sydney

Na de verjaardagen is er nog gewoon school en werk. Karin en Rene maken uitstapjes en halen de kinderen op. Iedere dag dat we thuiskomen staat het eten op tafel en is het gezellig. Ookal hebben we nauwelijks tijd om even bij te praten. Daar komt verandering in als we donderdagavond onze tassen pakken om naar Sydney te gaan. Met z'n allen. Karin en Rene nemen de trein, wij gaan vliegen. 

Sydney is fantastisch. De kinderen zijn nog nooit geweest maar stralen als ze uit het vliegtuigruim de stad, het Opera House en de Harbour Bridge zien liggen. Ass we later in de middag de stad doorlopen en de punten van het Opera House zien verschijnen schreeuwt Bink van plezier. 

We doen alles waar onze benen en de ferries on heen kunnen brengen. We gaan zelfs nog naar de Nederlandse ambassade om onze paspoorten te verlengen. 

Het was echt heerlijk en we zijn afgelopen maandagavond vol energie teruggekomen. 

Nu is het schoolvakantie en met Karin en Rene in touw komt er geen einde aan het plezier. 

We halen alles in dat we in de afgelopen maanden zo gemist hebben. 

Blij!

 Eerste stop, het National Museum

De punten van het Opera House dak reflecteren in een raam.

 Het is eendrukte van belang, vooral met bruidsparen en hun gevolg. 

En ons :-)

 Bij de Opera Bar buiten. 

 Door Hyde park wandelen.

 De gebouwen aan de kade lijken ook een beetje op die in Perth. 

 Op de ferry naar Toranga Zoo

 Cheeky Monkey 

 Portretten op verzoek

 Op weg naar Harbour Bridge

 The Rocks

 Niet alleen toeristen :-)

 Bink is blij

 Bij de Italiaan

 Weer terug naar het hotel, langs het ANZAC monument

Warme chocolademelk in Mosman 

 Pier in Mosman, kijk goed, Rene for Sale.....

Met de ferry, het is donker en bewolkt, de skyline ziet er nog indrukwekkender uit door de laaghangende wolken.

Tom in het Maritime Museum, The Endeveour

 Darling Harbour

The Domain, de botanische tuinen

van bowling tot kinderchampagne

Het ene feest wordt opgevolgd door het andere. Karin en Rene krijgen een ochtend vrij en hoeven pas om 10.30u te komen. Tegen doe tijd zijn Bud en Tom terug van hun "working bee" op school, heb ik de boodschappen voor het feest gedaan en de laatste afwas van gisteren opgeruimd. Met Rene race ik naar de shopping mall, voor hem om zijn mobiele wife aan te schaffen, voor mij om glazuur te halen voor de taart van Simon. Hij wil nu in plaats van een planeten taart, een cricket taart en rood moet dus groen worden.

Karin vraagt voorzichtig of we misschien een half uurtje tijd hebben om gezellig met elkaar te zitten, ze heeft wat kadootjes meegenomen en meegekregen en we hebben nog geen moment gehad om even rustig te zitten en wat uit te pakken. Dat doen we. En het is een feest om alles uit te pakken, de kaarten te lezen en gewoon even te keuvelen.

Simon wil bowlen met zijn vrienden en daarna een feestelijk diner thuis. Met bloemen, kinderchampagne en het mooie bestek. Met het bowlen maakt onze groep het meeste lawaai. We hebben een team Isis, een team Simon en een team Freddy. Team Isis wint en Bud heft de allermeeste punten van iedereen. Maar volgens de kinderen telt het niet als de ouders meedoen dus de persoonlijke resultaten van Bud worden genegeerd als de beste scores worden opgeteld. Tom wint de beste totaal score prijs. Team Isis wint de prijs van het beste team. Team Simon heeft vooral plezier.

Het diner bestaat uit hamburgers en worstjes van de bbq en de sfeer komt erin als de kinderen aan de champagne uit de mooie glaasjes gaan. Ze vinden het prachtig en beginnen pas met eten nadat er een toost op Simon is uitgebracht. De remmen gaan los tussen het hoofdgerecht en het toetje, mijn oren tuteren van het geschreeuw en de zoon van de buurvrouw zet demonstratief de buitenboordmotor van zijn bootje aan. Zonder resultaat, kinderstemmen zijn nu eenmaal harder.........

Een spelletje "Chinese wispers" brengt ze weer in het gareel en binnen de kortste keren wordt er een voor mij (tot nu toe) onbekende variant op Happy Birthday gezongen. Er wordt gejuicht en geklapt, kaarsjes uitgeblazen en dan komt het spannendste moment van het feest. De taart snijden. Als Simon de bodem van  de taart raakt moet hij het dichtstbijzijnde meisje kussen. De meisjes gaan dicht bij elkaar zitten. De jongens juichen en kijken met grote precisie toe. Karin redt Simon en neemt het taartsnijden over. Ik zie de opluchting op zijn gezicht, en de teleurstelling bij de giebelende meisjes.....

