raadsels

Raadsels:

1) Wie is die man die zo lenig aan de schommel slingert?

2) Welk dier is hier te zien in de dierentuin? 

3) Je ziet 5 huizen, welke is het geworden?

Te winnen: een gratis overnachting met cooked breakfast in ons "beach house" ;-)

in en om het huis

En dan blijkt dat wij ook maar een heel gewoon gezin zijn. We beginnen te wennen aan het nieuwe leven in en om het huis, in de straat, in het Seaview winkelcentrumpje. Skypen de kinderen al meer dan wijzelf, lezen we dezelfde verhalen voor voor het slapengaan en moeten we rennen voor naderende regenbuien. Hebben we al een favoriete speeltuin en een favoriete pizzeria. De herkenbare patronen zijn alweer zichtbaar.

Deze dagen zijn vooral gevuld met het zoeken en bezichtigen van huizen. Vandaag hebben we iets gezien wat ons bevalt. Tegenover het strand en een grote speeltuin. Weliswaar geen tuin maar we met alle andere faciliteiten die we belangrijk vinden. (School (200meter), station (200 meter), winkels ( 30 meter) en op 5 meter van een fietspad (!) dat ons of naar het stadscentrum brengt zonder gevaar voor eigen leven, of de vele kilometers langs het strand van de stad af. We gaan morgen de "application forms" inleveren en dan maar hopen dat we goed genoeg bevonden worden en dat er geen mensen zijn die een betere indruk hebben gemaakt. Met twee snipverkouden kinderen en een oververmoeide derde niet eens zo moeilijk...... We weten nog niet precies wat voor soort referenties je moet hebben en hoeveel je moet verdienen (wordt allemaal gevraagd) om een kans te maken. 

We hebben alle soorten weer meegemaakt. Maar het is overwegend KOUD. We wonen in een mooi huis, maar van hout en niet geisoleerd dus we slapen onder dikke dekbedden en lopen voortdurend met dikke truien aan. Als de zon eenmaal schijnt is het heerlijk en voorjaar. Door de regen ruik je de Gumtrees die overal staan, het is alsof je voortdurend in een badkamer met veel Eucaliptus geurolie loopt. We zien veel papagaaien en kakatoes, vooral buiten de stad, maar in de stad zitten ze ook. Je hoort 's ochtends bij het opstaan niet de merels maar de kukaburro's lachen in de bomen. We wennen ook aan het boodschappen doen. Je kan werkelijk alles krijgen, behalve pindasaus voor de nasi.  Gelukkig hebben we al een zeer betrouwbare bron die ons gaat voorzien van het ultieme pindasaus recept. We zijn benieuwd hoe dat met Australische pindakaas smaakt :-). Boodschappen zijn overigens ontzettend duur hier, niet te vergelijken met Nederland. Dus we gaan al over op de lokale produkten. Inmiddels begrijpen we dus ook waarom daar zoveel reclame voor wordt gemaakt. 

Vanmiddag zijn de meisjes gaan shoppen, de ultieme wens van Isis. Ze is heel goed geslaagd en voelt zich erg thuis tussen alle roze bloemenjurken en lakschoenen. Ze kwam thuis met een knalroze lange broek, een opengewerkt bruin vestje, een roze ballerinajurk met "diamanten" gesp en bordeauxrode lakschoenen. Alles zelf uitgezocht. De Ozzie kledingsmaak bevalt haar wel. Bovendien werden we ongevraagd van advies voorzien dat meisjes van Isis leeftijd allemaal Fairy parties geven dus dat een roze jurk met glitters een must is.  Isis is dus helemaal klaar voor de volgende cultuurshock. Verder hadden we eindelijk eens tijd om rustig alle langslopende kinderen in schooluniform te bestuderen, dat is nu nog een intrigerend gezicht. Isis maakt zich vooral zorgen over de schoenen die de kinderen aan hebben, horen die nu wel of niet bij zo'n uniform? En hoera, we hebben ook een nieuw roze paard gezien, aan te schaffen als we in ons nieuwe huis wonen. 

