god bless you

Simon komt met stralende ogen thuis vanmiddag. Hij, Isis en Bink hebben de hond van onze oude buren uitgelaten. Flossy. Flossy is een vrolijke speelse hond maar woont bij twee oude mensen die er niet meer op uit kunnen. Onze kinderen hebben het op zich genomen om met de hond te gaan wandelen zodra het kan. Ze kiezen daar zelf voor, ik heb niets gezegd.

Vanmiddag gaan ze met een bakje en een fles water met z'n drieën en Flossy naar het park. Het water is voor de hond, het is erg warm en de hond heeft niet zo'n goede conditie. Ze spelen er een uur met hond en stok.

De reden dat Simon zo vrolijk thuis komt is niet dat ze snoep hebben gehad, of het gebruikelijke pakje juice of aardbeien. Nee, de mevrouw heeft tegen de kinderen gezegd "God bless you". Dat heeft Simon diep geraakt. De rest van de middag zucht hij ervan en wacht op een wonder, want dat zal nu zeker gebeuren :-).

Daarna belt Tom uit Apollo Bay. Hij is op reis met Marie-Jose, Teun en Kees.  Hij wil ons spreken maar toch vooral Bink. Bink heeft een klein stemmetje asl hij piept " ik mis je Tom en ik heb op de paarse fiets gefietst voor het eerst en ik kan al remmen wanneer kom je weer......"

Ondertussen is hier de boel genormaliseerd. De hele administratie is gedaan, de schuur opgeruimd, de schone was in de kast. Morgen weer aan het werk. De zin moet nog komen......

een feestweek

Afgelopen week stond in het teken van familiebezoek en feesten. Cees en Mientje arriveren op donderdag een week geleden. Marie-jose, Teun en Kees op zondagochtend in all vroegte. We gaan met z'n allen naar Flinders, op het Mornington Peninsula om het 50 jarig huwelijksfeest van Cees en Mientje te vieren, en natuurlijk kerst.

Al heel lang zijn we niet bij elkaar geweest als familie. En al helemaal niet zo'n lange tijd. Maar zonder moeite gaan we verder waar we gebleven zijn en nog geen 30 seconden zijn nodig voor Kees en onze kinderen om zich helemaal thuis te voelen bij elkaar.

De enige hobbels die we ondervinden in de week is dat bijna iedereen van ons gezin en Mientje geveld worden door een agressief buikvirus waardoor we minder mobiel zijn dan gehoopt. Gelukkig is de Tom op de 50 jarige huwelijks feestdag voldoende opgeknapt om mee te gaan en is de rest op die dag nog op de been.

Ookal kan niet iedereen aan alles meedoen, toch doen we van alles. Bodyboarden, kangoeroes zoeken, wandelen, tree surfen in de enchanted maze, vers brood halen in de ouderwetse supermarkt, uit eten, bbq-en (uiteraard!), 4WD-en (ik met de kinderen), zoeken naar blue ring octopussen (niet gezien :(), aardbeien plukken, ijsjes eten. Het memoriespel dat we met zijn allen hebben gegeven aan Cees en Mientje zorgt voor de nodige hilariteit waarbij iedereen zit te juichen aan tafel bij ieder setje dat gevonden wordt. Cees en Mientje vertellen in geuren en kleuren de verhalen die bij de foto's horen van 50 jaar huwelijk.  Met kerst poppen we Christmas crackers en maken de kinderen met elkaar het toetjesbuffet.

Zie hier wat foto's :-).

het is weer de tijd van het jaar

Het is weer de tijd van het jaar. Christmas carols om in de sfeer te komen. De hele week feestjes. Eind van het jaar klassenpicnick, kaartjes, kadootjes. Vroeger maakte ik nog aardbeien met marshmellows, fruitsticks, zelfgemaakte mueslirepen voor alle klassenfeestjes. Tegenwoordig geef ik schaamteloos een zak chips mee. Die komt niet eens mee terug, terwijl de fruitsticks vaak aan het eind van de dag weggegooid konden worden. Lekker makkelijk denk ik bij mijzelf. En de kinderen zijn tevreden, die vinden chips het lekkerste dat er is.

