We zijn er bijna de hele dag zoet mee. De wandeling, de picknick, verstoppertje spelen, heuvels beklimmen, riviertjes bekijken en speuren naar lyrebirds. Zingen in de auto op de heenweg, een beetje slapen op de terugweg. Een heerlijke dag.
zondag 28 april 2013
wandeling
Het is buiten heerlijk. Bewolkt, herfstig, een koele 20 graden. We zijn allemaal toe aan frisse lucht. Dus trekken we erop uit. Een vriendinnetje van Isis gaat ook mee, ookal kijkt ze even bedenkelijk als ze hoort dat ze 7km door de heuvels moet lopen.
We zijn er bijna de hele dag zoet mee. De wandeling, de picknick, verstoppertje spelen, heuvels beklimmen, riviertjes bekijken en speuren naar lyrebirds. Zingen in de auto op de heenweg, een beetje slapen op de terugweg. Een heerlijke dag.
We zijn er bijna de hele dag zoet mee. De wandeling, de picknick, verstoppertje spelen, heuvels beklimmen, riviertjes bekijken en speuren naar lyrebirds. Zingen in de auto op de heenweg, een beetje slapen op de terugweg. Een heerlijke dag.
zaterdag 27 april 2013
vermoeid
Als er iedere nacht 8 uur geslapen moet worden schieten er een aantal dingen bij in. Het boek voor de boekclub had ik gelukkig al uit, dus dat leidt er niet onder. Maar wel extra werk, de was, de blog, foto's, vrienden, kaarten, voorbereidend koken, de afwas. De energie ontbrak mij deze week. Opgeslurpt door werk, slaapgebrek, sport, de kinderen, de logistiek, de milieucommissie en ik eet eigenlijk niet wat nog meer. Normaal levert het energie, behalve deze week. Het is alsof ik door dikke modder loop. De enige oplossing is slapen. En dat doe ik vol overgave Iedere avond om 22.30u naar bed. Iedere ochtend sleep ik mij om 6u uit bed, terwijl ik er normaal om 5.30u zonder mopperen naast sta.
Gelukkig is het een korte week. Donderdag is het Anzac Day, Australische dodenherdenking. Wij praten er thuis natuurlijk wel over, maar we gaan niet naar de grote herdenkingsdienst in de stad. De meeste mensen doen dat wel. Ik bak wel Anzac koekjes. Dit zijn koekjes die in de eerste wereld oorlog naar de soldaten werden gestuurd als proviand, ze staan bekend om hun lange houdbaarheid. Ze zijn ook erg lekker! 's middags krijgen we bezoek van mensen die we twee weken eerder n de dierentuin hebben ontmoet. Een Nederlandse jonge vrouw, getrouwd met een Australiër, en hun twee jonge kinderen. Het is een spontane actie, en het is ontzettend leuk. Ik heb appeltaart gemaakt en nasi, en vraag voorzichtig of ze daar geen heimwee van krijgt..... We praten over de leuke en niet leuke dingen van het hier wonen. Over culturele verschillen en de kunst van het kunnen lezen tussen de regels. Het is jammer dat ze buiten de stad wonen, aan de andere kant van Melbourne, anders zouden we elkaar zeker vaker zien.
Vrijdag heb ik heel veel plannen maar ik kom tot niets. Als de jongens aan het eind van de middag uit school komen vol met verhalen, staan de ontbijtborden nog op het aanrecht. Ik heb wat werk afgemaakt voor een posterpresentatie in Brisbane over een week, met Bink een kopje koffie gedronken bij zijn favoriete café, en de was weggewerkt. Dat was het wel. Geen boodschappen voor de week, geen eten voor de week, niet eens een koffie met een vriendin of een uurtje sportschool. Ik krijg weer wat plezier en energie als we naar zwemles gaan aan het eind van de middag. Simon zit inmiddels ook in een groep die "pre-squad" heet, de voorbereidende groep voor wedstrijdzwemmen. Isis zit daar ook in. De kinderen worden helemaal afgetraind, maar ze hebben plezier en lachen elkaar vrolijk en bemoedigend toe om een baan mislukte vlinderslag, of als iemand de 20 meter onder water niet haalt.