En vanavond hebben we voor het eerst de televisie aangehad! Programma's: "Boer zoekt vrouw" en Ozzie rules football. Het is hier helemaal niet anders dan in NL....behalve de grappen die gemaakt worden. De humor, dat moeten we echt nog in de vingers krijgen. 

Morgen zijn we toerist en gaan we naar de dierentuin. Overigens niet eerder dan dat de afwasmachine vervangen is ;-). In de dierentuin gaan we ons ook eens even verdiepen in alle slangen en spinnen waar je niet mee in aanraking met komen. Dat wordt vast een spannende dag.

Vrijdag gaat Bud alweer aan het werk. Wat gaat het allemaal snel!

Goodies of Gippsland

Vandaag vonden we waar we hier voor zijn. Rust, ruimte, vriendschappelijkheid. Een bezoek aan Drouin. Een heerlijke middag. In beeld het omringende landschap, oversteken in Warragul en typisch Australische goodies voor kinderen. Dank je wel Mieke en Peter!

Huizen, huizen, huizen

Vandaag onze huizenjacht voortgezet, in Mount Eliza. Van alles gezien, van "paleis" tot klein huis met extra huisje dat nu als B&B wordt gebruikt. Dit laatste leent zich natuurlijk uitstekend voor gasten die langskomen en op een fantastische lokatie en op nog geen 100m van het strand dat hier op de foto te zien is (ook "the golden mile" genoemd). Het "paleis" was een prachtig huis op toplokatie, met zwembad, maar veel te groot voor ons vijfjes. We denken dat we ons daar niet op onze plek zouden voelen. 

Gelukkig is er keuze, maar zijn het wel moeilijke beslissingen die we moeten nemen. Gaan we ruim wonen, maar dan moet Bud een eind reizen voor hij op kantoor in de stad is. Of gaan we klein wonen in de stad. We zijn er nog niet uit waar ons huis van het komende jaar staat, binnen de stad of in de buitenwijken van de stad.  Morgen weer verder kijken, dan in de stad dichter bij het centrum.

Wat we nog hebben bijgeleerd over het huren van een huis?

• Dat we de Melway moeten aanschaffen, zonder dat boek kom je nergens
• Dat onze kinderen het huizen kijken allang zat zijn. Ze willen alleen weten waar we gaan wonen, daar willen ze de auto nog wel voor uitkomen. Verder niet.
• Dat je wel een huis kan willen huren, maar dat je eerst een application formulier in moet vullen met minimaal 2 referenties (geen familie!) en dat de verhuurder je dan misschien accepteert.
• Dat ook de mooiste huizen er van buiten fantastisch uitzien, maar van binnen vaak afgeraffeld zijn afgewerkt of verwaarloosd zijn. 
• Dat er op internet altijd met groothoeklenzen wordt gewerkt
• Dat je niet hoeft te gaan kijken als er op internet staat dat het huis volledig is "refurbished", als er staat dat het een "charming old house" is, of dat het "freshly painted and carpeted" is. Allemaal huizen die uitgewoond zijn en klaar voor renovatie. 
• Dat er in de meeste huizen door het hele huis heen vloerbedekking (vaak al vele huurders meegegaan) ligt, ook in de keuken, ook in de eetkamer
• De huizen in de suburbs rondom de stad weliswaar allemaal "vrijstaand" zijn, maar dat er vaak een tuin van een 1/2e tot 1m omheen zit, tot het volgende huis. En daar staat dan uiteraard ook nog een BBQ in.
• Maar als je dan wordt ge-accepteerd, kan je heel snel het huis betrekken, de doorlooptijden zijn kort.

