Isis, Tom en Bud brengen Cees en Mientje weg.
Simon kan niet, die is te verdrietig.
Bink wil veilig thuisblijven, die vindt al die onrust maar niets.
Ik heb gezegd dat niemand zo verdrietig moet zijn.
Cees en Mientje gaan alleen maar naar een andere plek, ze niet niet helemaal weg.
We kunnen elkaar morgen alweer spreken op Skype.
En als er wat is, dan kunnen we er in 24 uur zijn.
Maar toch.
Simon komt net in tranen naar mij toe, de elektrische tandenborstel is ook weg.
Het voelt leeg.
Het is moeilijk.
En in mijn hart ben ik blij dat het dit keer Bud is, die de schuifdeuren op het vliegveld dicht ziet gaan.
De poort naar de andere kant van de wereld die even opengaat, onze dierbaren opslokt en snel weer dichtgaat......
We hebben het heerlijk gehad.
En het is razendsnel voorbij gegaan.
Dag Cees en Mientje, tot snel!
De inmiddels traditionele afscheidslunch op Rickets Point, vanmiddag.
