softy

Avontuur en verandering zitten in mijn bloed. Maar Bud en de kinderen vinden het heerlijk waar we nu zijn. Ik zal er aan moeten wennen dat we niet binnen Australië in een andere stad gaan wonen. Dat valt voor een nomade als ik niet mee.

Dus terwijl Bud getrakteerd wordt door Simon, Tom en Isis op kaartjes voor cricket (ze zijn verslaafd!!), rijd ik met Bink naar Jan Juc, aan de Great Ocean Road om verhuisdozen op te halen die vrienden van ons hebben geleend. Daarna rijden we naar Bells Beach voor een uurtje ruige zee en spelen. Vrienden mee. Een wandeling over de kliffen als bonus.

Als ik thuis kom zijn de jongens ook thuis. Australië heeft gewonnen. En ik heb als verrassing hun eerste surf board gekocht. Een Softy 60 inch, tri-fin set-up, met sok en een blok was. Nu nog een imperiaal op de auto en dan kunnen we onszelf zo langzamerhand Aussies noemen. Toch?

Het is hier zo gek nog niet ;-). En het avontuur en de verandering zitten hem misschien wel in het surf board en de imperiaal……...

wind

Een vakantiedag op Woolamai Beach. Het wordt 38 graden in de stad en met die temperaturen gaan wij liever bodyboarden op ons lievelingsstrand. Het is heet en zonnig en de golven zijn goed. Ons tentje beschermt ons op de momenten dat we niet in het water zijn. Want zo in de zon zitten doen we niet, dat is veel te riskant. Voor het eerst sinds we vakantie hebben ontspannen we een beetje. Bud vliegt door de golven met zijn board. Isis, Simon en Tom blijven iets ondieper, de stroming is zo sterk! Bink springt door de golven en is voor niets bang. Gaat regelmatig onder, wordt meegesleurd door teruglopend water, maar hij lacht erom. Ik zoek stenen en slaap een 1/2 uurtje in de tent. Wanneer is dat voor het laatst gebeurd? Ik heb mijn camera niet mee. Helemaal rust. Dat weerhoudt mij niet een paar plaatjes te schieten met mijn telefoon…..Simon op zijn skim board.
We eindigen de dag gehaast. Van het ene op het andere moment zakt de temperatuur van 35 naar 21 en begint het te sormen. Strandtentjes vliegen door de lucht, net als een van onze bodyboards en een boodschappen tas. Tom gilt, Bink huilt, Isis is al bij de auto en Simon gaat meteen aan de slag om te redden wat er te redden valt. Ik breng de kinderen naar de auto, vecht de tent in de zak. Bud heeft het bodyboard weten te redden. Alleen de boodschappentas hebben we niet teruggekregen. Die hing ergens op 12 meter hoogte aan een tak en daar konden we niet bij. In de auto terug naar huis verzinnen we wat er allemaal met de tas an gebeuren. Een boodschappentas voor de Mutton vogels. een nestje voor de pinguins, een jas voor de echidna's. Gelukkig is de tas van stof en is de kans klein dat hij voor voer aangezien wordt……. Als we later Karin aan de telefoon hebben zegt ze dat ze buiten in Luxemburg gaat staan wachten tot de tas naar haar is toegewaaid. Dat maakt het avontuur compleet.
En zo, terwijl het buiten stormt en de shorties (de surfpakken met korte mouwen en halflange pijpen) droogwaaien liggen de kinderen te dromen over vliegende boodschappentassen. En misschien ook een beetje over een heerlijke dag.

 Skim boarden, Simon

muziek

Bud, Simon en Tom gaan een dag naar het cricket. Isis, Bink en ik pakken de hele ochtend dozen, schrobben de BBQ en zetten het keukenblad in de olie. En dan vinden we dat we ook een uitje hebben verdiend. Ik wil graag fietsen en naar het strand. Isis en Bink willen naar het museum. Twee tegen 1, het wordt het museum.

 Dit is wat een vlieg ziet…

Aboriginal kunstwerk dat beweegt als de vleugels van een vogel terwijl een zachte stem in een Aborginal taal en in het Engels een verhaal vertelt. Bink en Isis vinden dit het allermooiste van vandaag. 

