voetballen met de vogels

Afgelopen vrijdag heb ik eindelijk gedaan wat ik al maanden wil doen. Mijn haar weer gebleekt. Tegen het advies van iedereen. Nog 1 keer, voor ik het gevoel heb echt te oud te worden voor dit soort fratsen. Uit nostalgie over de tijd dat ik niet alleen van binnen nog jong was, maar ook van buiten. Zie hier een "selfie" met het resultaat. Ik ben er blij mee mee en uiteindelijk de jongens ook. Ook al vinden ze deze foto echt helemaal niets, "je lacht toch meestal mam.....". Maar bij geberek aan beter, dan toch deze. Lachen tegen mijn telefoon, daar ben ik nu eenmaal niet zo goed in, en hoe je het ook wendt of keert, oud ben ik toch en aan selfies ben ik dus niet zo gewend :-).

Zaterdagmiddag moet ik de achterstand van de was wegwerken. Ik sta in de slaapkamer met de grote mand, daar is het lekker warm. De jongens komen een voor een binnen druppelen met booeken, muziek en koptelefoons. Of ze er gezellig bij mogen komen zitten? Ja natuurlijk!!! 

Zondag kan ik ook eens een keer mee met Bink om hem te zien voetballen. Het is heel komisch. Geen van de kinderen weet precies welke kant de bal op moet. De coach staat te juichen als ze door het publiek aangemoedigd de bal van richting veranderen om wel de goede kant op te gaan "beautiful turn around". In een spel als dit moet iedere actie die de goede kant opgaat aangemoedigd worden.

Simon en Tom zijn ook mee en gaan trainen op een ander veld. Af en toe komen ze Bink aanmoedigen, maar het liefst verbeteren ze zelf hun techniek. Het veld waar ze met z'n tweetjes aan het spelen zijn zit vol met Red Gala's, een kaketoe soort dat dol is op grazen. De vogels trekken zich niets van de twee voetballers aan, en vice versa.  Het is echt een prachtig gezicht. Vind ik tenminste. Anderen vinden het de normaalste zaak van de wereld.

Mijn support groep bij het strijken :-)

 Bink aan het opwarmen met Tom

 Grazende Red Galas op het voetbalveld

En nu zijn ze het zat :-)

lava

Bijna iedere dag haal ik Bink op bij het kinderdagverblijf. Het is het uitje van de dag. Zodra we samen de deur uitlopen weten we dat de avonturen gaan beginnen. Tussen de deur van het kinderdagverblijf, en onze voordeur een kilometer verderop.

Vandaag moeten we langs vulkaanuitbarstingen (de straatlampen), stromen met lava (de berm), hete stenen (de muren en hekken van de tuinen). We moeten springen over lavastromen die de weg blokkeren (schaduwen van bomen op de stoep). Als de schaduwen te breed zijn rennen we er met kleine stapjes vliegensvlug overheen terwijl we heel hard "au au au" roepen.

Thuisgekomen inspecteren we onze schoenen op vuurschade en we lachen lachen lachen........
Natuurlijk heb ik mijn camera niet bij mij op zulke gevaarlijke tochten. Daarom moeten jullie het vandaag doen met een beverige foto van mijn telefoon, genomen tijden het springen over een lavastroom......

Wie dacht dat lopen naar huis saai was, heeft het mis!

hobby en werk

Gisteren stond ik op de banenmarkt voor aankomend artsen in het nieuwe jaar. Ik was trots want ik was pas gevraagd om een fotoshoot te doen voor de afdeling. En alle foto's die ik had gemaakt werden als promotie materiaal voor onze stand gebruikt. En zo kwam het dat ik mijn werk en mijn hobby kon combineren. Veel beter dan dat kan het niet worden :).
Als ik aan het begin van de middag zonder stem (van al het praten) terugkom met de trein, staan de jongens mij op te wachten om naar het footy te gaan. Ik neem de auto van hen over, en zij gaan terug richting de stad om de Saints toe te juichen.

