Zes in OZ: bekend en onbekend

woensdag 12 september 2012

bekend en onbekend

Reizen door het land waar je toe behoort, terwijl je er niet woont, is een bijzondere ervaring. Het is heel bekend, maar we voelen ons ook een beetje onbekend. Hoe moet ik mijn telefoon opladen, mag je eigenlijk wel bellen als je iemand met de fiets wil inhalen, en waarom word ik bijna overreden als ik op een zebrapad stap om over te steken? Aan de andere kant, het is nauwelijks veranderd. We kunnen de weg vinden, spreken de taal en vragen nooit hoe het met iemand gaat als we tegen een wildvreemde praten. Bud werkt hard aan zijn lijst van dingen die hij al 4 jaar mist. Babi Pangang, check. Kroket, check. Croky bolognaise chips, check. Een Duveltje, check. De kindjes willen vruchtenhagel op brood, en vlokken. Check. Alleen Bink wil niets bijzonders. Hij wil bij ons zijn, dat is zijn grootste wens. En ook dat wordt geregeld ;-).

We genieten van alles. Vinden Nederland echt heel mooi en verzorgd. En ook wel heel erg druk en vol. De vrachtwagens suizen ons om de oren op de snelweg, waar je tegenwoordig op veel plekken 130km/uur mag rijden. Dat is heel hard voor mensen zoals wij die nooit harder dan 100 mogen in een land waar 50 auto's per uur op de weg als druk wordt beschouwd.
We vinden het heerlijk om iedereen te zien en te spreken. We voelen ons welkom en warm. Het kunnen aanraken van mensen van wie je houdt is heerlijk. Skype en e-mail zorgen ervoor dat je in contact blijft, maar valt volledig in het niet bij het zien en spreken van elkaar. Zelfs al is het soms kort.
De kinderen logeren bij opa's en oma's en bij ons. Ze genieten, wij ook. Bink wil voortdurend paarden, koeien en molens kijken. Simon is bij Karin en Rene inmiddels een vergevorderd ruiter geworden, Isis heeft in drie dagen 50% van de pretparken van Nederland bezocht terwijl Tom kampioen trampolinespringen wordt op de diverse locaties die we bezoeken (samen met Bink).
Het vult onze harten met plezier en weemoed. Is thuis dan toch waar iedereen is die we altijd zo missen?
Jullie hoef ik niet te laten zien hoe het Nederland eruit ziet dat wij zien. Dat zien jullie dagelijks. De knotwilgen langs een riviertje, windmolens in het landschap, boerderijen en koeien in het groene land, vrachtwagen en volle snelwegen, een eekhoorn in een boom. Die foto's houd ik voor ons.
Ik zal laten zien wat de gezichten vertellen.