gatsie een kakkerlak in de gordijnen

Vandaag een vrije dag in de voorjaarsvakantie. Isis, Simon en Tom ("NEEEE") mogen kiezen wat we doen. Knutselen, zilverpoetsen, koffiedrinken met overgebleven lekkers van de visite van gisteren, 5 dozen puzzelstukjes door elkaar gooien. Wandelen (in de poolwind) op het strand en steentje rapen, nogmaals op zoek naar onze picknicktas die we daar vorige week zijn verloren. Lunchen in de Rambler in de garage (tja...). Rusten in zelfgebouwde tentjes. Fietsen naar de favoriete speeltuin. Bad. Tomatensoep met brood om te dippen, absoluut het favoriete eten op dit moment. Allemaal reuzeleuk en gezellig. Maar dan het hoogtepunt van de dag om 19.00u "gatsie een kakkerlak in de gordijnen"!!!!!!! Het huis in rep en roer. Niets kon meer gedaan worden. Bud was nog niet thuis, maar alleen mannen kunnen kakkerlakken verwijderen. Dus tegen wil en dank konden we nog een 1/2 uur met afschuw toekijken hoe de toch wel grote kakkerlak langzaam in de gordijnen omhoog kroop. Met de thuiskomst van Bud is de kakkerlak milieuvriendelijk verdelgd. Maar alle andere avonturen van de dag waren vergeten. Tot bedtijd was dit avontuur het enige en belangrijkste gespreksonderwerp. 

verzoek van Isis

Lieve allemaal,

Eerst een berichtje van Isis. Vanochtend kregen wij een foto van Siep, de kat van Isis als ze in Luxemburg is. Isis wil graag dat Siep op de blog komt te staan zodat jullie haar allemaal kunnen zien. Bij dezen. 

Wij vinden het harstikke leuk om foto's te krijgen via de mail, dan kunnen we een beetje meekijken met jullie belevenissen aan de andere kant van de wereld. 

Laatste nieuws aan deze kant:

• De Hawthorn Hawks hebben de Grand Final gewonnen, het normale leven is weer hervat
  
• Het leren kennen van mensen gaat heel makkelijk. We bouwen het langzaam op. Zaterdag hadden we mensen uitgenodigd en het was heerlijk om aan onze tafel te zitten met potentiele vrienden en koffie (en uiteraard thee met melk) te drinken
• De kinderen hebben een babysit 
  
• We hebben een strand ontdekt waar de kinderen kunnen spelen omdat het heel ondiep is, dat het water nog ijskoud is en rechtstreeks uit de Zuidpool komt maakt ze niets uit
• Ik ben weer begonnen met hardlopen, Simon en Isis fietsen mee
• De boekenkastjes zijn ge-arriveerd dus vandaag maken we de 20 dozen die nog in de garage staan leeg
• De financiele crisis begint ook in Australie een dieptepunt te krijgen, prijzen stijgen, het aantal huizen dat de koop staat ook. Gelukkig hebben wij er nog geen last van, maar de tekenen dat het niet zo goed gaat zijn overal zichtbaar
• Ik ben officieel begonnen met het opzetten van een walking wagon business, de geheimhoudingsverklaring is getekend. Ik schrijf nu het business plan (www.rambler.nl). Heerlijk om weer een beetje aan de slag te gaan, ik heb het ontzettend gemist. Wat ik in de toekomst ga doen weet ik nog niet precies, dit jaar beschouw ik als sabatical year dus ik neem nog even de tijd. Er zijn in ieder geval kansen genoeg. 

Wij voelen ons steeds meer thuis in de nieuwe omgeving. En we proberen de andere, meer relaxte levensstijl over te nemen. Wat meer rust, wat meer tijd voor alles, wat minder dingen tegelijk. En wat we doen doen we bewust, met overtuiging en plezier. Het werkt, we genieten van dit avontuur!

Dikke kussen van ons allemaal. 

dag karin

Vandaag was de laatste dag van twee heerlijke weken met Karin. Vanochtend nog even naar het strand voor het huis. Stenen gooien, koffie drinken. Daarna koffer pakken en naar het vliegveld. De vlucht ging op tijd, dus na een laatste koffie, een paar dikke kussen en een paar dikke tranen is ze door de schuifdeuren van de douane vertrokken ("de lift" volgens Simon). En zijn wij weer naar ons, nu lege, huis teruggereden. Juist vandaag is het heel warm buiten, mensen drinken voor het eerst weer wijn op hun dakterrassen. Het strand voor ons huis is drukbezocht. Maar wij hebben een beetje koud, zonder de warmte van Karin in huis. 

