Karin vraagt voorzichtig of we misschien een half uurtje tijd hebben om gezellig met elkaar te zitten, ze heeft wat kadootjes meegenomen en meegekregen en we hebben nog geen moment gehad om even rustig te zitten en wat uit te pakken. Dat doen we. En het is een feest om alles uit te pakken, de kaarten te lezen en gewoon even te keuvelen.
Simon wil bowlen met zijn vrienden en daarna een feestelijk diner thuis. Met bloemen, kinderchampagne en het mooie bestek. Met het bowlen maakt onze groep het meeste lawaai. We hebben een team Isis, een team Simon en een team Freddy. Team Isis wint en Bud heft de allermeeste punten van iedereen. Maar volgens de kinderen telt het niet als de ouders meedoen dus de persoonlijke resultaten van Bud worden genegeerd als de beste scores worden opgeteld. Tom wint de beste totaal score prijs. Team Isis wint de prijs van het beste team. Team Simon heeft vooral plezier.
Het diner bestaat uit hamburgers en worstjes van de bbq en de sfeer komt erin als de kinderen aan de champagne uit de mooie glaasjes gaan. Ze vinden het prachtig en beginnen pas met eten nadat er een toost op Simon is uitgebracht. De remmen gaan los tussen het hoofdgerecht en het toetje, mijn oren tuteren van het geschreeuw en de zoon van de buurvrouw zet demonstratief de buitenboordmotor van zijn bootje aan. Zonder resultaat, kinderstemmen zijn nu eenmaal harder.........
Een spelletje "Chinese wispers" brengt ze weer in het gareel en binnen de kortste keren wordt er een voor mij (tot nu toe) onbekende variant op Happy Birthday gezongen. Er wordt gejuicht en geklapt, kaarsjes uitgeblazen en dan komt het spannendste moment van het feest. De taart snijden. Als Simon de bodem van de taart raakt moet hij het dichtstbijzijnde meisje kussen. De meisjes gaan dicht bij elkaar zitten. De jongens juichen en kijken met grote precisie toe. Karin redt Simon en neemt het taartsnijden over. Ik zie de opluchting op zijn gezicht, en de teleurstelling bij de giebelende meisjes.....
Als iedereen vertrokken is is Simon tevreden. Karin vraagt hem wat hij op zijn echte verjaardag wil eten maar Simon verzucht, doe maar iets kleins. Ik kan er nu niet goed over nadenken. Eerst slapen....
Een dag om te onthouden :-).
