We ontbijten voor dag en dauw in een
speeltuin in Broken Hill, slaan voor 7 dagen eten in en rijden dan richting de
Flinders Ranges National Park. In South
Australia komen we langs een fruit fly quarantaine punt waar een sjagerijnige
man staat die al onze fruit en groenten willen hebben. Ik stel hem vragen over
welke groenten precies. “Ook alle
groenten?” vraag ik hem. “Of alleen
het fruit en de fruiting vegetables”. Die vraag verwacht hij niet en hij is
eigenlijk niet bereid daar een antwoord op te geven. Maar ik ben niet bereid om
alle vers ingeslagen groenten en fruit zomaar af te staan. Ik vraag hem om een
lijst van regels en mokkend gaat hij hem halen. Dan draai ik om, rijd naar de
auto van Karin en Rene en met z’n allen eten we langs de kant van de weg een
mega fruitsalade, 3 paprikas en komkommer (fruiting vegetables).
Met fruitschillen, een bos bosuien (niet eten
rauw!), een courgette en de groenten die wel mogen gaan we terug naar het
quarantainepunt. Meneer Quarantaine checkt minitieus onze sla, mais, zoete
aardappels en wortels en laat ons uiteindelijk doorgaan. Hij knapt een beetje
op als hij ziet dat we ons best doen om de regels te volgen.
In Peterborough slaan we opnieuw de opgegeten
groenten en fruit in en rijden snel door om voor het donker de tenten op te
kunnen zetten.
De Flinders Ranges zijn een geologisch
verhaal dat ons meeneemt terug in de tid, meer dan 500 miljoen jaar geleden. De
camping is in de kom, omringt door een ring van heuvels, de hoogste 1100 meter.
Het staat vol met gumtrees, struikje, bloemen en er loop teen droge rivier
doorheen. Buiten de ring is het een wonderlandschap van bergen, valleien en
raveinen uitgesleten door gletchers, gevormd door landverschuivingen,
aarbevingen en erosie. Het is een sprookjeslandschap.
Hier blijven we vier dagen om te wandelen en
te zien wat we kunnen.
Karin en Rene maken een tocht door de kom
terwijl ik, Bud en de kinderen een heilige Aborginal plaats bezoeken, de Sacred Canyon. Het is er magisch.
Als we terugkomen ga ik zoals afgesproken
Karin en Rene tegemoet te lopen, maar kies een andere wandeling dan die zij
doen. Ik wandel over de rand van de kom naar de hoogste berg en overwin al mijn
hoogtevrees als ik moet kiezen voor de 13km terug door de kom, of de 6km over
de rand en langs de buitenkant terug. Ik kies het laatste en denk aan de les
die een vriendin mijn leerde. Concentreer je alleen op wat je voelt met je
handen en voeten, en wat je ruikt. Denk aan niets anders, houd altijd 3
contactpunten en dan heft angst geen kans. Het werkt! Ik moet steil naar
beneden en ik ga als een trein. Het feit dat de zon langzaam begint te zakken
en ik voor het donker terug wil zijn heeft er ook een beetje mee te maken
;-). Een wandeling waar 9 uur voor staat
doe ik in 4.5 uur. Karin en Rene kom ik niet tegen……..Die zitten gelukkig al aan
de wijn als ik terugkom.
Een prachtige dag, een prachtige tocht.
Dinsdag nemen we een rustdag. Karin en
Isis blijven thuis, de rest maakt een
tocht door een adembenemde reis door de tijd. We rijden langs rotsen uit het
Cambria en Pre-Cambria. We raken stenen aan die er al 600 miljoen jaar liggen.
Er zijn zelfs gefossileerde stromatolieten.
De rest van de dag, wat nog over is,
gebruiken we voor het opnieuw plannen van de rest van de route. Het gaat
regenen en er is een kans dat de weg die we geplanned hebben om te nemen
afgesloten wordt. Rene en Isis koken noodle soep en we kijken naar de sterren
in de melkweg. Om 8.30pm ligt iedereen bewusteloos in bed. Buitenspelen maakt
slaperig.
Vandaag gaan we weer wandelen. Karin met de
kinderen die zin hebben gaan naar de oude homestead van Wilpena en leren over
de geschiedenis van dit gebied.
Bud en ik doen een wandeling die we 20 jaar
geleden al een keer hebben gedaan, naar de top van een berg waarvandaan we het
hele gebied kunnen overzien. De wedgetail eagles zijn aan het jagen, de zon
schijnt, het is perfect. Op de terugweg verzwik ik mijn enkel. Nu schrijf ik
met mijn been omhoog op een stoel, terwijl de kinderen speren maken uit stokken
en Karin, Rene en Bud de Sacred Canyon nog een keer bezoeken.
Droge rivierbedding, Sacred Canyon, Flinders Ranges
Een hart!
Sacred Canyon.
Wandeling alleen, hoogste punt.
Ontbijt vroeg in de ochtend.
Tocht door Flinders Ranges.
Eenzame boom.
Spelletje schaken.
De heuvel achter onze tent vlak voor zonsondergang.
De bloemen die hier bloeien.
Jonge emoes achter onze tent.
Bud en ik wandelen samen, wat een cadeautje!
Bink maakt mijn wandelstok mooi.
Morgen weer verder. Nog steeds naar de
Oodnadatta track, maar vanaf de andere kant zodat we er langskomen als de regen
voorbij is. Oh, wat houd ik van reizen.
