vogels

Terwijl er vandaag een logistieke goocheltruc uitgevoerd moest worden omdat we geen oppas hadden, de school morgen pas begint, de auto het begaf en het zwembad een onderhoudsbeurt moet hebben, is er tijd om tussen de bedrijven door de vogels in de boom achter ons huis te bestuderen.

Het is een druk komen en gaan van de gevederde vrienden. De boom zit vol roze bloemen waar de vogels onvermoeid hun snavels in blijven steken. Behalve deze nectar-eters hebben we ook een stel hondsbrutale vrienden in de tuin, die voortdurend op het vinkentouw zitten om te kijken of we al naar binnen gaan zodat zijn restjes eten van het terras kunnen opsmikkelen. Het blijft inmiddels niet meer bij het terras, vliegensvlug zijn ze in de keuken zodra wij onze hielen ook maar enigszins hebben gelicht.

Tot slot hebben we de mottenvangers die wachten tot ik de was afhaal. Altijd zitten daar wel een of twee motten en een spinnetje in verstopt, en dat weten ze precies. De motten worden rechtstreeks uit de lucht gevangen. De spinnen schud ik uit op de grond waar ze geestdriftig worden opgepikt.

Verder hebben we natuurlijk de papegaaitjes die op takken, telefoondraden of muurtjes zitten te kletsen. Maar ze komen nooit dichtbij.

Het is een vrolijke en drukke tuin.

 

23 broeken

Echt waar.
Voor het eerst heb ik hier een broek gekocht.
En daar deed ik 3,5 uur over.
En heb ik 23 broeken moeten passen.
En voor Isis een sausage roll moeten kopen omdat die flauwviel van de honger.
Zo lang duurde het.
Voor ik een broek kon vinden die ook ik pas.
De lat werd steeds lager.
Uiteindelijk zijn we naar huis gegaan met twee broeken.
Die voor 85% goed passen.
De een is een beetje te kort.
De andere is ook een beetje te kort.
Maar het zijn twee broeken.
En ik kan weer naar mijn werk ;-).
Isis heeft sandalen met diamanten.
Dat maakt de 3,5 uur hangen in pashokjes weer goed.

Er zijn leukere dingen dan shoppen.
Vooral als je een reus bent in een land van niet reuzen.
Maar het moet af en toe gebeuren. 
Gelukkig hadden we een vrije dag vandaag.
En konden we de dag afsluiten met een poolparty.
Popcorn en chips aan de rand van het zwembad in de tuin.
Toen was het shoppen snel vergeten.
En het humeur weer opgeknapt.

nieuw bed

Passend bij het groot worden.
Een echt bed.
Onafhankelijkheid.

Bink is blij, verrukt, trots, gelukkig.

Wat een bed kan doen voor een klein mens.
Is niet in woorden te beschrijven.

de stad in

Er zijn twee Belgen in Melbourne met een theaterstuk voor kinderen. "Oh Suivant" heet het en natuurlijk willen wij er naartoe. Alvast in het kader van de verjaardag van Tom, die het nog steeds heeft over de voorstelling waar we heengingen toen hij 3 werd. Nu wordt hij 6 en het is het leukste wat hij kan bedenken. Het theater :-).

We halen de kaarten, een drankje en dan kan het feest beginnen. Natuurlijk moeten we eerste een paar keer op de roltrap. Er is een expositie van een andere voorstelling, War Horse, die erg imposant is en waar we even gaan kijken. Simon ziet een stukje van een film die gaat over de reden waarom dat theaterstuk is gemaakt en komt oog in oog met een stervend paard. Het duurt even voor hij weer in de vrolijke stemming is, en hij is vastberaden dat hij niet naar die voorstelling wil.

