Weer een week voorbij

Het is toch niet te geloven. Er is alweer een week voorbij.
Vol met vakantiebelevenissen voor de familie. Een dag naar de Australian open, naar het strand, naar cricket, bowlen. Een avond fish and chips, dat hoort erbij en was er nog niet van gekomen. Het weer blijft veranderen, van 40 graden naar regen en 20, en weer terug naar 35. Er is geen peil op te trekken. Wij hebben er niet zo'n last van maar Bud en ik hebben makkelijk praten met onze ge-airconditionde kantoren en lange werkdagen.

Dit werkend is het laatste weekend voor de school weer begint voor Isis. En morgen is het Australia day, een vrije dag. Dus we gaan er een weekend op uit, naar Phillip Island dit keer.

We beginnen met de markt waar we groot inslaan bij alle lokale boeren. Brood, groenten, kaasjes, olijf olie en honing van het eiland. We wandelen, gaan naar het strand en zijn in vakantiestemming. Cees en Mientje ook, ze zijn fit en vrolijk en de beste frisbee gooiers. Het huis heeft een tafeltennistafel en een Xbox, dan weet je het wel. Tussen de activiteiten door zijn de jongens niet weg te slaan uit de speel kamer :-).

Vandaag is Phillip Island in de rook gehuld van de enorme bosbranden die op Tasmanie (200 km hier vandaan) woeden. Alles ruikt aar rook. Onze ogen prikken. Alles is ook zo ontzettend droog. Bij iedere spetter regen die valt roepen we hoera. Maar het is helaas nog niet genoeg. Het moet gaan regenen, en snel ook.

Op dit moment dat ik dit schrijf is de familie naar de pinguïns aan het kijken, die tegen zonsondergang aan land komen. Ik ben thuis gebleven. Wil nog even werken en voor het eerst in weken een keer een beetje lezen in een boek dat ik in het vakantiehuis uit de kast heb getrokken. Ik krijg het natuurlijk nooit uit, maar oh even lezen in alle rust is een grote traktatie.

Jimmie heeft het zwaar zonder ons in Sandringham. Gisteren, toen ik even naar huis ben gereden omdat ik nog moest werken, zat hij eenzaam en verlaten op het terras. Gelukkig hebben we zijn familie bij het huis aangetroffen. Bob hebben we hem genoemd, het is de oom van Jimmie en neemt stukjes brood van onder onze vakantietafel voor hem mee ;-).

 Isis op Woolamai Beach

 Bob

 Cees en Mientje aan het wandelen, Cape Woolamai

 Naar het strand,  Tom op Smith Beach

 Skimboarden

 Nog meer skimboarden

 Familieportret

 Bodyboards schoonmaken

 Wandelen, Bud ik en Tom, langs de Basscoast

 Alles is gehuld in rook

 Tom en Bud. 

Door de rook is de lucht verduisterd, het is een vreemde zonsondergang vanavond. Maar ook heel mooi. 

jimmie

Na een dag buiten de deur is Jimmie een beetje onthand. We komen om 6pm binnenvallen en dan zit hij ongelukkig op het terras achter en trippelt onrustig heen en weer. De hele dag is er niets te halen geweest. Na het ontbijt heeft Mientje vakkundig de tafel schoongeveegd. Ik heb daarna de haren geknipt van de jongens en heb vakkundig het terras geveegd. Geen kruimeltje is er te vinden. EN de rest van de dag zijn we wij de overburen op het zwembad straatfeest.

Als we binnenkomen nemen de kinderen een paar overgebleven cakejes en gaan daarna douchen. De papiertjes onbewaakt op de tafel achterlaten. Jimmie is in de wolken. Ik probeer hem het papaiertje te ontfutselen maar zonder succes. Hij wordt liever gevangen dan dat hij zijn nieuwste aanwinst laat gaan.

het aanschaffen van het uniform

Vandaag was de grote dag. Het aanschaffen van het nieuwe schooluniform van isis, en de school schoenen. De laatste mag ik niet laten zien op de blog, en terecht.......;-)

Zeven minuten na openingstijd zijn we er, en we moeten in de rij. De uniform winkel is een ouderwetse winkel waar alles in rijen ligt opgestapeld. Er is een toonbank en we krijgen een steward toegewezen, en een paskamer als wij aan de beurt zijn. Er is niet veel keuze, het zomeruniform is strak voorgeschreven en het enige dat varieert is de maat van de jurk (past als de zoom over de knie komt.....) en de lengte van de sok (zo kort mogelijk mam!!!). En de keuze tussen blazer of vest natuurlijk. Die keuze hoeven we zelf niet te maken, de steward raadt aan geen blazer te doen. opgelucht halen Isis en ik adem. Het vest is veel leuker!

Mientje en Bink zijn mee en vinden het heel leuk en zijn trots. Bink op zijn grote zus. Mientje omdat ze er ook bij was toen Isis de allereerste keer in uniform naar de lagere school ging. Waar blijft de tijd.
Ik loop naast mijn schoenen van trots dat Isis al zo groot wordt. De jurk is ouderwets en heel keurig, maar omdat iedereen ermee naar school gaat is het niet erg.