Bink, die tussen de middag niet heeft geslapen is druk met ringen. Tom heeft eindelijk de kans om een keer ongestoord op de DS te spelen. Ik experimenteer wat met de camera.
Simon gaat zodra we thuis zijn met migraine naar bed in een donkere kamer, het is iets teveel geweest. Terwijl ik met een spuugemmer en schone lakens in de weer ben maak ik wat pizza's die we tussen de bedrijven door opeten. Bink heeft het dan al opgegeven en is in bed gecrashed, letterlijk. Hij heeft nu al 5 dagen zijn speen niet meer, en ookal klaagt hij niet, hij is vermoeider dan anders.
Zodra iedereen in bed ligt haal ik de schone lakens van ons bed van de lijn. Ze zijn alweer vochtig aan het worden van de avondlucht, maar het kan mij niet schelen. Ik maak ons bed ermee op en duik er zelf meteen in. Ik slaap binnen 3 minuten, terwijl die arme Bud net thuis is, een koude pizza heeft gehad en nog staat af te wassen.
Vandaag gaat het beter. Zwemles met Tom en Bink vandaag, Bud naar de kapper (hij heeft er speciaal nog even voor naar "The Voice" gekeken zodat hij iets heeft om over te praten....), dan gaan Tom en Simon voetballen en Isis naar circusschool. De ochtend is zo om. Na de lunch probeer ik iedereen aan een karweitje te krijgen, maar helaas zonder succes. Er moet gespeeld worden. Omdat ze hun hele leven nog karweitjes moeten doen laat ik het maar. Bud en ik ruimen op, ik maak schoon en zorg dat we klaar zijn voor de visite die om 15u komt borrelen. Ik zie er tegenop, eigenlijk voel ik mij nog steeds te moe. Maar we laten het doorgaan en gelukkig maar. Want het is heel gezellig. En ik heb het gevoel dat ik uit mijn moeheid ben gestapt. Niet dat ik na het bezoek nog heb gekookt, we halen eten bij de Maleis hier vlakbij, hebben dan een disco, weken alle zwarte modderplekken van de jongens af in de douche, lezen nog voor en dan ligt iedereen binnen 5 minuten te ronken.
Het is weer onder controle. De moeheid is over. Het plezier is weer terug. En we hebben nog een dag weekend te gaan. Wat een heerlijke luxe. Dan kan ik mij nu eindelijk gaan verdiepen in het huiswerk voor mijn fotocursus die woensdag start. De eerste opdrachten na het eerste oriënterend gesprek met de fotograaf lijken simpel. Maar het tegendeel is waar. Ik mag alleen nog maar RAW foto's maken, niets meer centreren, andere hoeken gebruiken, alleen maar handmatig sluitertijd en diafragma instellen en ik moet toewerken naar abstractie........... . En dat in een vermoeide week ......
De foto's van deze week zijn hierdoor bijna allemaal mislukt. Hier toch een klein kijkje in onze week.
Gelukkig is het een korte week. Donderdag is het Anzac Day, Australische dodenherdenking. Wij praten er thuis natuurlijk wel over, maar we gaan niet naar de grote herdenkingsdienst in de stad. De meeste mensen doen dat wel. Ik bak wel Anzac koekjes. Dit zijn koekjes die in de eerste wereld oorlog naar de soldaten werden gestuurd als proviand, ze staan bekend om hun lange houdbaarheid. Ze zijn ook erg lekker! 's middags krijgen we bezoek van mensen die we twee weken eerder n de dierentuin hebben ontmoet. Een Nederlandse jonge vrouw, getrouwd met een Australiër, en hun twee jonge kinderen. Het is een spontane actie, en het is ontzettend leuk. Ik heb appeltaart gemaakt en nasi, en vraag voorzichtig of ze daar geen heimwee van krijgt..... We praten over de leuke en niet leuke dingen van het hier wonen. Over culturele verschillen en de kunst van het kunnen lezen tussen de regels. Het is jammer dat ze buiten de stad wonen, aan de andere kant van Melbourne, anders zouden we elkaar zeker vaker zien.