 Bink is geboren met muziek vanbinnen. Ook in het museum is hij niet weg te slaan bij alles wat me muziek te maken heeft. 

 Even pauze. 

 het museum grenst aan de Carlton Gardens waar we een wandeling maken. Bink neuriet de liedjes die hij in het museum hoorde. 

De fontein is aan! Nu kan onze dag niet meer stuk. 

huislijk

Een huislijke dag met kerst. En een feestelijke avond. In de hitte. Gelukkig houdt iedereen het lang genoeg vol om het donker te zien worden en we de kaarsen aan kunnen steken.
Niet helemaal kerst de Aussie Way, we gaan niet naar het strand met onze eski. Maar verder doen we alles in stijl. Inclusief Christmas Crackers :-).

kerstavond 2013

Ella Fitzgerald staat op repeat met " Have yourself a merry little Christmas". Isis schrijft menukaartjes, Tom oefent een jongleeract, Bink draait gehaktballetjes samen met Bud en Simon maakt kerststerretjes van bladerdeeg met kaas. De lichtjes zijn aan, de bloemen van de markt staan fleurig in een vaas. Het is kerstavond. We zijn blij. En tegelijkertijd missen we onze familie.

Lieve familie en vrienden. Hele gezellige kerstdagen gewenst en een gezond en vrolijk 2014. Wij denken aan jullie. Altijd.

3 kamers...

Drie kamers opgeruimd vandaag en verhuisklaar gemaakt. Een keer naar de tweedehands winkels geweest (op shop) met drie zakken spullen om weg te geven. Acht kinderen vanmiddag in het zwembad. Onverwachte BBQ. Een onweersbui. Lijnen vol natte was. En de vurigste zonsondergang die ik ooit heb gezien.
Nog twee dagen werken en dan 1,5 week vrij!

Zonsondergang vanuit ons huis gezien. 

vakantie

In de laatste week voor de vakantie loopt de druk hoog op. Klassenfeesten, rapporten, kerstkaarten voor  de juffen, voor collega's. Versieren. Het is heet. De kinderen zijn moe. Wij ook. We werken allemaal toe naar vandaag. Het huis ziet eruit alsof er een bom is ontploft. De koelkast is bijna leeg. Maar we nemen het zoals het komt. Met 40 graden gisteren zijn we niet in staat om iets te doen aan de chaos. We pakken de fiets na werk en school en fietsen naar Half Moon Bay voor Fish and Chips en een lekker duik in de zee. Heerlijk. Ik voel mij wel schuldig, er moet nog zoveel gebeuren. Maar het lachen van de kinderen, de vrolijke golven en het warme zand maken ons blij.

Vandaag.

De schooltassen gaan voor het laatst mee. Ik overhandig sleutels voor de schooltuin aan de diverse ouders die gaan helpen water geven in de hete zomerweken. Boodschappen. Twee keer zo duur als normaal. Het wordt kerst, dat is duidelijk. Een piepklein bosje rozen dat ik voor de kinderen wil kopen omdat het schooljaar is afgelopen kost 17.50 dollar. (11.50 Euro). Dan maar een dikke kus en een fles kinderchampagne.

De kinderen zijn om 13u uit. We gaan naar mijn werk om even hallo te zeggen en een ijsje te eten. En om alle picknickspullen op te halen van de kerstpicknick van gisteren, die konden niet mee op de fiets, en al helemaal niet in 40 graden.

We delen kerstkaarten uit. De kindjes krijgen en surprise ei en natuurlijk een candy cane. Dat de chocola nog niet uit hun oren komt mag een wonder heten. Ik ben blij dat ik niet weet wat ze allemaal al in de ochtend hebben verorberd aan zoetigheid.....

Het is leuk. Daarna nog de wekelijkse zwemles en dan zit het er echt op. Vakantie. Bud is op tijd thuis. Voor het eerst in weken. Zo gezellig! Tijdens het eten nemen we de klassen door van volgend jaar. Wie  komen er in de klas, welke leraren hebben ze, en hoe goed kennen ze die? Tom en Bink doen kunsten op de trampoline. Isis valt om van moeheid. Simon maakt plannen over de cricket wedstrijden die hij wil zien in de vakantie.