's Middags moeten we ook schoenen gaan halen en dat val tegen. Isis heeft een hele smalle voet en daar past maar een voorgeschreven schoen omheen. Groot, zwart met veters. Ze vindt het vreselijk maar we moeten er eigenlijk ook heel hard om lachen. Uit pure weerstand heeft ze besloten niet de school rugzak te kopen, maar een eigen schooltas uit te zoeken. Dat mag volgens de regels. Dus met een witte tas, met zwarte stippen en knalroze banden komt ze stralend thuis.

We zijn er klaar voor :-)

 Passen

Pet in plaats van een hoed :-)

van warm naar koud

Dat niet iedereen hier continu over het weer praat mag een wonder heten. Woensdag rijden de treinen nog langzaam tegen overbelasting van het electriciteitsnet. Het is 43 garden en overal zijn de airconditioners aan. Donderdag haal ik de jongens op na een cricket wedstrijd en zijn ze blauw van de kou. Dertig graden verschil binnen 24 uur. Liefkozend zeggen de mensen hier "that's Melbourne"......

Isis verdient haar eerste echte geld met het watergeven van de tuin van vrienden van ons. Ze gaat trouw heen om te kijken of de tomaten al rijp zijn en om water te geven. Ik ga een keertje mee om te kijken, en ben heel trots op hoe ze de tuin onderhoudt. Het is een grote klus en ze doet hem met overgave, inclusief het maken van een lekkere fruitsalade voor de twee huisdier blue tongue lizards. 

Cees en Mientje nemen op de hete dag het kleine volkje mee naar de bioscoop, waar he beter toeven is dan buiten. Ik heb bewondering voor hoe ze de weers-wisselingen en het drukke huishouden vrolijk benaderen en volhouden. 

Vandaag was het gelukkig een vrije dag en kon ik ook weer een keer meedraaien. En oh wat is dat heerlijk. Koffie vroeg in de morgen. Verse boodschappen in de koelkast. Kinderen vrolijk en blij, een vrolijke inloop en uitloop van mensen (en dieren). Over dieren gesproken, ik moet julli enog voorstellen aan "Jimmie", onze Magpie. We hebben hem Jimmie genoemd, voor de lol. Jimmie woont al in onze tuin sinds het een hele jonge vogel is. In middels weten wat Jimmie een vrouwtje is, maar we veranderen de naam niet. We noemen hem ook gewoon "hij", Jimmie van van Bud eigenlijk niet te dicht bij het huis komen. Maar natuurlijk doet hij dat wel. Als we Jimmie roepen komt hij dichterbij. Niet dat we hem voeren. Nee, absoluut niet. Maar hij weet het precies als er ontbeten wordt, of als het avondeten bijna klaar is. Of vooral als het koffietijd is. Dan zit hij geduldig te wachten, maakt stiekem omzeilende bewegingen achterlangs de BBQ om zo dicht mogelijk bij de gevallen kruimels te komen. Jimmie houdt ons terras schoon. En als we de hordeur niet dichtdoen, houdt hij ook de keuken en eetkamer brandschoon. Ik heb nog geen foto gemaakt van Jimmie, zo'n normaal onderdeel is hij al van onze tuin. Maar dit weekend zal ik hem vastleggen als hij bezig is met zijn schoonmaakwerk :-).

We beginnen steeds meer te integreren in de buurt. Vandaag heb ik bij de oude buurvrouw de kerstboom afgetuigd en de versieringen van het plafond gehaald. Haar dochter had haar bezoek vertraagd en buurvrouw kon het niet verdragen om nog twee weken naar de kerstversiering te kijken. Ik geef haar groot gelijk. En dus, keuvelend als twee jonge meisjes hebben we heel genoeglijk de spullen opgeruimd. Ik mocht alleen maar alles eraf halen, buurvrouw legde het allemaal nietjes in de juiste dozen. Buurman mocht pas helpen als de dozen gepakt waren en opgeruimd moesten worden in de schuur. Een genoeglijk uurtje. Als ik terugkom ligt er en uitnodiging voor een straatfeest in de bus van buren een stukje verderop.  Een zondagmiddag barbie, BYO food and drinks :-). Beginnen we nu echt te integreren in de buurt? 

Morgen beginnen al sport-aktiviteiten weer met als eerste een cricket wedstrijd voor de jongens. Isis moet erop uit om haar schooluniform aan te schaffen. Er is een open dag op circusschool waar Bink graag naartoe wil.

De tijd vliegt. Nog twee weken en dan is de zomervakantie voorbij........

visite - of toch niet?

Dit keer was het Bud die midden in de nacht op het vliegveld stond. Een late aankomst door de douane voor Cees en Mientje, de snuffelhonden hadden ze eruit gepikt om gechecked the worden. Natuurlijk was er niets aan de hand, en het weerzien maakte alles goed.

Op donderdag ben ik niet thuis, het is een lange werkdag en ik zie Cees en Mientje dan ook niet. Gelukkig is Bud nog vrij en wordt de eesrte dag een succes. We zijn altijd onder de indruk van de vitaliteit van Cees en Mientje, zo'n lange reis gaat je tch niet in de koude kleren zittten. Maar het lijkt ze niet te deren. Pim Pam Pet, Yatzee, Pesten, alles wordt uit de kast gehaald en de kinderen halen alle spelletjestijd in, die ze door het hele jaar tekort komen.

