Op maandag 27 maart, terwijl het water met bakken uit de hemel komt belt de notaris dat we de sleutels kunnen halen. Met twee autoladingen vol dozen halen we de sleutels en gaan we naar het huis. We zijn een beetje nerveus, uiteindelijk hebben we het huis maar drie keer, heel kort gezien.
We hebben geen tijd om alles te bekijken, we moeten de dozen droog binnen zien te krijgen en in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk te verhuizen. Het is een hartverwarmend proces. Alle buren helpen mee, jong en oud, om in de stromende regen, met hun auto's, een brakke aanhangwagen en toch ook wel veel plezier het overgrote deel van de dozen over te brengen. De buurvrouw kookt. De andere buurvrouw bidt voor ons dat het allemaal lukt. De overbuurman heeft speciaal zijn auto netjes gemaakt om te kunnen helpen..... en ik probeer zonder kleerscheuren de aanhangwagen te manouvreren. Uiteindelijk besluit ik toch even te wachten op iemand met meer ervaring :-). Safety first!
Om 7.30pm is het meeste over en drinken we champagne in het nieuwe huis terwijl we nog steeds een beetje verbaasd rondkijken. Het is gelukt! En het is een leuk huis. Alles doet het. Het is licht en schoon en de magnolia bloeit. Het ruikt er verrukkelijk. Wat wil een mens nog meer.
Dinsdag om 13u zijn we helemaal over. Klaar voor onze eerste nacht. Iedereen heeft een eigen kamer, Bud en ik hebben de "formal lounge" ingepikt en de "formal dining" is de studeerkamer geworden. We zijn heel blij. Alles past.
De rest van de week moet ik mij concentreren op het schoonmaken, poetsen en schrobben van het andere huis zodat we de borg terug kunnen krijgen. Alle muren en plafonds moeten gewassen worden met iets dat "sugarsoap" heet. Effectief voor het schoonmaken van muren, maar ook voor het bijten van gaten in mijn handen. Ik schakel al gauw over op het oerrecept van mijn oude buurvrouw. Azijn en baking soda, minstens net zo effectief en wat vriendelijker voor het milieu. De borg hebben we teruggekregen, het werkt dus echt!
Vrijdagmiddag sluit ik opgelucht de deuren van het huurhuis, snoei een paar takken van de vijgenboom om bij ons in de nieuwe tuin te planten, en breng de sleutels weg. Meer kan ik niet doen. Schoner is onmogelijk.
Het wordt die vrijdag ook paasvakantie dus de kinderen zijn vroeg uit school. Als een haas doen we wat boodschappen en gaan naar het nieuwe huis om verder dozen uit te pakken en een kamer voor te bereiden voor Cees en Mientje 's avonds aankomen om 4 weken te komen logeren. Met klotsende oksels ren ik door het huis om de 30 dozen die er nog staan uit te pakken. Van de werkkamer die beruikt wordt als opslaghok voor dozen zonder thuis trek ik de deur strak dicht.
Als ze aan het begin van de avond binnenkomen sta ik "ontspannen" te roeren in een pan kippensoep en kijken de kinderen een filmpje op televisie. "Just in time management", inmiddels zijn we er experts in geworden.
Het is heerlijk om Cees en Mientje te zien, het is alsof ze niet zijn weggeweest. De kinderen zijn ontzettend blij. En kunnen de drie dagen na aankomst niet genoeg krijgen van spelletjes doen. Het gaat continu door. Voor Bud en mij fijn, want wij moeten nog verder uitpakken en internet aan de praat zien te krijgen.
Dinsdags is het spelletjes doen afgelopen en gaan Cees en Mientje ramen schoonmaken. Met slechte gevolgen want Mientje struikelt en valt recht op haar gezicht. In het ziekenhuis blijkt dat ze haar neus heeft gebroken en dat er gehecht moet worden. Wat een pech! Ze verzekeren ons dat ze geluk heeft gehad en dat alles goed komt, maar het zal wel even duren voor het ongemak voorbij is. Het is heel jammer voor Mientje. De rest van de week is het rustig aan doen en onder de boom in de tuin zitten soezen.
Ondanks dat hebben we het heel gezellig, gebruiken de kinderen de tijd thuis om vrienden te maken in de straat. Sinds woensdag hebben we ze nauwelijks meer gezien. Ze zijn voortdurend aan het steppen in de skatebowl of aan het voetballen of tennissen in de straat of op een van de sportvelden op de hoek. Het is een komen en gaan van jong volk, ze hebben het ontzettend naar hun zin.
We zijn ongelooflijk bij met ons huis, onze plek. En we hopen deze plek met heel veel mensen te kunnen delen :-).
Na 9 jaar hangt eindelijk de oude tekening van vooroorlogs Rotterdam aan de muur.
Afgelopen zaterdag zicht op de woonkamer. Iedereen is buiten :-)
Spelletjes, spelletjes, spelletjes.
Het licht in de slaapkamer van Bud en mij. Ik vind dit de fijnste kamer van het huis.
Woensdag, Mientje met haar gebroken neus op de bank onder de boom in de tuin.