Vorig jaar voor de Christmas Carols kregen we de schaal overgebleven fruit van naschoolse opvang mee zodat we ook een picnick hadden. Dit jaar stond er een zak nachochips en een bak met appels klaar. "Voor als we laat zouden zijn". Ik kijk de begeleidster dankbaar aan. Niet dat de kinderen interesse hebben, die willen nog even spelen. En Bud en ik kunnen het natuurlijk niet maken om tussen alle buitenstoelen en wijnkoelers een paar nacho's uit een zak te knabbelen.

Het zingen is leuk. We staan langs de kant en kijken het aan. Bink doet ook mee en staat bij Simon. Isis zingt in het koor. Tom is ondeugend ergens ver weg in de groep en snoept candycanes tot z'n tanden uit zijn mond vallen.

De zwemles wordt ervoor gemist, maar Isis en Simon vonden het het waard.

We zijn bijna in de stemming. Nu alleen nog het huis versieren............

voor, tijdens, na

De jaarlijkse circus uitvoering.

 Voor

 Tijdens

 De finale

Na!

Wij zijn heel trots!

feestelijke weken

Bink als Sint 

Met het vertrek van Sinterklaas verdween ook mijn password en kon ik niet meer bij de blog.... Zoals jullie zien is het inmiddels weer opgelost, maar dat was geen sinecure.

Vorige week Sinterklaas, door de week de laatste eindejaarsgesprekken met de leraren (iedereen is over :-)).

Gekkenhuis met werk, Bud en ik wisselen elkaar af. De een is thuis als de ander werkt en vice versa. Bud rekt de dagen uit in de avond en in het weekend, ik in de ochtend. Zo komen we er wel.

In de rij staan en vechten om een parkeerplekje bij de winkels, het weekboodschappen doen wordt er niet makkelijker op in de dagen voor kerst. Vandaag is dat dan ook niet gelukt. Gelukkig gingen we eten bij vrienden en hebben we nog toast in huis voor morgenochtend. Misschien zelfs nog wel een eitje.....

Vandaag koekjes bakken tussen 5 wasmanden met schone was. Dat is pas prioriteiten stellen;-). Naar Isis die haar eindejaars pianoconcert heeft. Tent opzetten in de tuin voor extra logeerruimte, donderdag komen Cees en Mientje :-). Nee, zij hoeven niet in de tent, maar het is een uitvalsbasis voor de jongens in de vakantie. Isis en een vriendin zijn de gelukkigen die als eersten buiten mogen kamperen. Met kaarjes, een discolamp en een film houden ze het prima uit in de tent.

Vrijdag begint de schoolvakantie :-). We zijn er aan toe.

 Sinterklaas vieren

Na afloop van het pianoconcert wordt er opgelucht ademgehaald en nog een beetje voor de lol gepingeld onder het toeziend oog van de juf. 

als het warm wordt....

...dan kan je er zo uitzien na een half uur indoor trampoline springen........

....vooral als je al een halve dag de billy cart (zeepkist! - dank je Karin voor de vertaling :-)) hebt lopen duwen.

De zomer is gearriveerd. De was in 1 dag gedaan, gedroogd en gevouwen. De deuren wagenwijd tegen elkaar open wachtend op de "cool change", picknick onder de vijgenboom voor koelte, de cicaden luid en duidelijk bij de vallende avond in de tuin,  watermeloen kost minder dan een dollar per kilo en de mango's komen in kratten tegelijk binnen. Yes! Eindelijk!

een billy cart

Een weekend van Sinterklaas en het bouwen van een Billy Cart.

Mijn Duitse vriendin Claudia komt wat spullen lenen :-)

Terwijl duizenden mensen hun kerstinkopen aan het doen zijn besluiten wij ver weg te blijven van de mega drukt in de stad en de shopping malls. Wij hebben plezier met onze Sinterklaas kleding die inmiddels al jaren meegaat. En besteden bijna de hele zaterdag aan het bouwen van een billy cart, waarvan ik niet weet hoe hij in het Nederlands heet.......