Ondertussen bereikt ons bericht dat de Luxemburgse L'Essentiel een belangrijk bericht over de Royal Melbourne Show heeft gepubliceerd (www.lessentiel.lu). Een klein glimlachje kan er wel weer af.....

24.09.08; 20:31 Pub. 24.09.08; 20:31

Le cochon fait le grand saut

Comment jugez-vous cet article?

  Insignifiant 

  Important

«Miss Porky» s’élance. Elle saute par-dessus la foule et se prépare à plonger dans l’eau. 

Comme d’autres de ses congénères, elle participait, avec enthousiasme, aux championnats de course et de plongeon porcins. Ces compétitions sedéroulent chaque année depuis quinze ans en Australie. 

voorjaarsvakantie

Twee weken lang is het voorjaarsvakantie. Geen zwemmen, geen dansles, geen preschool. Het is rustiger op Beach Road. De creches in het sportcentrum puilen uit. Het aantal ziekmeldingen in de kantoren in de stad is toegenomen. En tegelijkertijd neemt de spanning in de stad toe en gaat het op de radio over bijna niets anders, de Grand Final aanstaande zaterdag (footy). Een van de hoogtepunten van het jaar, en de afsluiting van het winterseizoen. Na deze wedstrijd start het zomerseizoen en wordt er cricket gespeeld in het stadion. Komt de zomer er nu echt aan?

Gisteren niet. 

Wat doe je in de vakantie als het regent. De stad! We (Karin, ik, de kindjes) hadden ons er veel van voorgesteld. Op het station stond de trein al klaar.  Ik met de kinderen in de trein, Karin nog bezig de kaartjes door de stempelmachine te halen.....vertrekt de trein met ons, zonder Karin.... Op station Flinders Street begon het gedonder echt. "Ik ben moe, ik wil in de draagrugzak, waarom mag hij wel in de kar en ik niet, au au mijn benen doen zo pijn". We hadden nog geen 10 meter gelopen....  Binnen twee uur waren we weer thuis. Gelukkig was het nog wel gelukt om ergens koffie te drinken, weliswaar in een warenhuis vergelijkbaar met de V&D, maar al die gezellige kadootjes de we in gedachten hadden hebben we niet gekocht, trouwens ook niet gezien..... Kinderen naar bed, ik erop uit naar de shopping mall met een lijst van dingen te doen. Tja. 1) het is vakantie en het regende, dus iedereen die niet zijn kinderen op de sportschoolcreche had gedumpt was in de shopping mall 2) ik moest een doktersrekening inleveren bij Medicare, daar waren 60 wachtende voor mij 3) de verkoper in een van de winkels wilde zijn verhaal kwijt over dat hij oorspronkelijk van Nederlandse afkomst is ( van Gelder) maar dat zijn voorouders in Engeland het "van" gedeelte eraf hadden gehaald.... zucht, ik wilde alleen de afwasborstel afrekenen 4) ze hebben hier nog nooit gehoord van een kadootje inpakken "ja mevrouw dat doen we wel maar dat is dan 3 dollar" en zo voort. Toen ik uiteindelijk uitgeput in de bus terug ging zitten en in een appel wilde bijten werd ik vriendelijk doch dringend gewezen op regel 10967000 in de bus " u zult niet eten of drinken in deze bus". Dat was de druppel....... Thuisgekomen gevlucht voor de Boze Wolf uit de poppenkastvoorstelling van Simon.  Dan maar snel koken. Nou ja, koken. De oven werd niet heet, niets was gaar. Er zaten vliegjes in de fles wijn, de kinderen waren alleen maar aan het schreeuwen, pasta op de grond, omgevallen glazen water over tafel...... het enige wat ik nog wilde is donderdag met Karin mee terug naar Europa vliegen.

Dat was gisteren. Vandaag was alles anders. De zon scheen. Kadootjes in de post. Ons elfje in de speeltuin. Een fietstocht langs het strand. Skype uit Nederland. De zomer komt eraan. Het is vakantie. Ik bewaar de vliegticket toch maar even tot een andere keer.

naar de stad

Ons doel

"Ons" station

Tom in de trein

De stad met de Yarra River en Flinders Street Sation in de verte

Straatbeeld

Eindelijk. De stad. We zijn al weken in Melbourne maar behalve het ophalen en terugbrengen van onze huurauto zijn we het centrum nog niet in geweest. Vandaag is daar verandering in gekomen. We gaan met z'n allen met de trein die vlak bij huis vertrekt en er ca. een half uur over doet naar het centrum in Flinders Street. Ons doel in de stad is niet winkelen of oude gebouwen bezoeken, we gaan naar het Melbourne Aquarium. Haaien en dodelijke kwallen bekijken. We moeten tenslotte goed voorbereid kunnen gaan zwemmen als het zomer wordt.

