Kerst dit jaar wordt gevierd bij de buren. We zijn uitgenodigd door de buurvrouw. Samen met een groep andere mensen die te ver van familie zijn om met elkaar te kunnen vieren. Juist deze dag is het 37 graden, warm dus. Er zijn teveel mensen om in huis te kunnen zitten, dus de tafel wordt gedekt onder de bomen in de tuin. Buurvrouw werkt bij de tweedehandswinkel, dus aan tafelkleden, bestek, borden etc. geen gebrek :-). Onze taak is om groenten mee te nemen voor een traditionele Australische kerstlunch. Ik informeer bij Australiërs, google op internet, bezoek de winkels om een idee te krijgen wat ik dan precies moet maken. Het blijkt dat iedereen een eigen idee heeft bij wat "traditioneel" betekent en buurvouw maakt het niet uit. Doe maar wat is de opdracht.
In ons huis waar we inmiddels de airconditioning hebben aangezet is het bijna heter dan buiten. De oven staat op volle toeren te draaien, en buiten staat de BBQ aan. Geroosterde groenten, gevulde champignons, geroosterde minibietjes en groene boontjes, dat gaat het worden..... Tom maakt aardappelroosjes. Simon speelt intussen piano bij de buurvrouw terwijl de andere kinderen haar tuin versieren.
Om 1pm gaat het feest beginnen. Iedereen is er. De meeste mensen met grote hoeden van kangoeroeleer, informele kleding en de dames kerstbellen om hun nek. De koelboxen zijn tot de rand gevuld met wijn en bier. En gelukkig is de kraan geduldig met het water, het zweet gutst van onze ruggen. Het is heel leuk. De christmascrackers worden getrokken, de kroontjes opgezet, de grappen voorgelezen. Ik begrijp er niet veel, maar het is zo komisch dat ik net zo hard mee lach als de rest. De kalkoen is enorm.....ik kan niet aanzien hoe hij in de keuken met een gigantisch mes in honderd stukken wordt gesneden. De experts vertellen mij dat het heerlijk is.....
Uiteraard komt er een traditionele plumpudding toe. Al gemaakt in oktober, op zijn best met kerst, rijkelijk overgoten met brandy en vol met munten. De kinderen koelen zwetend met kleine hand ventilatortjes hun gezicht. Lezen de boeken die voor ze onder de tuinkerstboom lagen.
We hebben echt een leuke dag. De jongens gaan afkoelen op het strand, ik speel met Isis een potje sjoelen. En dan is het voorbij. Kerst 2016.
De rest van de tijd blijft het heet. Tom gaat op tweede kerstdag naar het cricket. Hij ziet er keurig uit, onder groot protest. Hij heeft echter geen keus, als hij mee wil moet hij een shirt met een kraagje aan, hij gaat met mensen die lid zijn van de Melbourne Cricket Club en daar hoort een dress code bij.... gympen mag. Een nette korte broek ook.....
We werken iedere dag met het leasepaard en proberen het horseman ship onder de knie te krijgen. Het paard moet respect tonen zonder halster, op basis van lichaamstaal zachte stem moet het luisteren. We werken hard en beginnen het onder de knie te krijgen. Gaat Isis lopen, dan gaat het paard achter haar aan lopen. Staat Isis stil, dan moet het paard ook stilstaan, met een respectvolle afstand van een halve meter. Wijst Isis naar links, dan moet het paard naar links. Wijst ze naar rechts, dan moet het paard direct voorlangs draaien en naar rechts gaan. Het werkt. Ik ben vol bewondering en vindt het fantastisch hoe ik nu door Isis meer leer over paarden dan ik ooit heb geweten. Horsemanship wordt hier door bijna iedereen toegepast. Als je dat niet beheerst, wordt er niet gereden.......
En dan, na dagen hitte barst er een enorme storm los. Eindelijk water, de temperatuur daalt meteen12 graden naar een aangename 24 garden. Bink is niet te houden en springt door de plassen in de tuin. Bud gaat later met de jongens door enorme plassen rijden met de auto, maar dat durf ik niet vast te leggen.....stel je voor dat mensen denken dat we expres het water 2 meter op laten spuiten in onze keurige buurt.....