Vrijdag heb ik heel veel plannen maar ik kom tot niets. Als de jongens aan het eind van de middag uit school komen vol met verhalen, staan de ontbijtborden nog op het aanrecht. Ik heb wat werk afgemaakt voor een posterpresentatie in Brisbane over een week, met Bink een kopje koffie gedronken bij zijn favoriete café, en de was weggewerkt. Dat was het wel. Geen boodschappen voor de week, geen eten voor de week, niet eens een koffie met een vriendin of een uurtje sportschool. Ik krijg weer wat plezier en energie als we naar zwemles gaan aan het eind van de middag. Simon zit inmiddels ook in een groep die "pre-squad" heet, de voorbereidende groep voor wedstrijdzwemmen. Isis zit daar ook in. De kinderen worden helemaal afgetraind, maar ze hebben plezier en lachen elkaar vrolijk en bemoedigend toe om een baan mislukte vlinderslag, of als iemand de 20 meter onder water niet haalt.
Bink, die tussen de middag niet heeft geslapen is druk met ringen. Tom heeft eindelijk de kans om een keer ongestoord op de DS te spelen. Ik experimenteer wat met de camera.
Simon gaat zodra we thuis zijn met migraine naar bed in een donkere kamer, het is iets teveel geweest. Terwijl ik met een spuugemmer en schone lakens in de weer ben maak ik wat pizza's die we tussen de bedrijven door opeten. Bink heeft het dan al opgegeven en is in bed gecrashed, letterlijk. Hij heeft nu al 5 dagen zijn speen niet meer, en ookal klaagt hij niet, hij is vermoeider dan anders.
Zodra iedereen in bed ligt haal ik de schone lakens van ons bed van de lijn. Ze zijn alweer vochtig aan het worden van de avondlucht, maar het kan mij niet schelen. Ik maak ons bed ermee op en duik er zelf meteen in. Ik slaap binnen 3 minuten, terwijl die arme Bud net thuis is, een koude pizza heeft gehad en nog staat af te wassen.
Vandaag gaat het beter. Zwemles met Tom en Bink vandaag, Bud naar de kapper (hij heeft er speciaal nog even voor naar "The Voice" gekeken zodat hij iets heeft om over te praten....), dan gaan Tom en Simon voetballen en Isis naar circusschool. De ochtend is zo om. Na de lunch probeer ik iedereen aan een karweitje te krijgen, maar helaas zonder succes. Er moet gespeeld worden. Omdat ze hun hele leven nog karweitjes moeten doen laat ik het maar. Bud en ik ruimen op, ik maak schoon en zorg dat we klaar zijn voor de visite die om 15u komt borrelen. Ik zie er tegenop, eigenlijk voel ik mij nog steeds te moe. Maar we laten het doorgaan en gelukkig maar. Want het is heel gezellig. En ik heb het gevoel dat ik uit mijn moeheid ben gestapt. Niet dat ik na het bezoek nog heb gekookt, we halen eten bij de Maleis hier vlakbij, hebben dan een disco, weken alle zwarte modderplekken van de jongens af in de douche, lezen nog voor en dan ligt iedereen binnen 5 minuten te ronken.
Het is weer onder controle. De moeheid is over. Het plezier is weer terug. En we hebben nog een dag weekend te gaan. Wat een heerlijke luxe. Dan kan ik mij nu eindelijk gaan verdiepen in het huiswerk voor mijn fotocursus die woensdag start. De eerste opdrachten na het eerste oriënterend gesprek met de fotograaf lijken simpel. Maar het tegendeel is waar. Ik mag alleen nog maar RAW foto's maken, niets meer centreren, andere hoeken gebruiken, alleen maar handmatig sluitertijd en diafragma instellen en ik moet toewerken naar abstractie........... . En dat in een vermoeide week ......
