bladeren

Voor in onze tuin staat een enorme eikenboom. Het is herfst, koud en stormachtig. Er vallen dus enorm veel bladeren af. Veel werk voor Cees, die trouw iedere dag veegt.
En vooral leuk voor de afscheidsfotos van vandaag.
Morgen is de vakantie van Cees en Mientje voorbij en gaan ze weer naar huis. Het is voorbij gevlogen!

muziek

In 1996 kocht ik mijn eerste set echte muziekboxen. Van mijn eerste paar maanden salaris. Ontzettend blij was ik er mee. Mijn huisgenoot regelde twee zwart marmeren platen waarop ze jaren vol trots hun dienst hebben gedaan. Ik heb de boxen pas weggedaan toen ze volledig op waren. Na 18 jaar intens gebruik te zijn, hebben we ze drie jaar geleden aan straat gezet.

Muziek is belangrijk in ons leven. Voor de vrolijke momenten, nostalgische momenten, stille momenten of voor de poezie in de teksten. Drie jaar lang hebben we muziek geluisterd op onze kleine Bose boombox. Leuk en makkelijk. En makkelijk mee te nemen. Maar een echte dansavond zoals vroeger zat er niet meer in. Of helemaal opgaan in kamervullende muziek.

Tot vanavond. Muziek bracht ons vanavond samen. We hebben vandaag nieuwe boxen gekocht. We hebben de platenspeler na 9 jaar uitgepakt en ge-installeerd. Paul, een goede vriend van ons kwam mij helpen alles aan te sluiten. We wilden Bud verrassen. Als hij thuis zou komen na een lange dag werken moest het allemaal klaar zijn.  De jongens draaien om Paul heen en kijken met verwondering en bewondering hoe het eindelijk lukt een plaat te draaien. Paul legt geduldig uit hoe het werkt. Toerentallen. Een naald. Groeven. En dat gekoppeld aan draadloze boxen, die aangestuurd worden door de computer die in een andere kamer staat. Of vanaf de telefoon, ipad of ipod van een van de kinderen. Oud en modern, hand in hand. Perfect.

Eerst de lach terwijl ik de boxen uitpak. Later, tijdens het luisteren naar de prachtige muziek komen de tranen. 

Het volume gaat omhoog, en de Ramones gaan aan zodra Bud binnenloopt. Het huis is gevuld met lach, plezier, herinneringen. Bud vertelt aan Paul over plaatjes die hij kocht met zijn toenmalige vriendin. Verhalen en avonturen uit de jaren tachtig komen boven.  De jongens drentelen er omheen, onrustig. Zij willen ook graag meepraten over hun herinneringen en wat van hun eigen liedjes laten horen en zijn teleurgesteld dat die niet op een LP staan. Het compromis voor hun is uiteindelijk een nummer van Boy George, die op dit moment in de jury zit van de Australische versie van de Voice, en waar Bud een singeltje van blijkt te hebben.

Ik voel mij een beetje schuldig dat prioriteit hebben gesteld aan het kopen van boxen, boven het repareren van het dak van ons nieuwe huis. Maar als ik de gezichten zie, het plezier, Bink die danst, Bud die lacht, Tom die met precisie platen terugdoet in de hoezen, Isis  die de kaarsen aansteekt, Simon die een playlist maakt, Cees en Mientje die lachend toekijken en Paul die doet wat het het liefste doet, muzieksystemen opzetten, dan ben ik blij dat ik het gedaan heb. Dit is geen retail therapie. Dit is voor ons bijna een levensbehoefte. En ik voel mij zo gelukkig met deze aanschaf om wat het ons brengt.

En nu, nu iedereen naar bed is en ik nog even alleen ben, doe ik waar ik het meest naar heb verlangd.  In alle stilte luisteren naar de prachtige klanken van Valse Triste (Sibelius) terwijl ik denk aan mijn lieve tante, die aan de andere kant van de wereld in haar bed ligt, bij het lichte raam, en die weet dat er voor haar aan dit leven binnenkort een einde komt door het woekeren van ontembare kankercellen.  En ik denk aan haar dierbaren die haar zo zullen missen. En aan alle mooie en warme herinneringen. Aan hoe sterk ze altijd is. De nieuwe boxen doen eer aan de muziek. En al luisterend komen de tranen. Ik ben verdrietig om het onomkeerbare. En om het contrast van leven dat doorgaat voor wie achterblijft, en de tijd die stilstaat voor degene die loslaat. 😢

het nieuwe huis

Wennen aan het nieuwe huis gaat snel. We voelen ons thuis. We ontdekken de omgeving. Cees en Mientje hakken en zagen in de tuin. Ik breng een autolading vol dozen weg. Ik haal bossen bloemen voor mijn verjaardag, de kinderen ontdekken de BMX baan vlakbij en zitten vol blauwe plekken en schrammen. Isis bakt taarten in de oude maar functionele oven. Ze maken pasta bij de nieuwe buren.

Eigenlijk doen we niet zo veel, maar de dagen zijn gevuld. We zoeken goud in Sovereign Hill, het openluchtmuseum twee uur rijden bij Melbourne vandaan. We gaan bowlen, er komen vrienden eten. We zoeken naar oude authentieke deuren om de deuren van het huis te vervangen. Zonder succes vooralsnog.....

Het zijn gevulde dagen, ze vliegen voorbij. School is inmiddels weer begonnen, de eerste twee voetbalwedstrijden van het seizoen zijn gespeeld (Tom en Simon hebben allebei gewonnen!).

Cees en Mientje zijn er nog een paar dagen. De tijd vliegt. We gaan er iets leuks van maken!

Sovereign hill

Goudzeven

Isis laat een poster printen

Verjaardag van Bud, taart voor toe.

