Mijn fototoestel mee. Helaas zonder batterij! Ik kan mij wel voor mijn kop slaan.
Het rijden in de Alfa is nog helemaal niet makkelijk. Hij is handgeschakeld, links. Alles is mechanisch. Ik moet rijden met gevoel. Niet te veel gas, dan detoneert de motor te vroeg. Niet te weinig gas, dan draait hij te weinig toeren. Schakelen in twee keer. Niet terugschakelen asjeblieft. Zonder stuurbekrachtiging door haarspeldbochten scheuren. Geen rembekrachtiging. Buiten waait het net zo hard als binnen. We zijn laag bij de grond. Maar oh wat heb ik een plezier. Ik ben dol op autorijden en een dag op pad met dit museumstuk is echt een kadootje.
Het regent dat het giet. We willen ook wandelen en binnen de kortste keren is de prachtig gepoetste Alfa modderig en vies. Op de rode bekleding zit modder van onze schoenen, grote moddervlekken op de motorkap die 's ochtends vroeg nog glom als goud. Ik heb een picknick mee maar de houder van de tas is stuk, dus ik kan hem niet dragen. Geen nood, er wordt binnen de kortste keren een chromen randje van het raam afgeschroefd, het schroefje verwijderd en gebruikt voor de tas. Dat kan allemaal als je zo'n auto rijdt...
De wandeling is een avontuur. Het is prachtig in het bos, een semi droog regenwoud vol met boomvarens. Maar het giet van de regen en tot mijn ontzetting zit mijn broek binnen 15 minuten vol met kleine krioelende leeches. Bloedzuigers. Nee! Met een pot zout verwijderen we de meeste maar ze blijven aanvallen. Zodra ze beet hebben zuigen ze zich in een aar seconden groot en dik en rond met bloed.... we rennen terug naar de auto, ontdoen ons van de leeches en rijden naar het dorp dat aan de voet van de Victorian Alps ligt. Walhalla heet het, en het is een soort openluchtmuseum. Daar komen we bij. In de lokale pub bij het houtvuur nemen we wat te drinken, onder het vertellen van griezelige leech verhalen. In de pub is geen koffie. Alleen wijn, bier, whiskey of een blikje prik.
Geen glas kan er vanaf. De nootjes komen in een zakje en niet in een bakje. Het is duidelijk, we zijn verwijderd van de bewoonde wereld. Ook weer niet ver genoeg, want Odin komen we niet tegen.....
Het was een heerlijke dag en ik heb spierpijn in mijn benen van het harde werk met de pedalen van de auto. En een check op mijn verlanglijstje van dingen die ik altijd al wilde doen.
Voor de rest zijn er geen spectaculaire verhalen. We rennen en vliegen in het normale tempo door. Tom heeft deze week de Naplan testen (vergelijkbaar met Cito in Nederland). En hij vindt het hartstikke leuk. Ik had geen idee hoe gemotiveerd hij wordt door dit soort uitdagingen. Simon trained voor de district hardloopwedstrijd over een week, Isis leert economie op school en gaat drie keer eigengemaakte spullen verkopen op de schoolmarkt, samen met een paar klasgenoten. Dit is onderdeel van het lesprogramma waarin ze leren over budgetten, winst, verlies, competitie en marketing.... En voor Bink had ik vandaag een parent-teacher interview. Zijn eerste en hij vindt het prachtig. Het gaat goed met Bink, en hij is klaar voor school :-). Bink is trots. En wij ook.
Nu gauw naar bed. Het is weer mooi geweest voor vandaag.
