Het is een druk komen en gaan van de gevederde vrienden. De boom zit vol roze bloemen waar de vogels onvermoeid hun snavels in blijven steken. Behalve deze nectar-eters hebben we ook een stel hondsbrutale vrienden in de tuin, die voortdurend op het vinkentouw zitten om te kijken of we al naar binnen gaan zodat zijn restjes eten van het terras kunnen opsmikkelen. Het blijft inmiddels niet meer bij het terras, vliegensvlug zijn ze in de keuken zodra wij onze hielen ook maar enigszins hebben gelicht.
Tot slot hebben we de mottenvangers die wachten tot ik de was afhaal. Altijd zitten daar wel een of twee motten en een spinnetje in verstopt, en dat weten ze precies. De motten worden rechtstreeks uit de lucht gevangen. De spinnen schud ik uit op de grond waar ze geestdriftig worden opgepikt.
Verder hebben we natuurlijk de papegaaitjes die op takken, telefoondraden of muurtjes zitten te kletsen. Maar ze komen nooit dichtbij.
Het is een vrolijke en drukke tuin.
