Dit moet ik met jullie delen.
Ik sta bekend als een serieus iemand met niet heel veel gevoel voor humor. Ik snap meestal de grappen van anderen niet, en als ik iets grappigs denk te vertellen, lacht niemand.....
Tot vrijdag.
Ik krijg net een mail van een juf van school waar ik altijd mee samenwerk voor de milieucommissie.
Dit schrijft ze "....My cheeks were hurting after I saw you last. You are a very funny lady....."
Afgelopen vrijdag kwam ik haar tegen toen we van de school wegliepen en ik vertel haar het verhaal over een training die ik een dag eerder moest openen, de lunch waarbij ik de trainer (een bekend en gerespecteerd persoon in Melbourne) had uitgenodigd, de salade die we hebben gegeten en vervolgens de vraag van de trainer net voor ze de zaal weer inliep "zit er sla tussen mijn tanden" en direct haar mond wijd open doet zodat ik kan kijken. Ongegeneerd. En hoe ik dat, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, vervolgens ook deed (er zat overigens geen sla tussen haar tanden....).
Ik weet niet meer wat de aanleiding was om het verhaal aan de juf te vertellen maar we moesten allebei zo hard lachen dat de tranen ons over onze wangen liepen en de kinderen ongerust kwamen kijken wat er aan de hand was.
Ik heb altijd gezegd dat je pas echt geïntegreerd bent als je de humor van het land begrijpt, of als je iets grappigs vertelt dat de ander ook als grappig opvat. Zou het nu eindelijk zo ver zijn?
:-)