Grote moeite, heel veel plezier. Morgen gaat hij voor het eerst de heuvel af, ik houd mijn hart vast.....

Uren concentratie.

dagen worden weken

 Een zonnige dag vanuit kantoor gezien.

 Een onverwachte stroopwafel op weg naar de stad, samen met Isis en een vriendin. 

Op de terugweg kiekeboe met Isis op het station. 

We bezoeken vanavond een overvolle en met drank overgoten exhibitie van studenten die geslaagd zijn voor hun fotografie opleiding. Isis in haar geleende koekiemonster shirt past prima tussen het artistieke jonge publiek. Als ik haar om haar mening vraag over de foto's zegt ze dat ze beter had verwacht....... Dat belooft wat voor de toekomst :-). We moeten gaan doen aan verwachtingsmanagement!

En zo rijgen de uren zich aaneen tot dagen, de dagen worden weken, de weken de maanden die zo snel voorbijgaan dat het einde van het jaar alweer in zicht is.

sinterklaas bij 30 graden

Het blijft wennen, als we de pepernoten bij 30 graden naast de pioenrozen zetten, de bloemen van het seizoen. Maar we zijn in de stemming, en de schoenen zijn al een keer gezet, en zelfs gevuld!

Het is een rustig weekend, ik ben vrijdag mijn telefoon op mijn werk vergeten in alle haast, en heb geen tijd gehad om hem op te halen.... Dus ongestoord gaan het het weekend door. Isis en ik beginnen met de weekboodschappen bij de mall waar de kerstdrukte is begonnen. We vechten ons in en uit en zijn trots maar moe. We besluiten dat we damen het record "shoppen" hebben gebroken en dat het een grappig gezicht moet zijn geweest. Wij rennend door de supermarkt voor de boodschappen. Daarna door de gangen van de mall op zoek naar twee items die we moesten hebben en die zich ongeveer een kilometer uit elkaar bevinden. We rennen en zweten, het is warm en bedompt tussen alle mensen. Isis is maar 5minuten te laat op circusschool, het is dan pas 11 uur en we hebben de buit binnen.

's Middags bak ik met de jongens pepernoten. Mijn zo lang zuinig opgespaarde kruidenmix uit Nederland was over de houdbaarheidsdatum en dus staan Bink en ik zelf cardamom, kruidnagel, witte peper, nootmuskaat, gember en kaneel te mixen dat het een lieve lust is.

De pepernoten lukken. We maken grappen over de oven, en of we die nog wel zullen gebruiken. De makelaar was niet tevreden over hoe ik de oven schoonmaak. Ok, ik ben het met haar eens, het kan beter. Maar als zij komt op een doordeweekse dag, bij een gezin van vier kinderen en werkende ouders, en waar de oven continue gebruikt wordt als belangrijkste kookmethode, dan kan het niet perfect zijn. Dus chagrijnig zeg ik dat ze volgende week terug mag komen om de oven op nieuw te inspecteren en of ze dan ook meteen het wegrottende houtwerk van de voorporch wil repareren....... Ze komt niet volgende week. Zo!

Vandaag neem ik de kinderen mee naar een paarden evenement in de stad. We gaan heen als Nederlanders, en komen terug als Ozzies. Allevier kopen ze een Australische hoed gemaakt van kangoeroeleer...... Wat moet ik daar nu van denken ;-).  Het was een hele leuke dag. En nu willen ze allemaal ook een paard en verhuizen. Want een paard in de stad dat kan niet. Niet in Melbourne tenminste.

