de grasmaaier

Nu we onze eigen tuin moeten onderhouden moest er natuurlijk een grasmaaier komen. Bud wilde graag een grote, op benzine. Een echte Australische waar iedere man trots zijn tuin mee maait, en ook vooral de grasstrook voor het huis. De "curb side" zoals de grasstrook hier heet, of ook wel de "nature strip".  De trots van iedere huiseigenaar, belangrijker dan het merk auto dat voor de deur staat. Wie een nette "curb side" heeft stijgt in sociaal aanzien. 

Wij hebben niet echt een groot grasveld, en ook maar een kleine curb side.

Ik houd ervan dat als het niet echt nodig is, dat we het dan ook niet aanschaffen. Dat betekent voor mij geen grote grasmaaier, als we ook met een handgrasmaaiertje afkunnen. Net zo handig en functioneel, neemt minder ruimte in en is ook nog beter voor het milieu. Bud is het er niet mee eens. Maar na de onderhandeling dat ik verantwoordelijkheid zal nemen voor het gras, komt de handgrasmaaier er. Niet van harte. Maar toch....

Gelukkig ben ik niet alleen verantwoordelijk. Bink vindt het ook een leuk karweitje. En spontaan heeft de overbuurvrouw ook haar handhandgrasmaaier (30 jaar oud!) tevoorschijn gehaald. En zo staan we, in plaats van met twee machines elkaar te overstemmen in de straat, gezellig te keuvelen op de keurige curb side, achter de maaimachine. Althans....ik keuvel en Bink maait :-).