk!) en hebben ze vervolgens voor een kwart van de prijs verkocht. Naast het station, gouden business. De moeder van het vriendje heeft aangeboden dat ze de volgende keer de passievruchten uit haar tuin kunnen verkopen, ook die zijn rijp. De jongens zijn wild enthousiast over dit business idee.
Afgelopen zaterdag speelde het cricket team de laatste wedstrijd van het seizoen. Uiteraard is er ter afsluiting van het seizoen een BBQ georganiseerd en spelen de jongens tegen hun vaders. De vaders zien er 10 jaar jonger uit tijdens de wedstrijd. Alle werkstress en andere beslommeringen worden vergeten zodra het bat de bal raakt. Het is een mooi gezicht.
Mijn rol als teammanager zit erop voor dit jaar. Ik heb veel geleerd en het was hartstikke leuk. Cricket is lang zo saai net als ik oorspronkelijk dacht en ik heb mijn mening herzien.
Over een paar weken begint het voetbalseizoen. De jongens zijn druk met het samenstellen van teams. Ze zijn allebei gekwalificeerd voor een hogere klasse voetbal, maar ze geven er niets om. Ze willen spelen voor hun plezier. Daar bedoelen ze mee dat ze met hun vrienden in een team willen zitten. Ik begrijp dat wel. Veel van hun vrienden zijn naar privé scholen gegaan, en het wordt lastiger om elkaar te zien. Sport houdt ze bij elkaar. Ik vind het knap dat ze beslissingen nemen over wat ze willen :-).
Ik blijf intussen op huizenjacht gaan. Met eind het van de zomer is er een toename van het aantal huizen dat op de markt komt, met een piek rond Pasen. Het lastige is dat de "huizenbubble" er alleen maar erger door wordt. De prijzen zijn hoger dan ooit tevoren. We blijven positief, er komt vast een veiling waar niet zoveel mensen op komen dagen, of waar de uiteindelijke verkoopprijs niet 20% boven de ge-adverteerde prijs ligt...... We krijgen heel veel huizen te zien. Maar eigenlijk maakt het niet uit wat voor een huis er staat. Je koopt locatie, een stukje grond. Dat is wat telt. Waar wij wonen is grond duur. Dus we blijven sparen. We blijven proberen.
Ondertussen is Simon op Year 6 (het laatste jaar van de lagere school) op Canberra kamp. Canberra is de hoofdstad van Australie en daar wordt alle politiek bedreven. Ze leren over de werking van het politieke systeem, wetgeving, verkiezingen, politieke partijen en het Federale en Statensysteem. Ze bezoeken het Parliament house en andere belangrijke locaties. Vier dagen is hij weg. Het vertrek was spannend, maar ik ben vol vertrouwen dat hij het enorm naar zijn zin heeft.
Het einde van de zomer kom in zicht. Wel een beetje jammer. We houden erg van het warme weer en de hete dagen en de ontspannen weekenden.
Vrienden van ons gaan naar Queensland verhuizen omdat ze het leven hier te gestrest, te duur en te koud en te wisselvallig vinden. Ik geef ze geen ongelijk!
Het cricket team - Go Zebbies!
Zenuwen voor de bus vertrekt.
Vijgen plukken
Voorbereidingen voor de verkoop.
De woonkamer van een huis waar ik gisteren ging kijken (zonder te weten wat de vraagprijs is). Het heeft ook drie slaapkamers, twee badkamers en een oude keuken. 's Avonds belt de makelaar met de minimale prijs. 1.8 Milioen AUD. De meeste huizen verkopen minstens 15% boven de ge-adverteerde prijs tijdens de veiling....... Dit huis wordt het dus niet ;-)
