cricket, dans en piano

De week is absurd snel omgevlogen. Isis met haar robotics club doen mee aan een scholen competitie. Ze halen een lage score met hun zelfgebouwde en geprogrammeerde robot, maar zo'n hoge score met hun innovatieve waterproject (onderdeel van de competitie) dat de Universiteit het project verder wil gaan ontwikkelen. We zijn zo trots!

Het loopt tegen het einde van het jaar. Dat betekent dat het een drukte van belang is met het afronden van projecten, schoolvoorstellingen, dansvoorstellingen, muziek, terwijl het cricket seizoen op het hoogtepunt zit. In 35 graden Celsius slaan de jongens genadeloos bal na bal terwijl het publiek zit te zweten langs de lijn. En echt niet alleen omdat het zo spannend is.

De moestuin is ge-explodeerd. Niet omdat het oude hek wat we hebben gebruikt om de moestuin te bouwen het heeft begeven, maar omdat het zo warm is geweest, en er zoveel regen is gevallen dat zelfs het miezerigste uiensprietje is uitgegroeid tot een volwassen bos haar. De tuin wordt echter gedomineerd door de courgette planten, als we er niet snel iets aandoen nemen ze de hele tuin over en kan ik mijn baan bij het meteorologisch instituut omruilen voor courgette handelaar (biologisch dynamisch ....).

Mijn baan gaat goed. Ik heb inmiddels uitgevonden dat je alleen praat over weer als er "weer" is. Dat wil zeggen als er iets gebeurt. De meeste tijd is er namelijk "geen weer". Allemaal heel verwarrend maar zo langzaam maar zeker begin ook ik de taal van de meteorologen te spreken. Het is nog steeds ongelooflijk leuk en morgen ga ik drie dagen op cursus zodat ik ook een beetje beter weet wat ik moet doen.... Managing Successful Programs, met een examen op woensdag. Ik werk maar drie dagen per week, maar het lijken er wel vijf als het met deze intensiteit doorgaat.

Stanley is helemaal geïntegreerd in het gezin. Hij luistert goed, taalt er niet naar om weg te lopen, zelf al staat het buitenhek wagenwijd open. Het liefste is hij bij ons. Hij woont buiten en we hebben een echt hondenhuis voor hem aangeschaft waar hij inmiddels in slaapt. Het is een buitenhond en ik vermoed dat de moestuin zo welvarend is omdat Stanley de hele nacht zorgt dat er geen possum in de buurt komt van het sappige groen.

Het robotics team, zondagochtend 8am. Power girls!

Tom en ik gaan oefenen. Ik leer bowlen, onder toeziend oog van Tom. Na teveel zachte misplaatste ballen gebruik uiteindelijk de werper die we voor de tennisballen voor de hond gebruiken. Met succes. Ik heb een week spierpijn.... 

Dansvoorstelling Isis. Spookachtig. 

Bink speelt iedere zaterdagochtend T20 cricket. Een verkorte versie. Hier is hij aan het bowlen.

Simon aan het batten. 

Verloren met 20 runs, all out :-(. Teleurgesteld maar niet verdrietig. 

Daarna meteen door piano spelen, "The river flows in you". Helaas mag ik het opgenomen stuk niet publiceren van Simon... Het is prachtig. 

De courgette explosie in de moestuin. Komen jullie binnenkort een courgettensoepje eten?

Stanley thuis in de regen. Hij is heel tevreden. 

herinneringen maken

Het is meer dan 30 graden. Al een paar dagen schijnt de zon volop. De straten ruiken naar de honderden bloemen die bloeien, bij de buren is er een eendje uit het ei gekropen, het voorjaar is eindelijk dan toch losgebarsten.
De jongens komen thuis uit school en hebben maar een wens. Het strand. Smekend kijken ze mij aan.  Isis is allang vertrokken met vriendin en hond en zelfverdiende centjes voor een ijsje. Gelukkig is Bink met een vriendje mee naar huis, die doet niet mee in de discussie.

