Mensen die we kenden, en minder goed kenden kwamen in touw om te helpen. Zonder vragen. Bossen bloemen, versgebakken broden, soep, iemand die kwam strijken, iemand die de kinderen kwam halen, kwam brengen. Bud kreeg zorgverlof van zijn baas. Zonder een moment twijfel.
Het heeft ons een ander beeld gegeven van de omgeving waarin we wonen en de mensen die we hebben leren kennen in de afgelopen jaren.
Maar het allerfijnste was dat Karin, mijn moeder, kwam om een paar weken om te helpen. We hebben ondanks alles een heerlijke tijd gehad. In de tuin gezeten met koffie. Gordijnen opgehangen, gekeuveld. Nauwelijks plaatjes, want daar is het niet van gekomen. Maar om weer even kind te zijn, dat was een ongelooflijke luxe.
Karin is allang weer naar huis. Ik ben allang weer helemaal beter.
Maar vandaag dacht ik er weer aan, omdat de laatste bak met eten van die periode uit de vriezer kwam. Zoete kip. Met liefde gemaakt.
Zoete kip, gezond en mooie herinneringen, het leven is goed.
Aan de tafel, begin mei, het was zo te zien koud in huis!
Gordijnen naaien.