Morgen weer aan de slag, topdrukte in deze tijd van het jaar.

de huisinspectie

Morgen komt de makelaar kijken of we wel netjes wonen. Het staat in het huurcontract dat dat mag. Ook als wij niet thuis zijn. Dus als we thuiskomen wordt er snel gegeten en dan gaan we allemaal aan de poets. Opruimen hoeft gelukkig niet, met iedereen van huis door de week valt het met de rotzooi wel mee. Een net ontdekte stift streep op de vloerbedekking werken we snel weg met wat soda en water, de was gaat in een mand onder een leuke theedoek, de oude bloemen in de vuilnisbak. Zo. Klaar. Laat de inspectie maar komen. We houden jullie op de hoogte of we hier dit weekend nog mogen wonen ;-).

billy cart

Terwijl in Brisbane de G20 is begonnen met een grote belangrijle agenda, hebben wij onze eigen agenda. Er moet een Billy Cart gemaakt worden, en Isis moet een ontwerp maken voor een kruiwagen en deze ook zelf maken. Dat kan niet anders dan dat wij met een lijst naar de Bunnings gaan, de Australische Gamma. Twee en een half uur (!) besteden we in de immense hal om hout te zoeken en om maat te laten zagen, schroeven te vinden met de juiste lengte en diameter, assen en wielen uit te proberen, uit te leggen wat "Kippengaas" is, maar dan in het Engels en zo voorts. Mijn woordenschat is inmiddels verdubbeld na dit uitje. Bink is veranderd in een tijger, terwijl Simon in kerststemming is terechtgekomen en Isis zich designer mag noemen van mij. 

En zo werken we allemaal aan onze eigen agenda's en plannen. Helaas zijn wij geen wereldverbeteraars, maar dragen we op onze eigen manier bij aan groei (we kopen!), energy (we bouwen een billy cart en gebruiken die ipv de auto ;-) en Simon draagt een broek gemaakt van 6 plastic flessen), trade (de schroeven zijn uit Maleisie, de muts van Simon uit China), anti-corruption (we betalen met onze verdiende centen en Bink krijgt een speelgoed vrachtauto vanwege goed gedrag....of was het omkoping omdat hij huilde toen we weggingen???). Helaas staat milieu niet op de agenda want anders hadden we een bijdrage geleverd met het produceren van een extra tijger.  G20 priorities 

een dagje werken buiten de deur

Terwijl thuis de kinderen vol overgave zich wijden aan hun taken en Bud spaghetti met biersaus kookt, heb ik een uur tussen de conferentie en het diner om als een haas de omgeving te onderzoeken. Het is mooi, heel warm met een dreigend onweer. Pure luxe, een uurtje voor mijzelf in de auto die ik inmiddels mijn "vingerhoedje" heb genoemd…… 

Neem ook even een kijkje in de Hunter Valley (minus de golfbanen ;-)). Niet gek, zo'n dagje buiten de deur werken!

naar pokolbin in een nissan micra

Helaas was het niet gelukt met een prive vliegtuig ;-). Dus vanmiddag gewoon met een lijnvlucht naar Newcastle. De vlucht puilt uit, het "Spring Carnival" in Melbourne is afgelopen en iedereen gaat weer naar huis. Mensen dragen allemaal hoedendozen, ik wist niet eens dat dat nog bestond. In die dozen zitten de "fascinators" die op de hoofden van de paardenrace dames de sier maakten. Ik vraag mij af wat ermee gebeurt, het is not done om twee keer met dezelfde fascinator bij een race gezien te worden!

In Newcastle heb ik een autootje gehuurd. Dan is de trip toch een beetje prive. Het is een klein autotje en dat is prima. Ik ben alleen bank dat er een kangoeroe oversteekt, dat overleeft de kangoeroe wel, maar de auto niet……

Het loopt tegen de avond als ik onderweg ga naar Pokolbin in de Hunter Valley (NSW). Ik heb de route bestudeerd op de kaart, een navigatiesysteem heb ik nooit bij mij onder het motto "dan weet ik niet waar ik ben"….. Ik rijd maar twee keer fout, en ontwijk moeiteloos twee overstekende kangoeroes. Het is een avontuurlijke tocht…..