De kinderen zijn zenuwachtig, de zaal is klein en we zitten dicht bij het podium. Vanaf het allereerste moment genieten we. Bink een beetje bang op schoot, de jongens voorover geleund in hun stoelen, Isis alle details bekijkend. Er wordt niet gesproken in het stuk, alles gaat met gebaren, gezichtsuitdrukkingen en dynamiek. Het is ongelooflijk wat er met mimiek en lichaamstaal uitgebeeld kan worden, de drie mensen die uit het publiek gevraagd worden om mee te helpen doen dat zonder haperen. Er wordt gejongleerd, ge-acteerd, piano gespeeld en grappen gemaakt. Het duurt een uur en in dat uur zijn we volledig gebiologeerd. Het mooiste moment komt aan het eind, als de acteur in het Vlaams vertelt wat hij nog gaat doen in Australië. Niemand verstaat dat natuurlijk, wij wel! Tom is teleurgesteld dat hij dat niet even kan laten weten, de voorstelling is afgelopen.

Helemaal hieperdepieper komen we het theater weer uit. Het was echt ontzettend leuk. We gaan op South Bank nog even en ijsje eten.

Een heerlijke middag en een goed begin van Tom's verjaardag :-). Tom wil de Belgische artieste graag uitnodigen op zijn feestje, ik zal eens kijken of ik ze een mail kan sturen......

koffie

Al minstens twee jaar geleden schreef ik over de koffiecultuur in Melbourne. Hoe belangrijk die is in het starten en onderhouden van netwerken, vriendschappen en het maken van afspraken.
Ook in het ziekenhuis waar ik werk is een koffiecultuur. Niet alleen wordt er voortdurend koffie gehaald in het café twee deuren verderop, maar ook zitten we er voortdurend met mensen waarmee we afspraken moeten maken of een "catch-up" moeten doen.

Vandaag was en koffiedag. Vijf keer koffiedrinken met 5 verschillende mensen, op drie verschillende plekken. Ik spring het ziekenhuis uit als ik naar huis ga aan het eind van de dag, rustig lopen zit er niet meer in door het cafeïne niveau in mijn lijf.

Als productiviteit wordt afgemeten aan het aantal koffiemomenten met collega's van andere afdelingen om werk te bespreken, was het vandaag een goede dag.

En inderdaad, het is gelukt om veel afspraken te maken, verder te komen met een aantal projecten en zelfs binnenkort naar een conferentie te gaan, een nieuwe Nederlandse collega te ontmoeten en nog meer.

Zo langzaam maar zeker begin ik er steeds beter in te komen en te begrijpen hoe de regels zijn. Niet alle regels van het spel vind ik even leuk, maar die van de koffiecultuur, die mag wat mij betreft overal ingevoerd worden.

bink

Bink begint groot te worden. Hij praat goed in twee talen. Houdt van muziek en lezen. En hij is in de fase dat hij alles probeert te begrijpen en na te doen. Hij maakt bijvoorbeeld de voordeur open met de sleutel, en dan straalt hij als hij daarna eraan denkt om de sleutel in het sleutellaatje te leggen. Hij komt 3 keer per uur met zijn opstapje aanlopen om bij de gootsteen zijn handen te wassen, met zeep.

Vandaag komt hij thuis, een beetje moe. Vermoeid legt hij zijn tas neer en kijkt mij vervolgens kwijnend aan. Ik ben een beetje ziek zegt hij. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Ziek?
Vervolgens pakt hij een krukje en een bakje en gaat zitten. Hij blijft een poosje zitten met de bak in zijn hand terwijl hij kijkt wat ik doe.

Plotseling begrijp ik het. Afgelopen zondag was Simon niet lekker omdat hij te weinig had gegeten. Hij was gaan zitten en ik had een bakje met lekkere dingen gebracht. Bink verwacht nu hetzelfde effect als wat er bij Simon gebeurde toen hij niet lekker was....

En natuurlijk krijgt hij wat. Hij weet precies hoe het hier in huis werkt.

Vanavond aan tafel zat hij steeds naar het bord van Simon te kijken. Ik dacht dat hij er nog wat lekkers vanaf wilde halen. We begrijpen het als Simon de laatste hap neemt. Bink springt van zijn stoel, rent naar Simon en zegt "Ga je mee samen schommelen? Ben je klaar met eten?" Hij houdt alles in de gaten. En kent de regels.