Wordt vervolgd.....

beelden van het goede leven

Op het strand bij Ricket Point, 2,5km bij ons huis vandaan

Carrot cake, het lekkerste wat er is op cakegebied, hier op iedere hoek van de straat te krijgen

En natuurlijk chips

En nog meer chips

Weer terug in de straat bij ons huis

rondje Phillip Bay

Het is lastig inschatten waar we precies terecht zijn gekomen. De wijk kennen we nu wel een beetje, de Southland shopping mall (een begrip hier in de omgeving) ook. Dus vandaag met de Australian Roadmap en de "Melways" op stap, een rondje Port Phillip Bay. Rechtsom naar beneden, met de ferry by Sorrento naar Queenscliff en via Geelong weer naar boven. We hebben kennis gemaakt met de enorme aantallen huizen die hier staan en de drukte, bedrijvigheid en rommeligheid. Maar ook met de enorme wijdsheid van het landschap en pittoreskheid van oude plaatsen zoals Queenscliff, en uitgestrektheid van de wijnvelden (vanaf Queenscliff weer naar boven). Het regent pijpenstelen, en is behoorlijk fris, wat dat betreft voelen we ons al helemaal thuis. Voor de rest zijn we hard op zoek naar onze plek in dit prachtige en diverse land en grote stad. Mochten jullie leuke huurhuizen weten en/of zien in Melbourne, dan houden we ons aanbevolen! Dat wordt onze volgende grote missie. 

de day after

Met het landen in Melbourne landden wij op "aarde".  We zijn verhuisd! We nemen deel aan een ander leven. En toch hetzelfde, want ook hier sta je boodschappen te doen en viel een van de kindjes van een trapje bij het huis en sta je te troosten. En draai je een was. En baal je als de afwasmachine nog brakker is dan de oude studentenfiets die we afgelopen zaterdag naar de stort hebben gebracht. Moesten we vanochtend de vuilnisbak binnenhalen. Tegelijkertijd is het genieten van de nieuwe omgeving, de aardige mensen, de kleine dingen die we toegestopt krijgen als we zeggen dat we net zijn aangekomen en van plan zijn nog heel lang te blijven. De kinderen die vandaag alweer thuis zijn op hun nieuwe plek, buiten spelen alsof het nooit anders was. St Kilda Road, een van de hoofdwegen het stadcentrum uit, in de spits, de foto spreekt voor zich. 

Vandaag was een bijkomdag en zelfs al hebben we weinig gedaan, het was een feest van ontdekkingen. Een echte citroenboom in de tuin  "Mam het is een echte citroen hoor, zo'n boom bestaat echt";, de angstaanjagende "hookturn", godzijdank met gebruiksaanwijzing; "vintage cheddar", brrrr; "Victoria Bitter" met schroefdop; onze openhaard die we wel graag aan zouden willen doen met de zuidpoolwind en regen van vandaag maar volgens de gebruiksaanwijzing een "health hazard" voor de buren blijkt te zijn; dat we in een extreem "critical water shortage" periode zitten en dus maar 1X per week mogen douchen; dat we dachten dat we de "dryer" gebuikten maar dat door ontbrekende afvoerslang het washok nu een sauna blijkt te zijn. 

Leuk joh, emigreren......

onderweg

Afscheid

Tom is Mega Mindy

Simon is overal tevreden, als hij maar kan puzzelen en muziek kan luisteren

Eerste stukje Australie in vizier!

Isis na 22 uur :-)

Melbourne, met bagage

Afscheid nemen en dan 26 uur onderweg naar een droom is best

 even heftig, helemaal met drie van die kleine gezellige vrienden om je heen. Maar nu, met de internetkabel die ons met de rest van de wereld verbindt lijkt het helemaal niet zo ver weg. We zijn er! Melbourne hebben we in het donker gezien, eerste impressie is dat het een ENORME stad is. Overal lichtjes, eindeloos. Verder dat de mensen erg behulpzaam zijn, taxi's rustig rijden, het verkeer georganiseerd is, de huizen langs de hoofdweg niet anders zijn dan in andere steden. En veel fastfood.... En dat het er heel koud kan zijn, zoals vanavond.... Het huis dat we hebben gehuurd is heerlijk en al helemaal ons huis. Het speelgoed staat, de computer ook en de kleren liggen in de kasten. Geen tas meer te zien. We zijn ge-arriveerd en voorlopig blijven we. De eerste impressie is vooral dat het goed voelt. 

de laatste dag

Druk dagje vandaag. 

