We halen de kaarten, een drankje en dan kan het feest beginnen. Natuurlijk moeten we eerste een paar keer op de roltrap. Er is een expositie van een andere voorstelling, War Horse, die erg imposant is en waar we even gaan kijken. Simon ziet een stukje van een film die gaat over de reden waarom dat theaterstuk is gemaakt en komt oog in oog met een stervend paard. Het duurt even voor hij weer in de vrolijke stemming is, en hij is vastberaden dat hij niet naar die voorstelling wil.
De kinderen zijn zenuwachtig, de zaal is klein en we zitten dicht bij het podium. Vanaf het allereerste moment genieten we. Bink een beetje bang op schoot, de jongens voorover geleund in hun stoelen, Isis alle details bekijkend. Er wordt niet gesproken in het stuk, alles gaat met gebaren, gezichtsuitdrukkingen en dynamiek. Het is ongelooflijk wat er met mimiek en lichaamstaal uitgebeeld kan worden, de drie mensen die uit het publiek gevraagd worden om mee te helpen doen dat zonder haperen. Er wordt gejongleerd, ge-acteerd, piano gespeeld en grappen gemaakt. Het duurt een uur en in dat uur zijn we volledig gebiologeerd. Het mooiste moment komt aan het eind, als de acteur in het Vlaams vertelt wat hij nog gaat doen in Australië. Niemand verstaat dat natuurlijk, wij wel! Tom is teleurgesteld dat hij dat niet even kan laten weten, de voorstelling is afgelopen.
Helemaal hieperdepieper komen we het theater weer uit. Het was echt ontzettend leuk. We gaan op South Bank nog even en ijsje eten.
Een heerlijke middag en een goed begin van Tom's verjaardag :-). Tom wil de Belgische artieste graag uitnodigen op zijn feestje, ik zal eens kijken of ik ze een mail kan sturen......