Hij wordt zo snel groot! Echt leuk.

bewolkt of toch niet

Als ik om 6 .10u de deur uitloop heeft de lucht een wazige kleur. Het is heiig en het ruikt naar open haard. Ik vraag mij af waarom iemand midden in de zomer de open haard aan wil doen. Verder denk ik er niet zoveel bij, het is nog te vroeg. Om 8.30u heb ik een vergadering op de 7e verdieping van een buurgebouw van het ziekenhuis. Het kijkt uit over het park en de skyline van Melbourne. De lucht is bruingrauw. Het ruikt overal naar rook.

Plotseling dringt het door. De wind is gedraaid en de stad ligt onder de rook van de bosbranden in de omgeving. Alles is ervan doordrongen. Zelfs de was die ik 's avonds binnenhaal ruikt naar kampvuur. Het is volop zomer en dit hoort erbij. Leuk is anders. Inmiddels is de  wind opieuw gedraaid. Een frisse wind uit het zuiden neemt schone zeelucht mee. Een verademing.
Op de brandweer website zie ik dat er een aantal branden onder controle zijn. Aan het wind van de week worst er regen verwacht, daar kijken we halsreikend naar uit. Zelfs al wonen we in de stad en lopen we geen gevaar. We zien liever regenwolken dan een rookgordijn. Laat de bewolking maar komen!

water water water

Nergens komen we nog. We zijn druk met wennen.
En met water. Vanochtend voor dag en dauw vertrekken we naar Ricketts Point, verderop aan de baai. We willen weer eens wat verder te kijken dan het huis, de straat en het traject huis-supermarkt, of huis-werk. De kinderen maken een bowlingbaan aan het strand en we spelen tot iedereen weer zin heeft om naar huis te gaan. Het nieuwe huis is al helemaal ons huis, maar toch hebben we ook het gevoel een beetje op vakantie te zijn. Van het water aan de baai naar een plons in het zwembad bij ons huis duurt ongeveer 15 minuten. We zijn in de weer met knalgele zink zonnebrand om de ergste zonneschade te voorkomen.

UV factor 13 vandaag, erg hoog, maar houd ze maar eens uit het water. Water en kinderen gaat erg goed samen. Zo goed dat we ze tegen 15.30u eruit vissen en zeggen dat ze nu maar eens een uurtje op de bank moeten gaan zitten en bijvoorbeeld naar de Australian Open moeten kijken. Met z'n allen dekken we het zwembad af. Zo. Het is weer even klaar. De bakken met fruit, crackers, boterhammen en chips zijn niet aan te slepen. Er wordt ontzettend veel energie verbruikt.

Zoveel energie,  dat eten om 18u nog nauwelijks haalbaar is. Niet omdat ze geen honger hebben. Integendeel. Maar omdat ze te moe zijn. We slepen iedereen door de douche en wonder boven wonder is om 19u het huis stil. Iedereen is uitgeteld. Morgen gaan ze weer zwemmen, met het vakantie kinderopvang programma. Na de vakantie kan in dit huishouden niemand water meer zien.....

En Bud en ik? Wij ook. We genieten van de dagen zo samen thuis. Van het bezoek dat regelmatig binnenvalt. Van het gezellige terras. De nieuwe kleurige kussens die ik vandaag in de uitverkoop het gekocht. De vogels in de enorme boom achter het huis. De muziek die weer aangesloten is. Het gezin. Het is een energiek gebeuren bij ons in huis.
Vanavond gaan wij ook eens vroeg naar bed.
Uitrusten. En dromen over water.

Plezier in de tuin.

 Bezoek. Even uitrusten en eten. 

 Ricketts Point. Bink.

 Water.

 Ballen maken voor het spel. Simon. 

Iedereen doet mee.

 Thuis meteen in het zwembad. 

Eind van de dag. Drogen van de spullen. Die morgen weer mee moeten naar de vakantie opvang.....

seizoen

Chagrijnig kijk ik in mijn boodschappenwagen. De boodschappen zijn onbetaalbaar deze tijd van het jaar. Fruit en groeten zijn nauwelijks te betalen. Het is gedaan met de briefjes en de maaltijdkeuzes. Het seizoen bepaalt wat er op tafel komt. Geen paprika, wel komkommer. Geen appels, wel watermeloen. De rest koop ik zoveel mogelijk in de afgeprijsde artikelen. Geen koekjes dit keer, wel aardappelroosjes.  De favoriete rijstcrackers van de kindjes zijn 1/2e prijs.

