woensdag 17 mei 2017

nog een scarf

Het is nog vroeg als we het huis uitrennen om naar school te gaan. Het is koud en mistig, we hebben voor het eerst handschoenen aan en de enorme boom in onze voortuin laat al zijn gele bladeren vallen. 

Onze boom. 

Bink staat plotseling stil. Op de zwarte stenen van onze voorporch, tussen de grijze vlagen mist en ligt een klein pakketje. Voor Bink. 

Uit gaan de handschoenen. Vergeten is de haast. Het pakje moet open. Er zit een briefje in dat begint met "Allerliefste Bink". Het is van Kristine, uit België! Dat kan maar een ding betekenen en hij weet het meteen. Een enorme lach verschijnt en met trillende handen pakt hij het doosje uit. Een zelfgemaakte knuffel ter aanvulling van Poppe en Bisous (zijn twee knuffels die tot op de draad versleten zijn) en een echte grote das voor de winter, een "scarf". 

Bink zegt met een lach dat hij ook een beetje verdrietig is dat Kristine er niet bij is, maar dat hij ook heel blij is. Hij noemt het konijn "Sparky" en laat hem niet meer los. 

In een klein zakje, verstopt onder de kadootjes zitten Leonidas bonbons. Onze lievelingssmaken! Kristine heeft goed opgelet toen ze hier was :-). Na school doen we de kaarsen aan, kiezen passende muziek op de achtergrond, zetten thee en gaan om het bakje heen zitten. Eén bonbon per persoon per dag en alleen als er echt van genoten wordt. Heerlijk. 

We wanen ons een momentje in Europa. 
De timing is perfect. 

Bink is blij.

Bonbons!