De foto's van deze week zijn hierdoor bijna allemaal mislukt. Hier toch een klein kijkje in onze week.
maandag 22 april 2013
wens
Dit is de dag om een wens te doen.
Ik heb net twee kometen boven de baai gezien.
En voelde mij klein.
Vandaag, en voor ons vanavond, is het een piekdag voor de meteorieten regen. Ik hoop dat jullie er ook een paar zien en een wens kunnen doen!
"It’s here! The Lyrid meteor shower lasts from about April 16 to 25, so, anytime now, you have an opportunity to see a Lyrid meteor, April’s shooting stars. Lyrid meteors tend to be bright and often leave trails. About 10-20 meteors per hour at peak can be expected around the peak morning on April 22, 2013. Plus, the Lyrids are known for uncommon surges that can sometimes bring the rate up to 100 per hour. Those rare outbursts are not easy to predict, but they’re one of the reasons the tantalizing Lyrids are worth checking out. The radiant for this shower is in the constellation Lyra, which rises in the northeast at about 10 p.m. In 2013, the waxing gibbous moon lights up the nighttime until the wee hours of the morning. However, the greatest number of Lyrid meteors commonly fall in the dark hours just before dawn, so trying watching this meteor shower after moonset and before dawn on April 22."
Ik heb net twee kometen boven de baai gezien.
En voelde mij klein.
Vandaag, en voor ons vanavond, is het een piekdag voor de meteorieten regen. Ik hoop dat jullie er ook een paar zien en een wens kunnen doen!
"It’s here! The Lyrid meteor shower lasts from about April 16 to 25, so, anytime now, you have an opportunity to see a Lyrid meteor, April’s shooting stars. Lyrid meteors tend to be bright and often leave trails. About 10-20 meteors per hour at peak can be expected around the peak morning on April 22, 2013. Plus, the Lyrids are known for uncommon surges that can sometimes bring the rate up to 100 per hour. Those rare outbursts are not easy to predict, but they’re one of the reasons the tantalizing Lyrids are worth checking out. The radiant for this shower is in the constellation Lyra, which rises in the northeast at about 10 p.m. In 2013, the waxing gibbous moon lights up the nighttime until the wee hours of the morning. However, the greatest number of Lyrid meteors commonly fall in the dark hours just before dawn, so trying watching this meteor shower after moonset and before dawn on April 22."
zaterdag 20 april 2013
tranen
Het is alweer voorbij.
Isis, Tom en Bud brengen Cees en Mientje weg.
Simon kan niet, die is te verdrietig.
Bink wil veilig thuisblijven, die vindt al die onrust maar niets.
Ik heb gezegd dat niemand zo verdrietig moet zijn.
Cees en Mientje gaan alleen maar naar een andere plek, ze niet niet helemaal weg.
We kunnen elkaar morgen alweer spreken op Skype.
En als er wat is, dan kunnen we er in 24 uur zijn.
Maar toch.
Simon komt net in tranen naar mij toe, de elektrische tandenborstel is ook weg.
Het voelt leeg.
Het is moeilijk.
En in mijn hart ben ik blij dat het dit keer Bud is, die de schuifdeuren op het vliegveld dicht ziet gaan.
De poort naar de andere kant van de wereld die even opengaat, onze dierbaren opslokt en snel weer dichtgaat......
We hebben het heerlijk gehad.
En het is razendsnel voorbij gegaan.
Dag Cees en Mientje, tot snel!
Isis, Tom en Bud brengen Cees en Mientje weg.
Simon kan niet, die is te verdrietig.
Bink wil veilig thuisblijven, die vindt al die onrust maar niets.
Ik heb gezegd dat niemand zo verdrietig moet zijn.
Cees en Mientje gaan alleen maar naar een andere plek, ze niet niet helemaal weg.
We kunnen elkaar morgen alweer spreken op Skype.
En als er wat is, dan kunnen we er in 24 uur zijn.
Maar toch.
Simon komt net in tranen naar mij toe, de elektrische tandenborstel is ook weg.
Het voelt leeg.
Het is moeilijk.