De moeder van een vriendje van Tom belt en vraag wat ik er van vindt als ze op de fiets naar het strand gaan. Flitsen van mijn jeugd schieten door mijn hoofd. Curacao, thuiskomen uit school, surfplank op de auto binden en zwemmen in de baai. Paradijs.
Ik bedenkt mij geen tel. Natuurlijk mogen ze gaan. Met het advies dat ze op elkaar en hun vrienden moeten passen, niet van de pier mogen springen, hun handdoek in hun tas moeten doen en niet om hun nek mogen hangen pakken ze hun rugzakjes. Vriendjes arriveren in een tel, op de fiets. Ik geef ze allemaal 5 dollar zodat ze bij de kiosk  patatjes mogen halen en laat ze dan gaan.
Ik denk dat dit een herinnering wordt waar ze later nog aan zullen denken. De eerste keer dat ze zelf naar het strand gingen. Ik denk dat er nog heel veel keren zullen volgen :-).

Daar gaan ze

Het buureendje :-)

stanley

Terugkomen van een fantastische reis valt nooit mee. Dagzeggen tegen familie nog minder.  De weken rijden zich aaneen in een stroomversnelling. Ik ploeter om evenwicht te brengen in werk, de dagelijkse bezigheden met het gezin, de wekelijkse wandeling met een snel achteruitgaande Audrey, en de normaliteit van het leven.

Normaal is goed, we willen niet anders, maar het is aanpoten. Mijn baan is ongelooflijk leuk, nieuw, inspirerend, maar omdat het allemaal nieuw is, is het ook zwaar. De mensen werken anders, ik moet alles leren over meteorologie en de luchtvaartindustrie, en over het werken bij de overheid. De ongeschreven regels, maar ook vooral de geschreven. Het is geen sinecure.....
Ik heb het gevoel een verschil te kunnen maken, op werk, maar ook voor de industrie, en dat is bijzonder en geeft veel positieve energie.

Thuis zit de vaart erin. De jongens zijn alledrie volledig in de ban van het cricket, het seizoen draait op volle toeren. Gisteren vertelde de jongens grappen die ze op het veld vertellen tegen de bowlers of batters van de tegenpartij zeggen om ze af te leiden (dat mag bij cricket blijkbaar....).

• "More leaves than on a tree"  - als een slagman de bal heel hard wil slaan maar mist, en dat een paar keer....
• "More ducks than fit the pond" - een duck als als je met de eerste bal in je eerste over uitgaat
• "More dots than on an Aboriginal painting" - een "dot" bal is een bal die geslagen wordt maar waar geen punt mee wordt gescoord

We lachen zo hard dat we van onze stoelen vallen. Letterlijk. 

Het hoogtepunt deze week is dat we een nieuwe huisgenoot hebben gekregen. De eigenaren van Stanley hebben eindelijk de knoop doorgehakt. Ze willen hem niet meer en hopen dat wij hem willen hebben. Woensdag bellen ze mij. Donderdag woont Stanley al bij ons. We zijn heel gelukkig met deze wending. En de meest gelukkige is Stanley. Als een hond kon stralen, dan deed hij het. Hij is vrolijk, checkt voortdurend waar we allemaal zijn en wil ons bij elkaar houden. Stanley is een Australische werkhond en "rounding" zit hem in het bloed. Hij is slim en zou heel erg van bewegen moeten houden. Hij is echter zo onfit, dat het bewegen er nog een beetje bij inschiet. Twee korte en een langere wandeling per dag houdt hij net vol..... Stanley slaapt buiten en houdt onze tuin vrij van possums en andere dieren. Heel belangrijk want in de week nadat we terug zijn gekomen van vakantie hebben Karin en Rene een prachtige moestuin gebouwd achterin de tuin. Die staat vol met planten en kruiden, en daar zijn possums dol op. Trots heb ik het net van de tuin afgehaald vanmiddag, want met Stanley in de buurt komt er geen dier mee in de buurt en zijn de tomaten en paprikas weer veilig. 

Het gaat goed in ons huis. We zijn compleet met Stanley, hebben (bijna) groenten uit eigen tuin en nu nog een bank om op te zitten en een picknick tafel buiten en dan denk ik dat we gesettled zijn in ons nieuwe huis. 

Tot snel!

Vanavond eten we buiten aan ons kampeertafeltje.

Honden als Stanley zijn eigenlijk geen schoothonden........met hun dingobloed en krachtige kaken.

Stanley

Tom checkt de moestuin waar zijn zelfgeplante watermeloenplantjes het al goed doen.