Vakantie.
Heerlijk :-)

 Donderdagavond, afkoelen na een hete dag. 

jaarlijks fenomeen...

....de Christmas Carols op school.

Het is even aanpoten om er op tijd te komen. Isis heeft mij om 15.30u al gebeld met de telefoon van de naschoolse opvang dat ik absoluut niet de kerstmutsen en rendiergeweien mag vergeten.

Als mijn trein aankomt op het thuisstation spring ik naar buiten en race naar de "2 dollar shop" voor de gevraagde kerstatributen. Dat is helemaal tegen onze regels om geen wegwerprotzooi te kopen, maar er is geen tijd, dus vooruit dan maar. Voor deze ene keer.

Dan breek ik een tweede regel en haal eerst de kinderen op bij naschoolse opvang, voor ik Bink ga ophalen. Van de juf bij de opvang krijg ik een schaal fruit in mijn handen geduwd. Breng de schaal morgen maar terug zegt ze, en wenst mij veel plezier. Ik stop ze wat dollars in de handen van de kinderen zodat ze worstjes kunnen halen van de barbie die al volop staat te bakken. Ik laat de kinderen even op school, wat eigenlijk niet mag, en spring op de fiets om Bink te halen.

Ouders lopen traditioneel met de picnickleden, picnicdozen en flessen koude witte wijn richting school. Kinderen in het wit met rode mutsen en rendiergeweien. Het is een bonte voorstelling. En een bonte stoet.

Bink krijgt van de kinderen een koude worst toegestopt als we even later weer bij school zijn. En een blikje Fanta. Fout fout fout. Maar oh wat genieten ze. Een vriendin van mij duwt mij een glas koude witte wijn in mijn handen maar ik durf het niet te drinken. Ik denk dat ik omval als ik dat doe.

En dan wordt er gezongen. Bud komt ook. Het is een zonnig, luidruchtig en chaotisch gebeuren. Tom en Simon zingen af en toe wat mee. Isis zingt luid en duidelijk van de tekst op papier en Bink danst er tussendoor. Tot hij moe is en samen met Bud de rest aanschouwt.

Het "silly" season is begonnen.... en goed ook.

Bink en Bud kijken samen naar Christmas Carols. 

kus

"Now a soft kiss - Aye, by that kiss, I vow an endless bliss" (John Keats). 

Onze mistletoe hangt. Klein maar fijn. Ieder jaar bergen we de papieren mistletoe voorzichtig op, en ieder volgend jaar halen we hem weer tevoorschijn. Hij hangt en de eerste kussen zijn al gevallen ;-).

Versieren was weer een groot plezier vandaag. Ookal moet ik eerlijk zeggen dat het voor de kinderen soms moeilijk kiezen was tussen de trampoline en de boom. Simon heeft een kerst "playlist" gemaakt en die op repeat gezet, de hele dag galmt het in alle toonaarden kerstmuziek. 

Tussendoor ruimen we al een beetje op. Iedere dag iets kleins. Vandaag alle oude kleren de kasten uit en in de plastic zakken voor aan straat. Op twee dingen na. Isis heeft ze al jaren bewaard en is nu klaar om ze weg te geven. Maar het moet binnen de familie blijven. In een envelop naar de twee nichtjes dus :-).

Tussen versieren, cricket, buiten spelen, kasten opruimen en bezoek door voeren Bud en ik ook het lastige gesprek. Wat gaan we nu doen, wat is ons plan? Ik laat regelmatig een traan. Want als geen ander vind ik het moeilijk beslissingen te nemen voor de lange termijn. Carpe Diem is mijn motto. Maar dat dat niet zo door kan gaan, dat snap ik ook wel.

Een interessante tijd. 