Verder is het een weekend zoals we lange tijd niet hebben gehad. Lekker thuis. Een feestje voor de kinderen hier en daar, de bibliotheek, voetbalwedstrijden en een kop koffie in het zonnetje voor het huis. En als we dan vandaag eindelijk de tweeling kunnen bewonderen via Skype, met de trotse vader, ben ik helemaal tevreden :-).

Aan het begin van de banenmarkt, we zijn nog aan het opbouwen

De jongens op het station

In gesprek met de trotse vader :-), het voelt bijna alsof we de tweeling een kusje kunnen geven!

tante

Ik ben weer tante geworden! Gisteren. Van twee prachtige meisjes. O wat zouden we ze graag even willen knuffelen! We zijn zo blij voor Wendy en Jorrit en de kindjes. We bakten pannenkoeken en aten roze marsh mellows. Ik dronk een glaasje wijn, de kinderen prik limonade, Bud een biertje. Proosten op de gezondheid van deze twee prachtige wondertjes.

Blij!

lange haren

Soms zijn de dagen zo druk dat we de hoogtepunten lijken te missen.

Vandaag loop ik met Isis terug van de markt en plotseling zie ik hoe groot ze is geworden.

Vandaag doet ze haar haar los. Samen met haar vriendin doet ze boodschappen, haalt ze bloemen en sluit de dag af met een fotoshoot met drie klasgenoten waarmee ze een poosje geleden een "Friendship Ambassador" prijs heeft gewonnen en dat moet met foto en al in het lokale krantje komen te staan.....

Ze vindt het allemaal heel gewoon.
Maar ik sta even stil bij het wonder dat "groot worden" heet. Wow.

een rit in een oude alfa

Zondag was het moederdag. Voor ons betekent dat niet zo heel veel want wij vinden dat het iedere dag moederdag is. En vaderdag. En kinderdag. Toch vieren we een klein beetje. Ik krijg koffie op bed en kadootjes van de kinderen. Kaarsen aan bij het ontbijt en een warme croissant. Ik krijg heel veel knuffels. Dus het voelt speciaal. Net alsof ik een beetje jarig ben. Op deze moederdag krijg ik een dag vrij. En iets wat al heel lang op mijn verlanglijstje gaat gaat in vervulling. Ik mag in de oude Alfa 2000 GTI van een vriend van ons rijden. We gaan een dag naar de bergen en ik zit achter het stuur.

Mijn fototoestel mee. Helaas zonder batterij! Ik kan mij wel voor mijn kop slaan.
Het rijden in de Alfa is nog helemaal niet makkelijk. Hij is handgeschakeld, links. Alles is mechanisch. Ik moet rijden met gevoel. Niet te veel gas, dan detoneert de motor te vroeg. Niet te weinig gas, dan draait hij te weinig toeren. Schakelen in twee keer. Niet terugschakelen asjeblieft. Zonder stuurbekrachtiging door haarspeldbochten scheuren. Geen rembekrachtiging. Buiten waait het net zo hard als binnen. We zijn laag bij de grond. Maar oh wat heb ik een plezier. Ik ben dol op autorijden en een dag op pad met dit museumstuk is echt een kadootje.

