In ons huis mogen wij geen huisdieren houden. Dat is een straf want wij zijn allemaal grote liefhebbers van dieren. Dat wil niet zeggen dat er geen dieren in ons leven zijn.
Stanley, de jonge hond van de oude buren, een kruising tussen een Kelpie en een Dingo. Stanley moet een waakhond worden maar heeft de eerste twee jaar op een landgoed in Darwin gewoond. Hij moet nu wennen aan een kleine tuin in een grote stad bij mensen in de tachtig die niet zo goed ter been zijn. Hij was doodsbang voor auto's, mensen, wandelen aan een lijn. Isis wil een hondenwandel dienst opzetten en dit is haar eerste officiële klant.
Dan het lease paard. Het heeft heel wat voeten in aarde. Het paard is wild, snel, en wil alleen stappen of rennen door de bak. Ondanks dat krijgt het duizend knuffels en met veel geduld hopen we dat we het een succes kunnen maken. Ons doel is iedere interactie met het paard te eindigen met een klein succes. Het wennen aan het paard en er mee lopen, het rijden, de woeste draf en galop, controle. Vandaag was het doel 20 stappen rustig draven. Het duurde precies 2.5 uur om dat te bereiken.......mijn hart bonkt in mijn keel, mijn knieën knikken......maar we zetten door.
Vanmiddag was het mijn beurt om de stick insects te verzorgen. Om de dag struinen we de buurt door op zoek naar lekkere Eucalyptus. Ze eten alleen Eucalyptus bladeren, en alleen een bepaalde soort. Het verschonen van de tientallen stick insects is een nauwkeurig werkje. Over het algemeen hangen ze doodstil aan een takje, maar als er beweging is zijn ze razendsnel en ze laten hun stokjes niet graag los. De kleintjes zitten voor je het weet in je haar, op de kast, onder je bord aan de ontbijttafel. Anderhalf uur kost het om ze van hun oude takken af te krijgen, het hok schoon te maken en ze met verse takken weer terug te zetten. De stick insects doen het goed. Bijna te goed. De grote stick insects worden enorm. De baby's groeien als kool en afgelopen week hebben we vijftig jonge stick insects buiten losgelaten onder het motto dat vrijheid gaat boven de beperkte ruimte waarin ze elkaar het licht niet in de ogen gunden.
De moraal van dit verhaal? Dat we de huisbaas niet ons leven laten bepalen!
Bellz
Potato James
Stanley
