Het is kwart voor acht 's avonds en er wordt aan de deur geklopt. Ik loop net met pyjama's in mijn hand door het huis om iedereen te helpen naar bed te gaan.
Het is de buurman van 78. Hij roept naar binnen dat hij mij even wil spreken, dus ik haast mij geschrokken naar de deur.
Hij kijkt mij lachend aan en zegt, het is vanavond lunar eclipse (blood moon) en mijn buurvrouw staat niet buiten met haar statief en camera. Dat kan maar 1 ding betekenen, ze weet het niet...... Dus ik kom even waarschuwen. Kom je kijken?
Met het jonge volk op mijn hielen, half in pyjama, op blote voeten, tandenborstel in hand lopen we naar buiten om naar de beginnende eclipse te kijken. Omdat de Blood Moon pas bij de volledige eclipse zichtbaar wordt spreken we af om later weer naar buiten te komen om te kijken.
Ik doe zingend de afwas. Zet mijn statief en camera klaar (ik kan de buurman natuurlijk niet teleurstellen) en vertrek een uur later weer naar buiten.
Het is een gezellig samenzijn in de straat. Ik vind het zo leuk dat de buurman heeft aangebeld aan aan ons gedacht heeft. Plotseling voel ik mij een beetje thuis.
Het zijn de kleine gebaren die het grote verschil maken. :-)