Kom even een kus stelen onder onze Mistletoe als je tijd hebt!

feestje

Migraine. Dat is wat ik overhoud aan feestjes waar 75% van de tijd wordt besteed aan spelletjes doen. Het ligt niet aan de mensen. Het ligt niet aan de omgeving. Het ligt niet aan de muziek. Ik houd gewoon niet zo van spelletjes. En al  helemaal niet van spelletjes waar we ons in pakken moeten hijsen, bekende mensen moeten uitbeelden (ik ken er niet een!), hints moeten geven. Ik voel mij met de minuut ongelukkiger. Ik ben van de toetjes en van de foto's, dus ik moet blijven tot het bittere eind. Inclusief de toespraken. Ik win nog wel een prijs! Dat dan weer wel. En kan nu naar de bioscoop met Bud. Of, ik geloof dat Bud Bink mee naar de bioscoop neemt omdat die al weken vraagt om naar Planes te gaan. Eerlijk gezegd zijn Bud en ik 's avonds gewoon te moe om naar de film te gaan.

Het feest eindigt in migraine, ik ben blij dat ik thuis haal......

Volgend jaar doe ik het gewoon niet meer. Dit soort feesten. Ik doe het niet!

Vandaag hebben we een rustige dag. Ik wil wel veel doen maar dat lukt dus niet. Morgen weer.

Hier nog een foto van het uitzicht van het feest. Dat was dan wel weer leuk :-).

voorbereidingen voor een feestje

Morgen is het kerstfeest op mijn werk. Thema 1985.

Als ik op zoek ben naar passende kleding voor een feest met dat thema kom ik de zilveren Touareg hanger tegen die Rene, mijn vader, ongeveer 25 jaar geleden uit de Afrikaanse woestijn meenam. Jaren droeg ik het, dag in dag uit.

Ik zoek op waar de hanger voor staat. Het is een hanger die het Berber volk voor bescherming en geluk aan naaste familie of geliefden geven. Op de achterkant staat het teken van de smid die de hangerop een speciale manier heeft gesmeed.

De hanger beschermt natuurlijk niet echt. Maar ik houd van de symboliek. Het warme zilver in mijn hand of om mijn nek. En de associatie die ik heb met het geluk dat op ons pad is gekomen.

Ik poets hem zorgvuldig op en leg hem klaar. Morgen doe ik hem om naar het feest. En daarna? Draag ik het weer vaker om mijn nek.

over

Drie kinderen over naar het volgende schooljaar!
Ze zijn blij.
En wij ook.

dag

Wat een dag.

We horen dat we waarschijnlijk tot 9 februari in ons huis kunnen blijven, daarna moeten we weer verhuizen. We balen. Het is niet het verhuizen waar we tegenop zien, daar zijn we inmiddels handig in geworden. Maar de tijd die het neemt, het zoeken van een plek, kunnen we het betalen. Is het op loop en fietsafstand van school en kinderdagverblijf. De trein. Een zwembad kunnen we missen, dat was een kadootje.

Behalve dat geen nieuws. Het was een werkdag. Geen makkelijke. Ik ben vroeg weg, Bud pas heel laat thuis. Houden we dit vol? Moet ik niet gewoon stoppen en accepteren dat het ongelooflijk is als al je dromen uit zijn gekomen en dat het nu tijd is een droom van het lijstje te schrappen?

Een vriendin belt dat ze de kinderen ophaalt in de gietende regen. Ze levert ook nog eten af. Onaangekondigd. Zo lief. Ik haal Bink op. Die is stralend als altijd. De kindjes zijn lief. Het scheelt dat we meteen aan tafel kunnen. Er is tijd om even bij iedereen te zitten en voor te lezen.

Ik hang nog snel een was op, zet de lunchboxen klaar en schrijf jullie even dit bericht. En dan ga ik naar bed. Morgen weer vroeg op.

En weer een dag dichterbij wat vrije dagen rond de kerst. Heerlijk. We kijken er naar uit.

circus

Circus vandaag. De uitvoering van de circusschool waar Isis naartoe gaat.
Zo leuk! Zo trots. Wij allemaal!

 Voor de voorstelling. Vrolijke gespannenheid. 