Als iedereen vertrokken is is Simon tevreden. Karin vraagt hem wat hij op zijn echte verjaardag wil eten maar Simon verzucht, doe maar iets kleins. Ik kan er nu niet goed over nadenken. Eerst slapen....

Een dag om te onthouden :-).

stralende koppen

Alle gezichten zeggen genoeg. De verjaardag van Isis is een succes. Paardrijden, strand, feest, een circusvoorstelling in de tuin. Prachtige kado's, kaarten. Twaalf jaar. We zijn zo trots op onze lieve grote dochter. 

Karin en Rene. 

Waar ze het allerliefste is, op de rug van een paard.

Karin en Rene wandelen, Rye beach.

Een hart!

gelukkig hebben we even tijd om koffie te drinken

Als een haas verlaten wij het huis donderdag, de vlucht waar Karin en Rene mee aankomen staat plotseling drie kwartier eerder gepland, dus we moeten eerder weg dan verwacht. Dus geen bloemen, geen nette kleren, maar wel blij en een beetje zenuwachtig springen ik en Tom en Simon in de auto.

Het wachten, het kijken naar de televisies op het vliegveld die de schuifdeuren aten zien is spannender dan een thriller. Door welke deur komen ze. En welke kant moeten we dan oprennen?
Gelukkig zie ik Rene bij de schuifdeur, terwijl hij nog niet in beeld is van de televisie. Wat ervoor zorgt dat we recht voor de deuren staan als ze naar buiten komen. Fief en vrolijk, zoals ik al aan de jongens had voorspeld. Het is een mooi moment en onze harten slaan allemaal een slag over.

Daarna is het bijna normaal. We rijden naar huis. Zetten Karin en Rene af bij hun hotel, dat er eigenlijk best redelijk uitziet. Uitzicht op het dak van de pub....en uitzicht op zee. Het voelt raar als ik naar huis rijdt, zonder koffers, zonder Karin en Rene. Maar ik weet dat ze heerlijk zitten en dat ze hier binnen 10 minuten kunnen zijn.

Vandaag was een drukke dag en dat was natuurlijk een beetje jammer. Isis moest spreken in het Parliament House over kiesrecht voor kinderen, ze zat om 7.30am al op de trein. Dan de normale pianolessen, school, ik moest naar de tandarts en er moesten boodschappen worden gedaan, de laatste kadootjes gekocht, cake gebakken, stomerij spullen ophalen en het gewoonlijke zwemmen.

Om ons te zien moeten Karin en Rene al om 7uur bij ons op de stoep staan. En dat doen ze, en wat is het heerlijk. We krijgen weer een momentje tussen de middag dat we elkaar tegenkomen. We drinken koffie op het trapje voor het huis en de voorjaarszon. En praten gewoon verder waar we gebleven waren de laatste keer dat we elkaar zagen een aantal maanden geleden. Aan de ene kant ben ik teleurgesteld in mijzelf dat ik het niet beter heb weten te regelen voor vandaag. Aan de andere kant vind ik het heerlijk dat we ongedwongen door kunnen gaan met de dagelijkse dingen. Het voelt niet als bezoek. Het voelt als thuiskomen voor mij, zelfs al is het in mijn eigen huis.

's Avonds gaan we in de pub eten met z'n allen. Of dat een goed idee was weet ik niet, met de tientallen kinderen die rondrennen om het einde van het footy seizoen te vieren met hun teams. Wat een chaos. Zelfs Bud, die ons wil komen vergezellen na een lange werkdag kan ons niet vinden tussen dit enorme vrijdag gedruis. Hij vertrekt weer en maakt thuis voor zichzelf "beans on toast"terwijl bij ons aan tafel een ingehuurde clown ballonnen tot zwaarden omtovert en Simon van de stoel valt omdat hij zo moe is. Het is dat de tafel zo plakt en het lastig was los te komen, anders waren we misschien ook nog even naar het feest aan de overkant van de straat gegaan, waar alle ouders van kinderen uit de klas van Tom een avond uit hebben vanavond. Nee hoor, zelfs al had ik gewild, dan had ik niet meer gekund......

Simon blijft bij Karin en Rene slapen. Heel vertrouwd, heel gezellig. Onvoorbereid. Als de pub zich nu maar rustig houdt gedurende de nacht. Ik heb het luchtbed klaargezet voor het geval ze hier willen slapen ;-)

Ik heb net de taart in de koelkast geschoven, een beetje scheef (zoals gewoonlijk). Morgen een feestje. De picknick staat klaar, voor dag en dauw gaat Isis met 3 vriendinnen  een dag paardrijden. paardrijden. Dus dat betekent dat we al om 7 uur aan haar bed staan te zingen.
Voor Karin en Rene vooralsnog geen vakantie. Dat komt nog ;-).

Een paar snelle kiekjes van mijn telefoon geplukt:

 Wachten op het vliegveld

 Daar komen ze!!

 Eten bij de Sandy pub...

