Als ik aan het begin van de middag zonder stem (van al het praten) terugkom met de trein, staan de jongens mij op te wachten om naar het footy te gaan. Ik neem de auto van hen over, en zij gaan terug richting de stad om de Saints toe te juichen.
Verder is het een weekend zoals we lange tijd niet hebben gehad. Lekker thuis. Een feestje voor de kinderen hier en daar, de bibliotheek, voetbalwedstrijden en een kop koffie in het zonnetje voor het huis. En als we dan vandaag eindelijk de tweeling kunnen bewonderen via Skype, met de trotse vader, ben ik helemaal tevreden :-).
Aan het begin van de banenmarkt, we zijn nog aan het opbouwen
De jongens op het station
In gesprek met de trotse vader :-), het voelt bijna alsof we de tweeling een kusje kunnen geven!