Tijdens. De poi act. Het gaat goed!

eind van het jaar voorstellingen

Vanaf nu is er ieder weekend en zelfs iedere avond wel iets te doen. Zijn het niet de ouder gesprekken op school, dan zijn het wel de Christmas Carols in de diverse parken (en op school), de borrels, feestjes,  "catch-ups", pre-Christmas drinks. Wij zijn saaie en vermoeide mensen en doen aan het meeste niet mee. Niet omdat we niet willen, zoals in het eerste jaar dat we hier waren, maar omdat we te moe zijn en zoveel andere dingen te doen hebben.

Behalve dit weekend.

Bink heeft een kerstconcert. Het is een rommelig geheel. De helft van de kinderen huilt. De muziekinstallatie laat het af en toe afweten. Ik zit te verbranden in de zon. Isis, Simon en Tom zitten eerste rang en vangen struikelende snotterende kindjes op. De kerstman verliest voortdurend zijn baard. Ik zie rood van het ingehouden lachen. Lachen is een situatie als deze absoluut niet toegestaan. Maar als Simon de Kerstman en zacht doch dringen op wijst dat het klittenband van zijn baard onder zijn kin hangt houd ik het niet meer....... Bink blijft zonder blikken of blozen op zijn plaats en zingt en danst zoals hem dat geleerd is. Hij straalt maar is ook ontzettend opgelucht als het voorbij is en als hij niet van mij bij de Kerstman met die enge baard op schoot hoeft te zitten.

Isis heeft vandaag haar eindejaar piano concert. Alle studenten komen spelen in een twee uur durend programma. Ze spelen op de grote piano bij de pianolerares thuis. Ik laat een traan, zo mooi is het. Isis speelt een prachtig stuk van Mendelssohn, ik ben verbaasd over hoe ze er van geniet om te spelen. Een 16 jarige jongen speelt the Scientist van Coldplay, een 14 jarig meisje zingt een eigen geschreven lied en begeleid zichzelf op de piano met haar zelfgeschreven muziek. Tom, Simon en Bink luisteren 2 uur lang ademloos. En Bud en ik ook.  De jongens willen nu ook op muziekles, en ik voel een steek van jaloezie dat zij dat nog allemaal kunnen leren....... Allemaal op pianoles dus volgend jaar.

Vanavond bezoekt Sint ons. Hij heeft het wat zwaar te verduren. De kinderen zijn moe en geprikkeld. Het feest verloopt niet helemaal vlekkenloos.......en twee van de vier moeten brullend naar bed worden afgevoerd. Waar ze 5 minuten later wel grote knuffels uitdelen en nog zachtjes "Dank u Sinterklaasje" zingen. Ze zijn moe en het is veel. Maar ook leuk en gezellig.

Morgen heeft Isis haar circusschool uitvoering.
We zitten er midden in......

 Een rommelig geheel op daycare....

 Het was leuk, maar er is ook opluchting als we daycare verlaten na het concert en feest....

 Isis speelt piano voor publiek. Zo mooi!

En Sint brengt Bink een minidrumstel zodat hij vast in het klein kan oefenen.....

sinterklaaslunch

Het team waar ik in werk organiseert een Sint Nicolaas lunch.
Voor mij.
Met gedicht.
En snoep dat door het kantoor vliegt.
Stroopwafels en speculaas.
Drop.
Beschuit met hagelslag.
En "Zie ginds komt de stoomboot" op youtube.

Ik ben ontroerd. Wat een lief team.

En dan te weten dat wij zaterdag pas echt tijd hebben om het hier thuis te vieren......

exit sportschool

Al maanden hik ik ertegen aan. Mijn abonnement op de geweldige sportschool wordt al tijden onderbenut. Tegen mijn principes. En leidend tot een schuldgevoel om iedere dag die ik niet ga. En dat terwijl ik dol ben op een uurtje roeien, lopen of in de gewichten.

Maar wat niet kan, dat kan niet. Ik los het op met naar mijn werk fietsen, met zwemmen nu de zomer weer begonnen is en met de trampoline die 5 meter bij het huis vandaan staat. Of een rondje langs het strand. Veel beter kan het niet.

En wat nog het allerleukste is, is het geschreeuw van plezier van de kinderen als ik vandaag na werk en school het eten in de oven schuif en mijn badpak aantrek om ook in het zwembad te springen.

