een bos zonnebloemen en een taartje

Hij gaf haar een bos zonnebloemen
Zij gaf hem een Portugees custard taartje
En samen dronken ze een kopje koffie op de porch
In de aarzelende lentezon
Meer wensen hadden ze niet op hun trouwdag
Volmaakt gelukkig met elkaar

14 jaar!

naar het ravein

De weken vliegen voorbij. We zijn begonnen met wat meer te slapen en oh wat is dat lekker. Vroeg naar bed door de week zodat we wat meer puf hebben. Zalig. Ik ben weer beginnen met sproten, dat was echt nodig. Enorme spierpijn na de eerste keer in maanden op de cross-trainer. Van nauwelijks inspanning.....Oeps. Eigenlijk moet bewegen als laatste van de lijst geschrapt worden, maar bij mij is het als eerste eraf gevallen toen het te druk werd. Dat gaat veranderen. 

Vrijdag heb ik de dag gebruikt voor schooldingen. Op gesprek voor Tom die enorm verbeterd is in zijn gedrag op school. Daarna met Tom mee naar schoolzwemmen, dat ze gedurende twee weken iedere dag doen. De kinderen zijn zo goed in zwemmen! Het is echt leuk om te kijken hoe ze als kleine vissen door het water snellen. De meester van Tom kopt een koffie voor mij, zo blij is hij dat het goed gaat met Tom. Het is zijn eerste jaar als meester en ik denk dat het ook voor hem een overwinning is. 

We snakken allemaal naar buitenlucht en met de eerste zonnestraal afgelopen zondag akken we de rugzakken, een picnic en flessen water en rijden we naar de Werribee Gorge om een wandeling te doen. Het is prachtig en avontuurlijk. We doen er 5 uur over en komen helemaal opgefrist en vol energie terug. Tom en Simon hebben gevraagd welke wandeling we volgende keer doen zo leuk vonden ze het. Het zal niet makkelijk zijn om weer een wandeling te vinden die aan iedereens eisen voldoet. Water, een rivierstrandje, klimmen en dalen, stenen gooien in de rivier in de diepte, lezen over de oudheid van het gebied en de ijstijd. Op standby staan voor het geval er iemand van de rots in het water valt....... 

Grensverleggend en heerlijk. 

Vandaag was weer ouderwets maandag. Een vriendin van ons heeft als verrassing eten bij de deur gezet. Dus het is een makkelijke avond, dat mag vaker gebeuren (ookal heeft Simon mij erop aangesproken dat wij ook wel eens wat vaker iets terug moeten doen voor andere mensen). En gelijk heeft hij........

twee weken, waar blijven ze?

Twee weken gelden alweer dat ik wat schreef. Waar blijven de uren, de dagen, de weken? De tijd vliegt. En wij vliegen mee. En waar zijn we dan zo druk mee? Dat is de grote vraag. ewon, het leiden van ons dagelijks leven. Geen buitensporige dingen. Het gewone werk, zorgen dat er eten op tafel staat, de kinderen alles op orde hebben voor de logistiek van school, sport en speelafspraken. Dat het huis een beetje op orde is, de was gedaan en gedroogd. Dat laatste is een een kleine uitdaging op zich is met alle regen die we gehad hebben en de kou in huis op de dagen dat we er maar nauwelijks zijn. 

Het hoogtepunt van de afgelopen week wat denk ik wel het grote school concert. Tijdens het optreden mochten we geen foto's maken maar ervoor heb ik snel wat kiekjes geschoten. Het schoolconcert vindt plaats in de Hamer Hall, een van de grote schouwburgen in de stad. Alle uniformen zijn door de kinderen zelf gemaakt. Van haarstukjes tot cowboy jasjes, tot Egyptische kettingen en tuniek (niet in de foto). Ik heb de afgelopen weken wel eend gemopperd op e school en mij afgevraagd of de kinderen ook nog wel wat leren. Zoveel werd er geoefend aan zingen, dansen en choreografie. Isis speelt daarnaast in de schoolband en zingt in het schoolkoor. Uiteraard traden die ook op.  Maar tijdens de uitvoering valt alle zorg weg. De kostuums zijn allemaal zelf uitgetekend, gemeten en ontworpen door de kinderen zelf. Het leeuwendeel van het zingen en dansen is thuis geoefend (tafel aan de kant.....allemaal in polonaise door de kamer....). En als het hoofd van de school in haar openingstoespraak zegt dat ieder kind een ster is deze avond zit ik te glimmen van trots. En Bink en Bud natuurlijk ook. En sterren zijn ze. Ieder kind doet mee, vanaf foundation (de 5 jarigen) tot en met year 6 (de laatste klas van de lagere school), ongeveer 600 kinderen. 

Inmiddels worden we steeds meer bewust van hoeveel de kinderen al kunnen. Ze koken, maken ontbijt en gisteravond kwamen er vrienden eten en maakt 4 kinderen en een vriendje 12 pizza's voor het avondmenu. Zonder blikken of blozen en het enige dat ik hoede te doen was de boodschappen en een oogje in het zeil houden met het raspen van de kaas. 

Ze voetballen, zwemmen, schrijven verhalen en doen hun huiswerk nog voor dat wij thuis zijn. We boffen met zoveel zelfstandigheid, anders zou het denk ik niet kunnen. Maar als er in de tuin gewerkt moet worden, de auto schoongemaakt moet worden of het terras geveegd, dan zijn ze in geen velden of wegen te bekennen. Eigenlijk vind ik het niet zo erg, ze doen al zoveel wel. 

Vanmiddag hadden we een ouderwetste middag tuin. Bud zit wat te werken, ik doe de tuin en de kinderen skateboarden op straat. Ik hoor ze zoemen van plezier als ze rind het blok racen, Bink er met de step achteraan. De enige reden is dat hij nog niet goed kan skateboarden en hij van mij niet op zijn buik op zo'n bord mag racen. De jongens gaan aan het eind van de middag met ud naar footy. Ik ga met Bink en Isis een stuk wandelen. 

Uitgerust, met gloeiende wangen van een dag buiten eindigen wij dit weekend.  Dat weer voorbij gevlogen is. 

 Zenuwen, op weg naar het schoolconcert

 Isis met haar vriendin Amelie en hun zelfgemaakte hoedjes

Tom, trots

De kinderen schreeuwen zo hard dat Bink alleen nog maar naar huis wil. Hier de klas van Tom in uitgelaten stemming. 

Vrijdag, met Bink en een vriendje naar de Botanische tuinen in St Kilda. 

Koffie na afloop om op te warmen, tevreden!

Zaterdag, het briefje aan de deur voor het pizza restaurant....