Het regent dat het giet. We willen ook wandelen en binnen de kortste keren is de prachtig gepoetste Alfa modderig en vies. Op de rode bekleding zit modder van onze schoenen, grote moddervlekken op de motorkap die 's ochtends vroeg nog glom als goud.  Ik heb een picknick mee maar de houder van de tas is stuk, dus ik kan hem niet dragen. Geen nood, er wordt binnen de kortste keren een chromen randje van het raam afgeschroefd, het schroefje verwijderd en gebruikt voor de tas. Dat kan allemaal als je zo'n auto rijdt...
 De wandeling is een avontuur. Het is prachtig in het bos, een semi droog regenwoud vol met boomvarens. Maar het giet van de regen en tot mijn ontzetting zit mijn broek binnen 15 minuten vol met kleine krioelende leeches. Bloedzuigers. Nee! Met een pot zout verwijderen we de meeste maar ze blijven aanvallen. Zodra ze beet hebben zuigen ze zich in een aar seconden groot en dik en rond met bloed.... we rennen terug naar de auto, ontdoen ons van de leeches en rijden naar het dorp dat aan de voet van de Victorian Alps ligt.  Walhalla heet het, en het is een soort openluchtmuseum. Daar komen we bij. In de lokale pub bij het houtvuur nemen we wat te drinken, onder het vertellen van griezelige leech verhalen. In de pub is geen koffie. Alleen wijn, bier, whiskey of een blikje prik.
Geen glas kan er vanaf. De nootjes komen in een zakje en niet in een bakje. Het is duidelijk, we zijn verwijderd van de bewoonde wereld. Ook weer niet ver genoeg, want Odin komen we niet tegen.....

Het was een heerlijke dag en ik heb spierpijn in mijn benen van het harde werk met de pedalen van de auto. En een check op mijn verlanglijstje van dingen die ik altijd al wilde doen.

Voor de rest zijn er geen spectaculaire verhalen. We rennen en vliegen in het normale tempo door. Tom heeft deze week de Naplan testen (vergelijkbaar met Cito in Nederland). En hij vindt het hartstikke leuk. Ik had geen idee hoe gemotiveerd hij wordt door dit soort uitdagingen. Simon trained voor de district hardloopwedstrijd over een week, Isis leert economie op school en gaat drie keer eigengemaakte spullen verkopen op de schoolmarkt, samen met een paar klasgenoten. Dit is onderdeel van het lesprogramma waarin ze leren over budgetten, winst, verlies, competitie en marketing.... En voor Bink had ik vandaag een parent-teacher interview. Zijn eerste en hij vindt het prachtig. Het gaat goed met Bink, en hij is klaar voor school :-). Bink is trots. En wij ook.

Nu gauw naar bed. Het is weer mooi geweest voor vandaag.

de wasmachine

De wasmachine is kapot. Na 7 jaar trouwe dienst, frie verhuizingen en minstens 1 was per dag, of meer... 8kg per trommel.... Hij geeft er de brui aan. We overleggen of we nog veel geld zullen geven om hem te repareren. Of dat we hem vervangen. Met het gespaarde geld in het "witgoed" potje. Het wordt het laatste. Het potje wordt geleegd, de wasmachine wordt online besteld, met hulp van "Maddy", de online chat-mevrouw die ogenblikkelijk een berichtje op de site liet verschijnen toen het er op leek dat ik wat ging kopen.  Ze kwam op het goede moment want ik had net op een andere site gezien dat dezelfde wasmachine daar goedkoper was. Zo makkelijk is het tegenwoordig. Je hoeft niet eens meer te bellen. Online meteen even een vraag gesteld, een code gekregen voor korting en de machine aangeschaft. De volgende morgen kwamen ze hem al brengen en de oude ophalen. Die gaat nu naar de wasmachine uit elkaar haal service en dan wordt er een paar schoenen van gemaakt. Of iets dergelijks ;-).  Hergebruik heet dat.

En terwijl de eerste was draait helpen wij Isis met haar huiswerk. Het oplossen van een "riddle". Ik heb er een paar uur over gedaan om de oplossing te bedenken, nadat we eerst allerlei flauwe uitwegen probeerde te verzinnen om aan te geven dat er voor dit raadsel geen oplossing is als je niet meer gegevens hebt, of meer vragen stelt. Het is een hele simpele oplossing als het het eenmaal weet. En 1 vraag is voldoende. Weten jullie het? Succes!

op kamp en meer

Na koningsdag pakken we Simon's tas. Hij gaat drie dagen op kamp met school en heeft 6 paar sokken nodig???? We vragen ons serieus af waarom....... Het wordt duidelijk als blijkt dat het een sportkamp is, ze gaan kanoën, met de flying fox over een rivier, droppings in het bos en zelf de weg terugvinden, en nog veel meer buitenactiviteiten doen. Dan heb je inderdaad wel 6 paar sokken nodig...... Zonder Simon is het stil in huis, we missen hem allemaal.

