Het is Anzac day vandaag, we herdenken de gevallen slachtoffers in oorlogen. Cees en Mientje zijn gisteren naar de school geweest om naar de voordrachten te luisteren en de muziek. The last Post. Lest we forget…..
Vandaag gaat Bud met iedereen naar het Lunapark. Ik blijf thuis om duizend dingen te doen. Maar ik doe helemaal niets. Ik zit in het gras buiten, met een boek en koffie in mijn favorietje kopje. Ik mijmer. Dat past bij een dag als Anzac day. Het is stil op straat. Het is stil in mijn hoofd.
De stilte duurt niet lang. De kinderen doen circus en muziek in de tuin. Ik wandel met Simon naar het restaurant waar we uit eten gaan vanavond. We kijken naar treinen onderweg. We eten een meter pizza, doen woordspelletjes en maken driedimensionale figuren op het papieren tafelkleed. Opa Cees eet zelfs een stuk knoflookbrood, hij moet het wel heel erg naar zijn zin hebben, want knoflook, daar blijft hij meestal ver bij uit de buurt!
Terwijl de enorme vleermuizen spookachtig door de straten vliegen wandelen we terug. Het is donker. Het is het einde van de dag.Vroeg naar bed. Iedereen is moe. De gezichten zijn ontspannen. Van zon, plezier, pizza en aandacht.