Boodschappen op dit moment is geen plezier. Ik ben een lopende rekenmachine.

Gelukkig zijn de kindjes niet zo precies als het gaat om de boodschappenlijst. Het systeem van kiezen is afgelopen, ze vinden het meeste gewoon lekker en de lol was er snel af. Een verrassing is nog leuker dan zelf je eten van tevoren kunnen kiezen.

Mijn chagrijn verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik thuis de boodschappen in de koelkast zet. Ik vind dat we het heel goed hebben. En in plaats van koekjes te kopen, bakken we morgen een cake. Dat is veel lekkerder, en de kindjes vinden  het leuk om te helpen. Al was het alleen om de bak uit te likken.

Het seizoen lijdt wat er bij ons op tafel komt.
Eigenlijk wel leuk!
Helemaal nu ik een 6 pits fornuis heb. Genieten!

verhuisd

Op de tafel in de nieuwe woonkamer staat een grote bos hortensia's te pronken. Het afscheidskado van het oude huis. Ik heb nog net genoeg bloemen achtergelaten om geen argwaan te wekken......

We zijn verhuisd. Op een vrolijke makkelijk manier, naar een heerlijk huis. Vrijdag alle losse spullen en de keukenspullen, zaterdagochtend twee sterke kerels en een verhuiswagen die in 3,5 uur de rest van de spullen overbracht.

Zaterdagavond is het huis vol met mensen. We proberen de nieuwe barbie die het fantastisch doet en het zwembad is al volop in gebruik.

Zondag om 14u pakken we de laatste dozen uit.

Dan nog even het oude huis soppen en boenen.

Klaar.

Maandag terug naar normaal. Werk, schoolvakantie activiteiten voor de kinderen. Maar o wat is het heerlijk om thuis te komen in dit huis. Zo heerlijk dat ik vandaag wat eerder weg ben gegaan van werk, Bink heb opgehaald van het dagverblijf en een uur met hem in het zwembad heb gelegen.

Het voelt als vakantie.

Het is een warm en vrolijk huis. Oud maar gezellig. De kinderen zijn trots en blij, het afscheid was moeilijk maar ze hebben met geen woord meer over het oude huis gerept. Hun kamers zijn gezellig en ruim. De zwempakken komen de kast voorlopig niet in.

We zijn terug naar normaal. Internet doet het inmiddels weer.

Verhuizen is leuk. Helemaal naar een huis als dit. We zijn thuis.

 Tom hard aan het werk dozen uit elkaar halen. 

 Isis heeft een boompje n haar nieuwe kamer gedecoreerd met haarspullen.

 De tuin wordt benut, we zijn nog nauwelijks binnen geweest. 

 Het zwembad.

En de hortensia's.

de sleutel

Het is zover. Officieel hebben we het nieuwe huis nog niet, maar gisteren kregen we toch de sleutel zodat we alvast wat dozen weg kunnen zetten. Dat laten we ons geen twee keer zeggen. Aan de slag. Uiteraard wil ik eerst met een doek en een sopje door het huis om vette vingers en stof te verwijderen. Verder ziet het er prima uit dus vroeg in de middag lopen de kindjes met de eerste tafeltjes, dozen met speelgoed en een hele stellingkast naar het huis verderop in de straat.
Verhuizen op deze manier is hartstikke leuk. We lopen heen en weer, Bud brengt twee autoladingen met dozen, de keuken is al half ingericht en de kinderen doen hun eigen kamers.
Tot hun teleurstelling mogen ze van mij nog niet in het zwembad, dat komt omdat we officieel nog niet huren. Bovendien staat de pomp uit omdat we pas vanaf donderdag elektriciteit hebben. Even geduld dus nog, en dan kunnen ze in het weekend helemaal los.....

Het huis is een oud Beach house en we zijn er nu al dol op. Het is licht, ouderwets, luchtig en warm. De hele oude vloerbedekking proberen we weg te denken. We kijken naar de bloeiende rozen en de roze hibiscus in de tuin. Isis verzorg de limoenboompjes en de verdroogde bananenboom, de planten in de nieuwe tuin hebben het zo te zien zwaar gehad de afgelopen weken.

