Het is gebeurd.
Op onze zondagmiddag zwemmiddag bij de Fitness First.
Ik ben verslagen. Ik was kansloos.
De kinderen hebben gewonnen, glansrijk.
Isis raced mij gemoedelijk voorbij in borstcrawl. Simon kan ik nog net voorblijven.
Maar dan de race met het plankje.
We houden de plank vast en trappelen zo hard mogelijk met onze benen.
Isis schiet vooruit. Simon gaat er vlak achter. Dan komt Tom. En uiteindelijk kom ik. Zwoegend in het water. Ik trap mij een ongeluk maar kom nauwelijks vooruit.
De kinderen stralen. Een grote overwinning.
Ik vind het leuk dat ze zo goed zijn in techniek. Het blijkt dat je dus vreselijk hard kan zwemmen met techniek, en een beetje kracht. Ik dacht altijd dat je ook heel hard kon zwemmen met kracht, een een beetje techniek. Dat laatste klopt dus helemaal niet. En dat heb ik aan den lijve ondervonden. De vier jaar zwemles begint zijn vruchten af te werpen.
Tom wint daarna "wie blijft het langst op de zwemnoedel zitten". Ook dat vereist veel techniek, maar ook een paar ijzersterke benen. Tom is tevreden met het resultaat en beslist dat dit onderdeel volgende keer weer op het programma komt te staan.
Gelukkig kan ik ook nog iets beter dan de andere drie. Onderwaterzwemmen.
Maar voor hoelang? Ik vraag het mij af. Ik zal stiekem vaak gaan oefenen. Want ik ben nog niet bereid alles uit handen te geven. Nog niet ;-).