En in mijn hart ben ik blij dat het dit keer Bud is, die de schuifdeuren op het vliegveld dicht ziet gaan.
De poort naar de andere kant van de wereld die even opengaat, onze dierbaren opslokt en snel weer dichtgaat......
We hebben het heerlijk gehad.
En het is razendsnel voorbij gegaan.
Dag Cees en Mientje, tot snel!
De inmiddels traditionele afscheidslunch op Rickets Point, vanmiddag.
woensdag 17 april 2013
smullen
Gebakken aardappels, broccoli, appelmoes, tomatensoep met ballen, vissticks, een grote salade, en een schaal vol knabbelgroenten. Yoghurt uit een klein heerlijk potje voor toe. Met verse frambozen.
Dat kan alleen maar als opa en oma hier zijn. Mientje heeft gekookt. Wat een feest. Alles gaat schoon op. We moeten nog broccoli, aardappels en vissticks bijmaken, zo zit iedereen te smullen.
Wat is het heerlijk als iemand anders kookt. En wat blijft er veel tijd over voor andere dingen!
Een welkome verrassing in een super drukke week. Ik ben blij. En iedereen met mij.
Dat kan alleen maar als opa en oma hier zijn. Mientje heeft gekookt. Wat een feest. Alles gaat schoon op. We moeten nog broccoli, aardappels en vissticks bijmaken, zo zit iedereen te smullen.
Wat is het heerlijk als iemand anders kookt. En wat blijft er veel tijd over voor andere dingen!
Een welkome verrassing in een super drukke week. Ik ben blij. En iedereen met mij.
dinsdag 16 april 2013
lange verjaardagen
Lange verjaardagen zijn de beste!
We zijn een lang weekend naar Venus Bay geweest, iets meer dan twee uur rijden bij Melbourne vandaan. Venus Bay staat bekend om de prachtige stranden. En oh wat was het helemaal heerlijk.
Bud had dit keer het huisje gehuurd met maar 1 gedachte, Cees en Mientje willen kangoeroes zien. En gezien hebben ze ze. We kunnen kangoeroes nu definitief van de lijst afstrepen, eindelijk.
De verjaardagen zijn ook voorbij. Althans, bijna, ik heb er nog 2 uur en een kwartier opzitten. Bud laat de slingers nog even hangen zegt hij. Tot morgen.
We hebben uitgebreid gevierd dit jaar. In het vakantiehuis, met alle kadootjes en lieve kaarten. Met taart van een vreselijk slechte en vooral onvriendelijke bakker. Geen zelfgebakken taart voor Bud, de bakblikken in het huisje stond verstopt achterin een kastje. Onafgewassen. Ze kwamen vanzelf naar buiten gewandeld toen ik het deurtje opendeed. Nee dus. Dan maar niet zelf bakken.
Alles staat in het teken van feest. We doen spelletjes, wandelen uren langs het strand, doen nog meer spelletjes en eten veel chips.
Weer een jaar ouder. Ik kan het bijna niet geloven. Bud ook niet. Het gaat zo hard!
dinsdag 9 april 2013
wat wil je doen
Wat wil je doen vragen Cees en Mientje aan Tom? Tom heeft vandaag zijn dag. Isis en Simon zijn naar de vakantie opvang, Bink is naar de kinderopvang. Tot hun teleurstelling wil hij niets. Hij wil lekker thuisblijven en spelletjes doen. Dat is alles. Geen strand, geen speeltuin, geen koffiedrinken.
Ik weet wat dat betekent. Genieten van 100% aandacht. Alleen maar tijd voor hem. Daar komt er niet vaak en is het leukste dat hij zich voor kan stellen.
Hij heeft een heerlijke dag. Hij help zelfs nog met wat werken in de tuin en afwassen. Aan het eind van de dag gaat hij zonder morren naar bed, waar hij binnen 5 minuten in diepe slaap is.
Zo zie je maar. Een dag even helemaal niets is soms het lekkerste dat er bestaat.
Ik weet wat dat betekent. Genieten van 100% aandacht. Alleen maar tijd voor hem. Daar komt er niet vaak en is het leukste dat hij zich voor kan stellen.