Meer plezier, minder moeten.

Er valt vanavond geen onvertogen woord. :-)

Dat is het bewijs. Een goede beslissing om het abonnement op te zeggen. Na 5 jaar!!!

zomer

We racen om het huis te boenen en te soppen. De Sinterklaasboodschappen te doen. Het toetje te maken. Zodat we naar de BBQ kunnen waar we zijn uitgenodigd vanmiddag.

Het is een zonnige middag met veel plezier.

We zijn nu rozig, zonnig, moe en niet klaar voor de week. Maar soms is het heerlijk om leuke dingen te doen en niet alleen praktische :-).

hoe lang?

Het seizoen is weer begonnen :-)

Maar hoe lang kunnen we nog in dit heerlijke huis blijven?
Deze week horen we het......

springen

We springen een gat in de lucht.

Vandaag hebben ook wij een trampoline. Na jaren afwegen, uitstellen, meten. We hebben het gewoon gedaan. Je leeft tenslotte maar een keer. En met Sint in het lane paard in het land was het een uitgelezen mogelijkheid. De Springfree R54, made in New Zealand, in elkaar gezet door Chris de trampolineman, onder toeziend oog van Bink en mijzelf.

En nu maar springen!!!

Dank u Sinterklaas XXxxxx

thuis

Een dag thuiswerken.
Het heerlijkste wat er is. Mozart aan. Koffie. De tuindeuren open. Een berg werk die langzaam slinkt.

Daarna. In alle rust op de fiets om de kinderen op te halen. We kunnen zelfs nog even langs de winkel om wat lekkers te halen voor het eten.

Een dag thuiswerken. Het gebeurt niet vaak. En daarom extra fijn!

schoen

Sint is al dagen niet in een winkel geweest. De schoenen blijven leeg....er wordt ook niet gezongen en de wortels liggen te verkleumen in de koelkast.
Vandaag kwam er een pak met de post. UIt Spanje.  Ik zie hoopvol glimmende ogen. Misschien vanavond?
Wie weet!

oh nee

Oh nee, het seizoen is weer begonnen. Voorbereidingen voor kerst. Met als hoofdvraag, wat gaan we doen op het werk kerstfeest. Welke spellen! En het thema is ....1985.
Nee!
Ja. Ik zit in de spellen organisatie commissie.

Wordt het triviant variant? Gaan we ronde tafel tennissen? Tekenen en raden?
Het zal iets leuks moeten worden anders heb ik echt een probleem. Dan is er namelijk op die avond tijd over voor karaoke.......

Drukke tijden ;-)

koken

Wat een plezier kan koken zijn! Bu doet voor dag en dauw de boodschappen. De kinderen maken met citroenen, limoenen, veel te veel suiker en prikwater "lemonade". En ik kook zoete peren en een hartige taart en een mislukte griesmeelpudding. We gaan BBQen en krijgen bezoek.

Tom heeft ook een vriendje te spelen.

Mensen over de vloer. Er wordt gespeeld en geravot. De BBQ brandt er lustig op los. De grote kinderen racen met hun skateborden en fietsen door de straat, de twee kleine kinderen bouwen met blokken aan een kasteel. En wij eten chocoladetaart en bespreken de Australische economie.

Aan het eind van de dag geven we Bink allemaal dikke felicitatiekussen omdat hij nu een week helemaal zindelijk is en geen stickers meer nodig heeft, lezen we boeken over reuzachtige dieren, griezels van Roald Dahl en het laatste hoofdstuk van de Meester van de zwarte molen. En dan is het om 19.30u nog licht buiten, maar doodstil in huis. Het jonge volk ligt uitgeteld te slapen.

Het is een zondag zoals een zondag bedoeld is.

Terwijl de afwasmachine staat te draaien en wij nog achter de computer zitten om onze administratieve zaken af te handelen, komen er andere vrienden langs om verhuisdozen op te halen die altijd paraat staan in ons schuurtje.

En zo eindigt het weekend.

Met een opgeruimd huis, een lege schuur, een uitgelopen griesmeelpudding op een bord, geen gekookt eten voor de week.

Maar een fijn en tevreden gevoel.