Vandaag was ik voor Audrey gaan zorgen, de oude dame met dementie. Ze heeft vorige week haar heup gebroken en dat vraagt nu extra zorg en aandacht. Als je 90 bent en steeds vergeet dat je bent gevallen wordt je niet vrolijk. Op deze leeftijd is dat een risico voor herstel. We doen er alles aan een lach op haar gezicht te brengen.
Gelukkig was ik twee dagen voor ze viel met haar naar de nagelstudio geweest om haar handen te laten masseren en haar nagels te laten lakken. En dat helpt haar nu om zich beter te voelen. Nagellak, een mooie bloes en een bloem op haar tafeltje. Steeds als ze er naar kijkt verschijnt er een dunne glimlach. En met de belofte dat haar medicijnen energiedrankjes zijn om haar weer snel naar een koffiecafeetje te krijgen, neemt ze zelfs haar drankjes. We komen er wel.
Twee heel verschillende dingen. Maar dezelfde boodschap. Overal toepasbaar. Oud betekent zeker niet op!