Ik volg de puffende Billy met de auto. En vindt al snel een medegenoot die ook volgt met de auto. We stoppen op dezelfde plekken. Bij de laatste stop vraagt hij lachend aan mij " I wonder in all honesty, are they the silly ones or are we???"
We picknicken op de gebruikelijke plek. Zonder koffie dit keer, de rijen bij de bakker waar we meestal koffie halen zijn te lang.
Als we na afloop kangoeroes willen gaan spotten bij het Cardinia waterreservoir is het park vol met mensen, en er is geen kangoeroe te bekennen. We kunnen eindeloos mensen spotten als we willen, maar daar is niet zoveel aan als je voor kangoeroes komt.
Het is verrassend, We wonen in zo'n groot land, met zoveel natuur. En als het zondagmiddag is, zit iedereen bij elkaar op 1 plek, kan er geen parkeerplaats meer gevonden worden en zijn alle dieren verdwenen.
In de verte, als we voor de derde keer door het park rijden, zien we een kangoeroe op een heuveltje. Check!
Morgen maken we een lijst met onze gast van alles wat ze nog heel graag wil doen. We vinden het leuk om toerist in eigen stad en eigen land te zijn. Hadden we maar wat meer tijd!