Hij heeft een heerlijke dag. Hij help zelfs nog met wat werken in de tuin en afwassen. Aan het eind van de dag gaat hij zonder morren naar bed, waar hij binnen 5 minuten in diepe slaap is.
Zo zie je maar. Een dag even helemaal niets is soms het lekkerste dat er bestaat.
zondag 7 april 2013
waar het meest naar gekeken wordt
Een dag in een ver weg land in een onbekend huis vliegt voorbij. Ik ben er niet door de week om dingen te regelen. Cees en Mientje zijn op zichzelf aangewezen. En dat is vermoeiend. Zelfs al hebben we geprobeerd om iedere dag twee van de vier kindjes onder te brengen bij tennis of de vakantie opvang. De dagen vliegen voorbij. De kinderen zijn helemaal in de wolken. In hun leven hebben ze nog niet zoveel spelletjes gedaan en zoveel aandacht gehad. Cees en Mientje houden het vol, hoe ze het doen weet ik niet, maar ze blijven vrolijk en doen alles voor de kinderen. Die daar natuurlijk af en toe ook misbruik van maken.........
Inmiddels zijn de gemoederen wat tot rust gekomen en is het evenwicht weer hersteld. Iedereen komt aan de beurt met voorlezen, tekenen, en spelletjes. Nu dat duidelijk is, zijn de kindjes weer beter te spreken. Het lijkt mij niet makkelijk voor ze. Ze missen hun opa's en oma's altijd, en nu ze er zijn willen ze alle vier het onderste uit de kan. En dan is het niet altijd makkelijk om te delen. Gelukkig willen Cees en Mientje ook het onderste uit de kan als het gaat om het vermaak van de kindjes, dat gaat dus goed samen :-). En ook ik maak er dankbaar gebruik van.
Bink was een paar dagen ziek, en kon zonder moeite thuisblijven. Isis en ik zijn vrijdagmiddag even samen gaan shoppen, helemaal heerlijk en in alle rust. Wat een luxe. Bud en ik zijn er ook even op uit geweest vandaag, het is vreemd om samen even rond te lopen op de plekken waar we normaal altijd met ogen voor en achter in ons hoofd lopen om het volk in toom en bij elkaar te houden.
Gisteren was er weer tijd om een dag op pad te gaan. Unaniem is er voor de dierentuin gekozen. De vraag voor jullie is, waar werd het meeste naar gekeken?
I. De leeuwen
II. De bloemen
III. Het eten
IV. De loslopende vogel
V. De coati
VI. Aapjes
VII. De paarden in de draaimolen
VIII. Bink....
IX. ....en de drie andere dierentuingangers....
Inmiddels zijn de gemoederen wat tot rust gekomen en is het evenwicht weer hersteld. Iedereen komt aan de beurt met voorlezen, tekenen, en spelletjes. Nu dat duidelijk is, zijn de kindjes weer beter te spreken. Het lijkt mij niet makkelijk voor ze. Ze missen hun opa's en oma's altijd, en nu ze er zijn willen ze alle vier het onderste uit de kan. En dan is het niet altijd makkelijk om te delen. Gelukkig willen Cees en Mientje ook het onderste uit de kan als het gaat om het vermaak van de kindjes, dat gaat dus goed samen :-). En ook ik maak er dankbaar gebruik van.
Bink was een paar dagen ziek, en kon zonder moeite thuisblijven. Isis en ik zijn vrijdagmiddag even samen gaan shoppen, helemaal heerlijk en in alle rust. Wat een luxe. Bud en ik zijn er ook even op uit geweest vandaag, het is vreemd om samen even rond te lopen op de plekken waar we normaal altijd met ogen voor en achter in ons hoofd lopen om het volk in toom en bij elkaar te houden.
Gisteren was er weer tijd om een dag op pad te gaan. Unaniem is er voor de dierentuin gekozen. De vraag voor jullie is, waar werd het meeste naar gekeken?
I. De leeuwen
Abonneren op:
Posts (Atom)