Er staat een grote oude ijzeren bak waar we een moestuin in kunnen maken. En er is een echte Ozzie BBQ, buiten op het terras. Ik heb mijn Dutch Stove er al naast gezet, dat wordt smullen deze zomer! We hebben ook een logeerkamer, dus wie nog wensen heeft om ons te komen bezoeken, is van harte welkom.

 De voordeur van het nieuwe huis. 

Roze hibiscus in de tuin.  

 Bud rijdt een autolading weg. 

Persoonlijke dingen in de nieuwe kast. 

Deze week wordt er ook gewerkt en zijn de kinderen naar vakantieopvang. Vrijdag en zaterdag verhuizen we helemaal, ik houd jullie op de hoogte.

film

Naar de film.
Ik ben zo trots op het volkje.
We zitten op de beste plekken.
Iedereen heeft popcorn en Fanta.
De film is spannend.
De bioscoop koel en donker.
Buiten storm het met een gloeiend hete wind.

We hebben het gezellig.
Wat wil een mens nog meer.

wat is warm

Het is volop zomer. Het gras in de tuin staat er verdroogd bij. En dat komt niet alleen door al het voetballen en cricket dat de jongens spelen. Het is ook heet. En droog.

Als het buiten heet is wordt alles warm.
Wat is warm?

Mijn zwarte leren tas die ik van kantoor naar het station draag wordt warm. Zelfs mijn treinkaart ligt warm in mijn hand. Op het station wacht iedereen op de trein onder het afdak, de zon schroeit de haartjes op je armen. Ik heb de vroege middagtrein van 16u. De kans dat er een trein rijdt is groter om die tijd. Op hete dagen als deze vallen er veel treinen uit vanwege overbelasting van het elektriciteitsnet door alle airco's die aanstaan.

Wat is warm? Als het op straat stil is , zoals vanmiddag. Twee taxi's staan te gloeien in de hitte bij het station. Er is niemand die instapt. Als ik thuiskom voelt de knop van de voordeur warm.  De dozen die klaarstaan om verhuisd te worden zijn warm, de kerst chocoladebollen in de schaal zijn vervormd tot zachte plakjes in een papiertje. De kinderen hebben rode wangen en zweethaar. Maar ze zeggen er niets van, we zijn er aan gewend.
Warm is als de perziken in de schaal heel snel rijp te worden en vandaag nog gegeten moeten worden, net als de meloen. We eten in de schaduw aan tafel, allemaal in een hemd, en grote glazen water naast onze borden. Warm is als de borden ui zichzelf al warm zijn, en het eten maar nauwelijks afkoelt, hoe hard je ook blaast. Geen bloemen op tafel want die verleppen meteen. Natuurlijk eten we noedels met roerbakgroenten en pindasaus, dat hoort bij heel warm weer. De yoghurt die een half uurtje op tafel staat is lauw, de sambalpot na een uurtje heet. En niet van de chili.

De was die ik van de lijn haal terwijl het donker aan het worden is heel warm, net zoals de stoel waar ik nu op zit, en de theedoek die aan het fornuis hangt.

Morgen wordt het 43 graden. Ik heb kaarten gekocht voor de bioscoop waar we lekker kunnen afkoelen. En de kindjes gaan zwemmen bij vrienden zodat ik nog een paar uur heb om te pakken.  Bud gaat morgen weer aan het werk, hij kan de hele dag in de koelte doorbrengen.

We starten het nieuwe jaar zomers. En lekker warm.
Heerlijk.

gelukkig nieuw jaar

Kindervuurwerk in Richmond, 2013 vieren met 10 duizenden andere families met kinderen, en met onze Nederlandse vrienden, Judith, Stefan en de kindjes.

Oliebollen, een picnic, dans, muziek, sfeer en schitterend vuurwerk om 21.30u.

Zo eindigen wij 2012 en beginnen we vol goede moed aan 2013.

Voor iedereen GELUKKIG NIEUW JAAR!!!!Dat jullie dromen uit mogen komen.

Dikke kussen van Bud, Marit, Isis, Simon, Tom en Bink