woensdag 5 oktober 2016

integreren voor gevorderden

Nu we terug zijn beginnen ook alle activiteiten weer. Het voorjaar en de zomer zijn voor cricket en vandaag is de eerste training met het nieuwe team. Gelukkig zitten Tom en Simon weer bij elkaar dit jaar. De cricket trainingen en wedstrijden worden begeleid door ouders. Een heleboel van de ouders ken ik al, van voetbal, het vorige cricket seizoen, school. Ik begin er zelfs een beetje beter in te worden namen te onthouden en een praatje te maken. Vandaag ben ik bij de eerste training aanwezig. Ik heb uiteindelijk tijd, en het is leuk om betrokken te zijn bij de sport van de kinderen. Bovendien hebben we maar 1 auto en die heeft Bud mee. De jongens kunnen de loodzware cricket tas niet dragen, laat staan op de fiets meenemen. Dus daar ga ik. Op de fiets, cricket tas op mijn rug, Simon en Tom keurig in het wit ook op de fiets.

Natuurlijk is het een risico om naar de eerste training te gaan kijken. Want we hebben nog geen team manager....... Ik ben mij ervan bewust dat de meeste ouder de jongens afzetten en dan als een haas vertrekken.....

Omdat ik niets van cricket weet maak ik mij daar geen zorgen over. Zonder cricket ervaring kan ik natuurlijk geen manager zijn.

In werkelijkheid loopt het natuurlijk anders. Terwijl ik namen aftik op de lijst van het team van Simon en Tom denken mensen meteen dat ik weet wat ik aan het doen ben. De ventolin van speler X wordt in een hand gedrukt, de regels van het cricket in een andere, en Dik, de grote regelneef van het geheel komt mij vertellen wanneer de managers en coaches informatie avond is........ Volgens hem is het geen probleem dat ik niet veel van cricket begrijp. Het enige wat ik hoef te doen is een schema te maken van de bowlers, de batters en de fielders voor iedere wedstrijd, zorgen dat het veld goed is opgezet, dat het scoreboek er ligt en er punten geteld worden, e-mails moet sturen met de wedstrijdstatistieken, ouders te woord staan en aan het eind van het seizoen een Barbie te organiseren. En volgens Bud moet ik naar de Aussie Disposal winkel om twee uitvouwbare stoelen te halen zodat we kunnen zitten als het onze beurt is om te scoren.
Als Richard de coach aan het eind van de training hoort dat ik de manager wordt drukt hij spontaan een kus op mijn wang. Hij is blij en hij zegt dat we een uitstekend seizoen tegemoet zullen gaan. Nu ben ik ook een blij.... maar nog wel een beetje aarzelend.

Iedereen speelt hier cricket en kent de regels. Ik ben een beetje vreemde eend in de bijt wat dat betreft. Ik zie het als een uitdaging om dit jaar alles over cricket te leren, en als een volgende stap in het integratieproces - integreren voor gevorderden.

Team manager van het jeugd cricket team. Aan de studie!