Taart in voorbereiding...

vooruitzicht

Net sprak ik even met Karin en Rene, mijn ouders. Morgen gaan ze onderweg. Ik heb vlinders in mijn buik. Ze komen naar ons! Ik ga ze donderdagavond ophalen. Ik heb net een pas gekocht voor de tolweg naar het vliegveld. Een telen dat de voorpret is begonnen.
We zijn heel blij. Iedereen maakt plannen. Waneer ze mee mogen naar pianoles, naar zwemles, naar cricket les, naar verjaardagsfeesten, naar school exposities, naar klarinet les, van school ophalen, naar school toebrengen ..... Een eindeloze rij met wensen. Voorzichtig leg ik uit dat Karin en Rene komen om vakantie te houden...... Maar volgens de kinderen zijn alle activiteiten die ze hebben opgenoemd "vakantieactiviteiten"..... dus het is geen enkel probleem.
We hebben er zo'n zin in!

de lente op komst

De lente heeft eindelijk toegeslagen na de koudste winter in 30 jaar! Niet lachen, de gemiddelde temperatuur was 12.5 graden in Melbourne, dat is voor een West-Europeaan natuurlijk warm, maar wij hebben het toch wel een beetje koud gehad....

De afgelopen weken hebben in het teken gestaan van het gezin en de logistieke voorbereidingen op de middelbare school voor Isis, en de lagere school voor Bink. Maar ook de verjaardagen van de kinderen, hun feestjes (vorig jaar hebben ze niets gedaan), hun sport. De jongens hebben het voetbalseizoen afgesloten en zijn nu begonnen bij een cricket club. He hele dorp sleept met elkaars kinderen van hot naar her om het voor elkaar te krijgen dat iedereen kan meedoen. Het is een logistiek geregel en het hebben van een netwerk noodzaak, maar het werkt en zorgt ervoor dat de kinderen ook door de week kunnen blijven trainen voor wat ze leuk vinden. 

De jongens zijn apetrots dat ze op cricket zitten. De bats staan in de olie en Simon heeft een nieuwe bat gekregen voor zijn verjaardag en een houten hamer om de bat te kloppen. Ik weet er allemaal niets vanaf maar Bud kent gelukkig de regels......hij is helemaal ingeburgerd op het gebied van sport en kan overal over meepraten.

En de weken vliegen op deze manier voorbij. Ik moet proberen om weer vaker een verhaaltje over de dag te schrijven, er gebeurt zoveel en ik vergeet het door het tempo van de dag. Bijvoorbeeld de keer dat Bink met een schok tot de ontdekking kwam dat een van de eieren die we aan het koken waren gebarsten was en dus uitgekomen..... doodongelukkig was het over het verdwenen kuikentje.....

Of over de omreizen na treinstakingen, het werk en huishouden te combineren als de kinderen 1 voor 1 ziek zijn, over Isis die een schilderij op haar hoofd kreeg bij een harde windvlaag, over mijn boodschappentocht met een alleenstaande moeder van drie kinderen die eindigde in een middag koffiedrinken en met als enige gekochte boodschap een megataart voor haar gezin (in plaats van de kadootjes voor de coach, trainer en scheidsrechter van het voetbal team). Over de oude buurvrouw die in ruil dat ik met haar een koffie dronk, haar halve tuin leegplukte met bossen bloemen voor bij ons op tafel. Over de muziek band hier in huis die door Bink in zijn eentje gerund wordt, als drummer, basgitarist, pianist, zanger en zo nodig ook als DJ. 

Het gaat er chaotisch aan toe en het is intens. 's Avonds zijn we blij als het licht uitgaat, en de lunchboxen voor de volgende dag weer in de tassen zitten. We volgen het nieuws en zijn ongelukkig en machteloos over het vluchtelingen probleem, hier en in Europa. Wij houden onze kinderen stevig vast. 

Op vrijdagavond mocht Bink voor het eerst een vriendje uitnodigen voor filmavond. Hij was de enige die nog nooit iemand mee naar huis had genomen.... we zijn heel benieuwd wat hij kiest. Het wordt "Peppa Pig", tot grote vreugde van het vriendje, maar tot teleurstelling van de anderen, inclusief het vriendje van Simon. Oh, het is niet eenvoudig om iedereen tevreden te houden. Dus als Bink nog geen tel in bed ligt staat de rest van het jonge spul om mij heen, of ze misschien zelf ook nog een film mogen downloaden. Tja, wie ben ik om dan nee te zeggen... Dus het jonge spul voor de televisie met dekens, kopjes thee en chocoladekoekjes, en Bud en ik aan de afwas. Voor ons geen televisie meer op vrijdagavond, het huis wordt langzaam maar zeker overgenomen door de snel opgroeiende kinderen. 

Misschien moeten we toch eens uitkijken naar een groter huis.......

Lente in de tuin 

Isis op weg naar de buren om hun hond uit te laten

 Badminton toernooi in de tuin met nieuwe badminton rackets.

Vaderdag vandaag, de spanning van een kadootje geven

Taart voor vaderdag.