weer thuis

Vier intense weken liggen alweer achter ons. Het zit er weer op. We hebben niet iedereen kunnen zien, ondanks het feit dat we 5000 km hebben gereden en een strak plan hadden gemaakt. Ik heb zelfs nauwelijks gecommuniceerd via internet. Vaak omdat er geen internet beschikbaar was, maar ook omdat er simpelweg geen tijd was. Iedere minuut is intens benut, door ons allemaal.

We hebben natuurlijk heel veel ook wel gedaan en we hebben genoten van ons verblijf.
Nederland en Luxemburg zijn een wereld van verschil met Melbourne. Het is er anders maar ook heerlijk en mooi en vooral met veel mensen waar wij heel veel van houden.
En dat maakt het zo lastig om weer terug te gaan. Helemaal omdat we niet iedereen konden zien en we weten dat het nu weer een poos duurt.

Nu zijn we weer thuis. De buren bakten voor ons een appeltaart die klaarstaat op tafel. Er staan bloemen. De kinderen zijn verdrietig en ook blij. Wij ook. Hier is toch ook ons thuis. En dat voelde ook zo toen we de lichtjes van de uitgestrekte stad onder ons zagen verschijnen aan het einde van de vlucht.

Het is ongelooflijk. Gisteren dronken we nog koffie bij Karin en Rene in de keuken en liep ik mijn lievelingsrondje door de velden. Vanavond zitten we aan de gebakken eieren met brood aan onze eigen tafel. De vlucht ertussen is eenvoudig en plezierig. Geen centje pijn.

Pas maar op, anders staan we volgende week weer op de stoep.........

Ver weg en dus toch ook weer vlak bij.  Een wonder.

Dank jullie wel voor alles.

Dikke kus, Marit

En, nu de vakantie voorbij is en we weer terug naar normaal zijn schrijf ik ook weer de blog natuurlijk :-)