We eindigen de dag met samen eten in Weesp voor we naar ons hotel op Schiphol gaan. Heerlijk afsluiting van een drukke dag. Het enige dat niet gelukt is, is om tijd te vinden om een paar toonbare schoenen te kopen. Die zullen ze ongetwijfeld in Melbourne ook hebben.... Hiermee is project emigratie afgelopen, als het morgen lukt om op het juiste vliegtuig te stappen weten we of het project geslaagd is. Dan gaat het avontuur echt beginnen.

Eind van de dag, eten bij Karin en Rene in Weesp

De spullen staan klaar om opgehaald te worden, vanmiddag om 13.00u
Uitschrijven bij de gemeente, vanochtend om 8.00u

Nu wordt het aftellen

1
2
3
4
Wat doen we nog de laatste dagen voor ons vertrek? In ieder geval veel taart eten. We worden enorm verwend met zelfgebakken  en zelfgekochte taarten en gebakjes. Verhuizen is een groot feest en het wordt uitbundig gevierd!

1) We willen nog graag met tante Annie op de foto, dus we reizen nog even met z'n allen naar Tilburg. Dank u wel tante Annie voor de rondleiding in de prachtige tuin van het klooster en de heerlijke gebakjes. Wat fijn dat we dat nog even konden zien.

2) Uitrusten op de "camping" in ons huis. Kamperen in het bijna lege huis is dolle pret. Tom heeft geen babybed meer nodig en rolt zichzelf in de deken op de matras waarop we slapen. Simon wordt al helemaal blij van alleen al de gedachte dat hij weer op het matje mag. Ik vraag mij serieus af waarom we zoveel moeite hebben gedaan om alle bedden netjes in te pakken en mee te nemen naar Oz, als je eigenlijk met veel minder ook toe kan.

3) Nog even op schoot bij tante Wendy. Wat gezellig dat ze het hele weekend zijn gekomen!

4) Impressie van het bijna lege huis. We vinden het echt jammer dat we het huis niet mee kunnen nemen, en dat komt ook omdat we er nu nog zo'n fijne tijd hebben. Met elkaar maar ook met onze lieve familie en vrienden.  WAT ZULLEN WE DAT MISSEN.

Gedicht

Vandaag was een speciale dag. We hebben dag gezegd. En tot ziens. We kregen veel lieve wensen, herinneringen, gedichten, kadootjes. Dit is een gedicht dat we kregen, het is een heel lief  gedicht.

Ik ken een aardig huisje

't is niet van steen of hout

Het heeft geen deur of venster

En toch is het gebouwd

Dat aardig snoeprig huisje

Is 1 vertrek maar rijk

Saapkamer is het en keuken

Ja, alles tegelijk

Eenvoudig is 't van binnen

Geen spiegel aan de wand

Geen tafels en geen stoelen

Geen bed of ledikant

En die er woont in het huisje

Krijgt wel vaak een gast

Omdat in de kleine woning

Iedereen wel past

O, wil je ons eens vertellen

Waar toch dat huisje staat

Ja, het vreemde is dit huisje

Meest heen en weder gaat

Want de eig'naar en bewoner 

Is daarmee zo tevree

Op wandeling en reizen

Altijd sleept hij het mee

Meer wil ik nu niet zeggen

Nu raadt gij het met gemak

Dat aardig snoeprig huisje

Is het huisje van mijn hart

Nog drie nachtjes slapen......

Container vertrokken, 11 juli 2008, 17.15u

Status vrijdag 12.00u

de status 10 juli 12.30u

afscheidsfeest

Feest. Isis trakteert op school, de laatste spullen worden gepoetst, hulptroepen over de vloer. 16.00u De eerste nieuwsgierige gasten komen binnen, een eetfeest is wel een beetje spannend. 16.30 iedereen opgewonden binnen. Wat een feest! Eten, kinderwijn drinken, zingen, kado's. Patat en pannekoeken en pizza tegelijk. Twee vlaflippen toe, en voor de liefhebber nog een worteltje na. Of een spekje, of sinaasappel. Wat je zelf wil. Het diner eindigt met foto's en een stevige jump partij. En toen...naar bed. En wij, samen met de hulptroepen opruimen, nog meer opruimen. En stickers plakken. Morgen is het zo ver, dan gaat het echt gebeuren. Om 7.30 staan de verhuizers op de stoep.