Verjaardag Marit, taart voor toe 2 :-).

Bink 

Simon

Tom

Moe en voldaan (met vriendje Ollie)

Bowling met Cees

Pasta draaien bij de overburen. 

Een vrolijke Simon en Isis delen de slaapkamer zodat Cees en Mientje een logeerkamer hebben. 

de verhuizing

Verhuizen is fantastisch als je naar een betere plek gaat. Het pakken, de dozen, de labels, alle spullen die door je handen gaan. Opruimen van alles wat je teveel hebt. Het bekijken en inpakken van spullen met emotionele waarde.

Op maandag 27 maart, terwijl het water met bakken uit de hemel komt belt de notaris dat we de sleutels kunnen halen. Met twee autoladingen vol dozen halen we de sleutels en gaan we naar het huis. We zijn een beetje nerveus, uiteindelijk hebben we het huis maar drie keer, heel kort gezien.

We hebben geen tijd om alles te bekijken, we moeten de dozen droog binnen zien te krijgen en in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk te verhuizen. Het is een hartverwarmend proces. Alle buren helpen mee, jong en oud, om in de stromende regen, met hun auto's, een brakke aanhangwagen en toch ook wel veel plezier het overgrote deel van de dozen over te brengen. De buurvrouw kookt. De andere buurvrouw bidt voor ons dat het allemaal lukt. De overbuurman heeft speciaal zijn auto netjes gemaakt om te kunnen helpen..... en ik probeer zonder kleerscheuren de aanhangwagen te manouvreren. Uiteindelijk besluit ik toch even te wachten op iemand met meer ervaring :-).  Safety first!

Om 7.30pm is het meeste over en drinken we champagne in het nieuwe huis terwijl we nog steeds een beetje verbaasd rondkijken. Het is gelukt! En het is een leuk huis. Alles doet het. Het is licht en schoon en de magnolia bloeit. Het ruikt er verrukkelijk. Wat wil een mens nog meer.

Dinsdag om 13u zijn we helemaal over. Klaar voor onze eerste nacht. Iedereen heeft een eigen kamer, Bud en ik hebben de "formal lounge" ingepikt en de "formal dining" is de studeerkamer geworden. We zijn heel blij. Alles past.

De rest van de week moet ik mij concentreren op het schoonmaken, poetsen en schrobben van het andere huis zodat we de borg terug kunnen krijgen. Alle muren en plafonds moeten gewassen worden met iets dat "sugarsoap" heet. Effectief voor het schoonmaken van muren, maar ook voor het bijten van gaten in mijn handen. Ik schakel al gauw over op het oerrecept van mijn oude buurvrouw. Azijn en baking soda, minstens net zo effectief en wat vriendelijker voor het milieu. De borg hebben we teruggekregen, het werkt dus echt!

Vrijdagmiddag sluit ik opgelucht de deuren van het huurhuis, snoei een paar takken van de vijgenboom om bij ons in de nieuwe tuin te planten, en breng de sleutels weg. Meer kan ik niet doen. Schoner is onmogelijk.

Het wordt die vrijdag ook paasvakantie dus de kinderen zijn vroeg uit school. Als een haas doen we wat boodschappen en gaan naar het nieuwe huis om verder dozen uit te pakken en een kamer voor te bereiden voor Cees en Mientje 's avonds aankomen om 4 weken te komen logeren. Met klotsende oksels ren ik door het huis om de 30 dozen die er nog staan uit te pakken. Van de werkkamer die beruikt wordt als opslaghok voor dozen zonder thuis trek ik de deur strak dicht.
Als ze aan het begin van de avond binnenkomen sta ik "ontspannen" te roeren in een pan kippensoep en kijken de kinderen een filmpje op televisie. "Just in time management", inmiddels zijn we er experts in geworden.

Het is heerlijk om Cees en Mientje te zien, het is alsof ze niet zijn weggeweest. De kinderen zijn ontzettend blij. En kunnen de drie dagen na aankomst niet genoeg krijgen van spelletjes doen. Het gaat continu door. Voor Bud en mij fijn, want wij moeten nog verder uitpakken en internet aan de praat zien te krijgen.

Dinsdags is het spelletjes doen afgelopen en gaan Cees en Mientje ramen schoonmaken. Met slechte gevolgen want Mientje struikelt en valt recht op haar gezicht. In het ziekenhuis blijkt dat ze haar neus heeft gebroken en dat er gehecht moet worden. Wat een pech! Ze verzekeren ons dat ze geluk heeft gehad en dat alles goed komt, maar het zal wel even duren voor het ongemak voorbij is. Het is heel jammer voor Mientje. De rest van de week is het rustig aan doen en onder de boom in de tuin zitten soezen.

Ondanks dat hebben we het heel gezellig, gebruiken de kinderen de tijd thuis om vrienden te maken in de straat. Sinds woensdag hebben we ze nauwelijks meer gezien. Ze zijn voortdurend aan het steppen in de skatebowl of aan het voetballen of tennissen in de straat of op een van de sportvelden op de hoek. Het is een komen en gaan van jong volk, ze hebben het ontzettend naar hun zin.
We zijn ongelooflijk bij met ons huis, onze plek. En we hopen deze plek met heel veel mensen te kunnen delen :-).

Na 9 jaar hangt eindelijk de oude tekening van vooroorlogs Rotterdam aan de muur.

Afgelopen zaterdag zicht op de woonkamer. Iedereen is buiten :-)

 Spelletjes, spelletjes, spelletjes. 

Het licht in de slaapkamer van Bud en mij. Ik vind dit de fijnste kamer van het huis.

Woensdag, Mientje met haar gebroken neus op de bank onder de boom in de tuin.