De Hunter Valley zou een van de mooiste gebieden van Australie moeten zijn (afhankelijk van degene aan wie je het vraagt). Wat ik in het uurtje heb geleerd is dat Pokolbin al heel vroeg kerstfeesten organiseert met heel harde muziek, dat ze hier "watergolf" spelen en dat ze erg van toeristen houden (aan de vele wijnboerderijen en wijnproeverijen en winkels te zien)….

Morgen begint het congres. Ik moet er nog even in komen…..

En terwijl ik hier van het mooie weer geniet, draait Bid het thuisfront met de kinderen. Ze hebben allevier een taak gekregen. Isis geeft de planten water, Simon verzamelt wasgoed, Bink zorgt dat alle bedden zijn opgemaakt in de ochtend en Tom zorgt voor de lunchboxen :-). Goed geregeld. Dat houden we erin! 

drummen

Toen Bink 4 werd had hij maar 1 wens. Een drumstel.
Bij een drumwinkel gingen we even naar binnen om te kijken of een drumstel voor kinderen bestaat. En jawel, naast de deur staat een blauw drumstel te glimmen. Bink staat er handenwringend naar de kijken. Die wil ik wel!

Ik vraag aan de verkoper of er ook een echt geluid uit het drumstel komt. Als reactie neemt hij plaats op het kleine krukje en geeft zo'n hard nummer weg dat we bijna naar buiten geblazen worden. Bink staat met zijn handen op zijn oren. Die wil ik!!!!

We kopen het drumstel en leggen strikte regels vast over drumtijden, volume en gesloten deuren en ramen.

Hij is de koning te rijk en drumt iedere dag.

De lach op zijn gezicht maakt dat het geluid als muziek in onze oren klinkt........ ;-)

http://youtu.be/UWvEe0jn85s

de overbuurvrouw

Inmiddels hebben ook wij een rol in onze "community" gekregen. De overbuurvrouw Merle van 90 is alleen. Haar kinderen wonen her en der door Australië verspreid. Ze woont in een huis achteraf, afgesloten door een groot bruin hek. 1 keer per twee weken is er voor Merle een boodschappen- en bibliotheekdienst geregeld. Dat is niet genoeg. Dus zorgen we met de straat ervoor dat er tussendoor ook nog eens iemand langskomt om te kijken of ze iets nodig heeft en of het goed gaat.

Degene die dat het meeste doet is op vakantie. Nu heb ik die taak. Als ik vandaag aanbel duurt het even voor de opendoet. Ze heeft haar pyjama aan, het is 6.45u in de avond. Ze giechelt een beetje terwijl ze het tweepits elektrische fornuisje uitzet waarop ze een aardappeltje aan het bakken is.

Ze legt uit waarom ze haar pyjama al aan heeft. Ze wilde een keer zelf de planten water geven met de sproeier, het was vandaag 37 graden. Maar ze had zichzelf ook natgesproeid, ze kon de kraan niet uitkrijgen. En omdat ze toch niemand meer verwachtte, had ze meteen haar nachtkleding vast aangedaan.

"Niet dat ik vroeg slaap hoor" fluistert ze mij toe. "Als je morgen weer komt moet je niet te vroeg komen!" Ik beloof dat niet te doen, als zij belooft niet meer met de sproeier aan de gang te gaan.

De bloemen die ik vandaag heb meegenomen mogen meteen weer mee terug naar huis. Ze heeft astma en mag geen bloemen en planten in huis. Wel lief van je hoor, maar volgende keer mag je wat lekkers meenemen zegt ze met glimmende ogen. "Ik houd niet van spinazie. En neem de jongens mee, dan kan ik weer eens over cricket praten, mijn favoriete sport. Ik weet nog dat in de zomer van 1968.........."

Ik vertel haar dat ik de jongens mee zal nemen en dat ook ik nog moet koken.

Tevreden zet ze het kookplaatje weer aan, zet ik de vuilnisbakken op hun plek en wens haar een goede nacht en tot morgen  - niet te vroeg!

melbourne cup weekend

Terwijl het hele weekend en vandaag in Melbourne beheerst worden door de paarden racen, piepen wij er even tussenuit. Op een farm, ook met paarden, maar nu eens een keer niet racen :-).