Op vrijdag ben ik eindelijk vrij. We gaan er een vakantiedag van maken. Om 8u 's ochtends haal ik de familie op, picnic achterin de auto, Simon en Isis met hun paardrij-outfit aan, Tom en Bink in verwachting van een leuke dag. We gaan naar het Mornington Peninsula.
Het is heerlijk, zoals altijd. De zon schijnt, de kinderen zijn vrolijk en blij, en Cees en Mientje ook. De vriendin van ISis gaat ook paardrijden, ze zien er zo vrolijk uit. Als we de ruiters hebben afgezet wil ik moeiteloos in 1 keer naar Red Hill rijden waar een leuk cafe is in de heuvels, en een kleine artgallery. Maar van mijn gidstalenten blijkt niet veel aanwezig te zijn, en voor ik het weet zijn we in Flinders, aan de andere kant van het Peninsula. Wij zijn dol op Flinders, de koffie is er beter ;-), en het is er minder druk, dus daar aan de koffie en taart voor een goed begin van de dag. We rijden naar de Ashcombe Maze, een prachtige doolhof tuin, om te zoeken naar Kabouters en Elfjes. Tom is volhardend, en als Cees, Mientje en Bink het allang hebben opgegeven gaan Tom en ik nog een keer langs alle bomen om de laatste ontbrekende elf te vinden. Met succes! We zijn trots, en om even samen met Tom iets te doen was echt een kadootje.

We gaan aardbeien plukken op de aardbeien boerderij, samen met honderden anderen. Eigenlijk zijn we dat niet gewend, maar het is zomervakantie en er zijn meer mensen op stap, net als wij. We laten ons niet kisten, plukken twee kilo aardbeien en wurmen ons dat weer een weg naar buiten. Ik denk dat ik het volgende seizoen mijn eigen aardbeien tuin aanleg ;-). Ik moet wel zeggen dat het echt heel leuk was om te doen, en dat de aardbeien verrukkelijk waren. En zijn, want gelukkig zijn ze nog niet op.

Aan het eind van de middag halen we de ruiters weer op, en rijden via Mornington en een picnic in het park weer terug naar de stad. Alwaar we iedereen direct kunnen afvoeren naar bed. Een heerlijke dag!

En nu is het weekend. Van alle normale karweitjes komt niet veel en 's middags ga ik met ISis en Bink naar mijn werk om het puin van de afgelopen week op te ruimen.  All rotzooi van een week training van de eerstejaars artsen in opleiding stond in mijn kantoor. Bink zijn taak was om alle deueren open te doen met mijn toegangskaart en om alle snij-setten (niet de mesjes!)  keurig in grote mappen te doen. Isis moest een inventaris maken van alle overgebleven materialen van de diverse klinische workshops. Heel gezellig zitten we met z'n drieen te tellen, te sorteren en te filen. Na twee uur mogen ze als beloning  in de onderwijszaal een film kijken. terwijl ik de laatste zooi wegwerk. Heerlijk. En zo fijn om het met elkaar te doen. Nu kan ik maandag weer normaal aan de slag.

Als we aan het begin van de avond thuiskomen voelt het echt als weekend. We trekken een fles wijn open, ik maak met Tom sorbetijs van alle aardbeien, we eten om de grote tafel voor het eerst met z'n allen en we zijn helemaal tevreden. Het voelt al niet meer als visite, maar gewoon als een beetje groter gezin :-)

gelukkig nieuw jaar!

Tja, daar sta je dan met je goede voornemens. Alle buren zijn langs geweest, ik heb oliebollen gebakken, we hebben oliebollen bij vrienden gegeten, en we hebben vrienden op bezoek gehad. We hebben zelf de sjoelbak tevoorschijn gehaald. Een goed begin van het nieuwe jaar! Alleen Internet is nog niet gefixed, maar dat staat dan ook voor februari op de lijst.

Bud heeft geconcludeerd dat hij geen huisman wil zijn. Vooral niet in de vakantie! En ik geef hem geen ongelijk. Ookal moet ik eerlijk toegeven dat het heerlijk is om thuis te komen en het eten staat nog in een pannetje klaar op het fornuis, de kindjes lopen in hun pyjama en de clarinet van Isis staat al ingepakt om door DHL opgehaald te worden om terug te gaan naar het clarinet verhuur bedrijf.

De jongens cricketen uren op straat, gaan met vriendjes fietsen en hebben het naar hun zin. Isis leest boeken, spreekt met haar vriendinnen af en komt eindelijk bij na de hele drukke tijd. En Bink doet trouw iedere dag karweitjes om naar het Lunapark te kunnen binnenkort :-).

Morgen komen Cees en Mientje om ook vakantie te vieren. Samen met de kinderen. Het wordt een dolle boel ;-).

Een goede start van 2016.

Alle goeds en liefs en vooral heel veel gezondheid voor jullie allemaal. Kus. Marit