De oorspronkelijk route die we hebben gepland is nog steeds afgesloten door de regen. Teleurgesteld staan we voor het bord, bellen alle informatiediensten die mogelijk zijn voor updates en moeten concluderen dat het er echt niet in zit.
Coober Pedy is een aparte plaats. Er wonen vooral mensen die er hun geluk zoeken in het zoeken naar opalen. De omgeving rond Coober Pedy ziet er uit als een mijnenveld, vol met gaten en bergen wit zand. Er zijn blijkbaar geen richtlijnen over wat te doen als je in je mijn niets gevonden hebt. Het blijft liggen zoals er gegraven is. De omgeving van Coober Pedy is dan ook niet toegankelijk voor mensen die geen mijn licentie hebben, het is levensgevaarlijk. Daardoor is het extra speciaal om hier te zijn en het leven te aanschouwen. De meeste huizen zijn in de rotsen gebouwd om het koel te houden. Op een koude dag als die als wij bezoeken ziet het er een beetje troosteloos en verlaten uit. Mijn werktuigen worden gemaakt uit oud ijzer, overal staan afgedankte auto's en verroeste vrachtwagens. Hier moet het idee over de film Mad Max ontstaan zijn......
We bezoeken de Breakaways, oude heuvels in een lege uitgestrekte 75000 jaar oude zeebedding. We bekijken een opaalmijn vanbinnen. Voor Simon het hoogtepunt van de reis. We kamperen niet. Om te gaan staan in de rode modder en de stromende regen vinden we een beetje veel van het goede. Bovendien is het hoog tijd om te wassen, in Coober Pedy doen we het luxe en slapen in een appartement, met wasmachine!
De wegen blijven gesloten en dus rijden we na Coober Pedy een stukje terug om een andere track te doen. Misschien nog wel mooier en avontuurlijker. We gaan naar Kingoonya en rijden dan langs het Lake Gairdner National Park naar de Gawler Ranges en een groot schapen station. De reis is prachtig. De stilte oorverdovend, het landschap uitgestrekt, de weg hobbelig. We zien emoes, kangoeroes, verschillende soorten hagedissen en de majestueuze Wedgetail Eagels (Adelaar). Zo mooi.
Omdat we het schapenstation niet halen moeten we een nachtje wild kamperen, in het midden van het niets. Tom gooit de frisbee zo hard en hoog mogelijk met de woorden "hier kan hij nergens op een dak terechtkomen". Dat beschrijft hoe heerlijk ze het vonden. Natuurlijk vonden ze het ook een beetje spannend.
Mount Ive is een grote schapen- en geitenboerderij in het midden van verlatenheid. We kamperen er een paar dagen om het zoutmeer te bezoeken, de "orgelpijpen" te bekijken en wat van het stoffige boerderij leven mee te krijgen. Het warme water wordt gegenereerd door een "Donkey", een groot houtvuur in een ijzeren kist. Het drinkwater komt uit een tank, al het andere water komt uit de grond en wordt opgepompt met een windmolen.
Het is stil, het waait, het is stoffig en warm.
Na een paar dagen op de boerderij rijden we via Port Augusta naar de groene heuvels. Ze ronde heuvels, gifgroene velden en grote bomen doen bijna zeer aan onze ogen. Het is alsof we een andere wereld binnenrijden.
We overnachten in idyllisch Burra, de laatste nacht in de tent. Dan rijden we naar gezellige stad Mildura waar we dan toch eindelijk een keer hamburgers eten, de grote wens van de kinderen. We vallen met onze neus in de boter, het is het Country muziek festival, en de kinderen die meer dan twee weken van alles weg zijn geweest vinden het fantastisch. De laatste stop voor we thuiskomen is in Castlemaine, nadat we de graansilo's met grote kunst schilderingen hebben bezocht. Het is een lange rit en naarmate we dichter bij Melbourne komen neemt de bevolkingsdichtheid toe, de grootte van de landerijen af en wordt de begroeiing dicht en met veel bloemen. We komen aan in het voorjaar.
Zaterdag is het de verjaardag van Bink. We hebben de kroon en de vlaggen de hele weg met ons meegenomen en o wat is hij gelukkig. Als we later in Melbourne thuiskomen hebben de buren een verjaardagstaart gebakken. We zijn weer thuis :-)
Hier een impressie van de reis vanaf Coober Pedy.
