Ondertussen hebben we gedag gezegd tegen onze goede vriend Jonathon. Hij is terug naar Western Australia. Zo gaat dat hier voortdurend. Mensen komen en gaan. Ze maken je rijker. Maar als ze weer vertrekken of doorreizen laten ze ook een leegte achter. Het blijft een lastig iets, de vriendschappen over de wereld, de vreugde van het zien en weerzien, en het gemis.
Dit weekend hebben we een lang weekend. Ik ben al sinds vrijdag vrij en vind het heerlijk. We rommelen aan. Het is een komen en gaan van mensen en vriendjes. Met Bink haal ik een doos met oude nieuwe kleren tevoorschijn in de volgende maat en hij is heel gelukkig met de nieuwe t-shirten en broeken die uit de doos komen. Het meest komt van zijn neef Kees in Nederland en is inmiddels al gedragen door Simon en Tom. Het zijn zulke goede merken dat alles wat bij Bink uit de la komt (na 4 eigenaren!) met een gerust hart naar de kinderen kan die het niet zo breed hebben.
Bud, Simon en Tom zijn naar Footy vanmiddag en ik ga met de kinderen even naar het strand in de bittere kou. Het is echt winter. Wat automatisch betekent dat de zonsondergangen prachtig zijn!
Dag Jonathon!
Koud!
Mooi!
Lief!
Het dorp.