Isis heeft een open avond op de middelbare school en belt mij donderdagochtend op mijn werk om mij eraan te herinneren. O ja! Het is fijn dat de kinderen ook zelf beginnen op te letten wanneer ze alles hebben, ik kan het zo langzaam maar had allemaal niet meer bijhouden wie de open avonden heeft, wanneer de feestjes zijn, de speelafspraken, de omgewisselde pianolessen, het verkleedthema op circusschool en met kleren aan zwemmen op zwemles. Gelukkig zijn de kinderen zelfstandig en houden ze precies bij wie wanneer moet zijn. Ik ben uit geweest op een agenda groot- en handig genoeg om alles in op te schijven, maar zonder succes. De meeste zijn uitverkocht, wat eigenlijk niet raar is bijna halverwege het jaar....het is een wonder dat we pas 1 afspraak gemist hebben.....

De open avond is een succes en Isis is nog steeds enthousiast over de school. Ik begrijp inmiddels ook beter hoe het hier werkt. Iedereen gaat hier naar de middelbare school. Afhankelijk van het niveau kies je de vakken die bij je passen, naast het standaard "core" programma. Dat wordt mede bepaald door wat je wil gaan doen in de toekomst. Een korte samenvatting - Je kan voor de praktische kant gaan (VCAL - Victorian Certificate of Applied Learning, of je kan gaan voor de universiteit (VCE - Victorian Certificate of Education). Wat je gaat studeren bepaalt welke vakken je moet doen. En als je op de universiteit, vakschool van je eerste keuze wil komen moet je zo hoog mogelijk scoren en een goed portfolio hebben...... Quote van een 17- jarige waarmee ik sprak "Je moet opletten dat je niet alleen de leuke vakken kiest, er is zoveel te doen, voor je het weet heb je alleen maar plezier" 
Met deze woorden in ons hoofd verlaten we de school. Vol goede moed.

Over plezier gesproken. Bink gaat naar een vriendje en die zie ik nooit meer terug. Hij heeft een heel leuk vriendje en die twee zijn gaan skaten in de skatebowl.  Het wordt bijna een vaste afspraak. De ene vrijdag is het vriendje bij ons, de andere gaat Bink naar hem. Voor volgende week hebben ze gepland dat we naar het strand gaan. Mooi is dat! Ik heb niets meer te vertellen......

Vrijdagmiddag komt Simon uitgeput en uitgehongerd weer thuis. Het is fantastisch geweest maar hij kan niet meer en zit amechtig voor de televisie. We huren een film maar hij weet nauwelijks nog waar het over ging :-).

Vandaag hebben we een rustige dag. Met Isis ga ik naar de markt om bloemen te halen. En met z'n allen gaan we naar st Kilda om pinguïns te kijken en een keer uit eten te gaan aan het strand. Met vrienden. Op het st Kilda strand gebeurt er altijd van alles. Vandaag waren er 5 bruidsparen! En hordes mensen om de pinguïns aan land te zien komen. Er waren er slechts 5....maar Bink wil nu iedere week gaan, zo mooi vond hij het.

 Bink klaar om te gaan steppen met zijn vriend.

St Kilda beach, zie je de schimmen?

Er gebeurt van alles. Hier een bruidspaar op de foto. 

St Kilda Pier bij het vallen van de avond. 

Wachten op pinguïns. De kinderen kunnen niet echt stilzitten ;-)

Uitzicht op de haven. 

En een beach burger toe :-)