drie maaltijden

Ochtend
We zijn laat op. Het is 7 graden in huis. De trein van 6.30am haal ik allang niet meer. Die is een half uur eerder al vertrokken. We nemen het ervan. Ik zet koffie en maak havermoutpap voor de kinderen. Dat vinden ze heerlijk maar door de week is er meestal geen tijd voor. Vandaag maken we tijd.
De bruine suiker is op, gelukkig hebben we een nieuwe fles maple syrup in huis. Dus het komt toch nog goed, want oh als het anders is dan anders dan kan de dag meteen verpest zijn. Vandaag gaat het goed. Het is een goede start van de dag. Er wordt piano ge-oefend, nog snel wat huiswerk gemaakt en televisie gekeken voor diegenen die klaar zijn. Het is echt een feestje om een keer rustig aan te doen 's ochtends.
Natuurlijk gaat juist vandaag mijn telefoon met de vraag of ik de data van een spreadsheet even kan komen bespreken.....met het schaamrood op mijn kaken en de hete koffie nog in mijn hand beken ik dat ik nog thuis ben.....gelukkig wordt erom gelachen en om 9uur zit ik keurig op kantoor. Toch niet zo heel laat, en zelfs met een feestje achter de rug.

Middag
Vanmiddag ging ik lunchen met een Duitse collega. Dat doen we ongeveer en keer per twee maanden. We klagen uitgebreid over de vooroordelen die de Australiërs hebben over de Europeanen en het weer. Het weer is het praatje van de dag vandaag. Het is10 graden vandaag, er staat een harde zuidpool wind en het is echt heel koud.
Iedereen denkt dat wij Europeanen van de kou houden en er aan gewend zijn. Bovendien neem ik nooit een jas mee (we wonen tenslotte in Australië) en dat wordt als teken gezien dat ik de kou zelf s niet voel.
We waaien letterlijk een lunch café in. Waar gelukkig de open haard brandt en de aardappel prei soep op het vuur staat (gelukkig voor een keer geen pompoensoep!).
We zijn het met elkaar eens dat we niet meer aan koud weer gewend zijn. Zij woont hier al 4 jaar, en ik 7. We voelen ons een beetje local, en willen eigenlijk ook zo behandeld worden. Dat betekent dat ik mijn jas aan moet doen, dat we ons niet meer buiten moeten wagen bij 10 graden. We gaan er aan werken :-).

Avond.
"Hallo Mam, hoe was je dag" vraagt Bink als hij thuiskomt. Hij ziet dat ik gehaktballetjes aan het maken ben en weet dat ik aan weinig dingen meer een hekel heb als aan gehaktballen maken. Dus hij pakt zijn kleine kruk, wast zijn handen en zegt, "ik ben je helper vandaag". Met zorg maakt hij mooie kleine balletjes en vraagt bij iedere bal of deze perfect is. Natuurlijk!!

Als we later aan tafel zitten is hij heel trots op het resultaat, alles gaat op.

Een goede vriend van ons die morgen Melbourne gaat verlaten eet ook mee. Het is een hilarisch gebeuren want we spelen het spel "Ik ga op reis en neem mee".... Het is grappig om de verschillen te zien. Bink neemt zijn bed mee, zijn knuffels en de maan. Tom, onze grappenmaker een stuk beef, een stuk kip en een stuk steak. Simon, de serieuze van ons neemt Bud en mij mee, zijn i-pod en alle kadootjes van de wereld. Bud neemt een zwemband mee en een boek (voor mij :-)) plus, heel belangrijk, een tandenborstel. Isis neemt het andere zwembandje mee, een koala die uit de boom valt en een appeltaart voor onderweg. En ik neem mijn familie mee en mijn camera, en een bioscoop op wielen. En dan zijn we aan de vierde ronde van het spel toe en geven we toe dat iedereen gewonnen heeft, de lijst met spullen die meemoeten wordt te lang en niemand kan meer precies herinneren waar we waren begonnen.

Het gaat goed. We hebben het gezellig. Het zijn lange drukke dagen, maar als we thuiskomen en de kachel aandoen en de kaarsjes aansteken is het knus. Als we om 10uur 's avonds ons bed inrollen slapen we diep. En bij de gedachte dat ik morgenochtend weer een kopje koffie kan zetten en dat we weer een nieuwe dag in gaan voel ik mij blij. Of komt dat omdat ik morgen vrij ben...... :-)