De reis. De tijd is stil blijven staan op de stations. Er is hier in jaren niets veranderd. De stationnetjes van de suburbs zijn klein. Er staan vaak nog lange antieke houten banken op het perron waar je kan zitten wachten. Het doet Engels aan. Onze reis verloopt rustig. Buiten zien we tussen de huizen cactussen, lelies, aronskelken, mimosa, hibiskus, palmbomen. Tropisch maar dan bij 15 graden. De trein is rustig en bijna leeg. Het is stil op straat. We vragen ons af waar iedereen is? Het aquarium is groots. We lopen onder stingrays door, zien boxjellies (het giftigste dier dat bestaat) en nursing sharks. Erg indrukwekkend. De great whites waren er vandaag niet........ We gaan met drie vermoeide maar zeer gelukkige kinderen, twee knuffelzeehondjes en een knuffelvis weer naar huis. 

Op de terugweg is het iets drukker. Wat opvalt is hoeveel werk er wordt gecreeerd door bijvoorbeeld op het station bij ieder poortje een "assistent" te zetten die je helpt je kaartje goed te stempelen. Dit in relatie met een advertentie die we onderweg zagen "Buy your child a job, buy Australian" maakt ons nieuwsgierig naar het werkeloosheidpercentage hier. Gaan we uitzoeken. De andere kant op richting de stad zien we de eerste footy fans voor de halve finale vanavond tussen de Hawthorn Hawks en St Kilda. Een spannende wedstrijd, 85000 mensen in MCG stadion in de stad. Uiteraard kijkt Bud ook footy vanavond en denkt ondertussen na over voor bij welke club hij volgend seizoen een seizoenskaart gaat kopen. 

wandelen

Hier een plaatje van afgelopen maandag, het heeft die dag bijna de hele dag gestormd. Het is heerlijk om aan de kust te wonen maar als de wind bijna de ramen naar binnen duwt is het wat minder aangenaam. We weten nu in ieder geval hoe dat is. Iedere dag komt er een ervaring bij.   
We brengen Isis dinsdag met de Rambler naar school. Dat is ca. 3 km verderop. We worden onderweg voortdurend aangesproken en toegelachen over de Rambler. Er worden opmerkingen gemaakt als "dit moet een Europese uitvinding zijn", "zit er ook een motortje op", "kan ik er mee hardlopen", "is het ook voor honden". Een man met een rollator wil wel even meerijden. De mogelijkheden van de Rambler nemen met de minuut toe. Wij denken dat we een cultuuromslag teweeg gaan brengen met deze wagen. Mensen gaan hun dagelijkse beweging functioneel maken. Iedereen brengt hier 's ochtend de kinderen naar school, of gaat naar werk met de auto. Daarvoor, tussendoor en daarna wordt er gewandeld, gejogged of zijn mensen in de sportschool, allemaal omdat bewegen MOET. Waar niemand aan heeft gedacht lijkt te hebben is dat het ook mogelijk is om te bewegen terwijl je bijvoorbeeld naar school loopt of fietst. De fietspaden voor ons huis zijn altijd druk, behalve in de spits. Dan is er niemand!!! Ik heb het eens aan iemand gevraagd "neem jij wel eens de fiets om naar school te gaan?" Antwoord: Stilte......Gewoon nooit aan gedacht. Wij denken dat dat gaat veranderen met onze komst. En de Australiers denken waarschijnlijk dat wij gek geworden zijn :-)

Tijdens onze wandeling zien we deze strandveger. De strandveger maakt het hele strand weer schoon na de storm van maandag. Zoiets hebben wij in Nederland in ieder geval nog nooit gezien. Net zomin trouwens als bergen vegemite op brood, koudwassende top loader wasmachines, 4 verschillende folders over hoe om te gaan met de hond van de buren, vloeibaar wasmiddel zonder bol,  gezouten pannenkoekenstroop, roadtrains in de stad. En ga zo maar door. Binnenkort wordt een blog besteed aan de verschillen tussen het leven hier en het leven in Nederland. Trek maar vast een uurtje uit.

verjaardag Simon

Vrijdag was Isis jarig. 5 jaar alweer. En zondag was Simon jarig. Hij noemt zichzelf de grote bink die al 3 jaar is geworden. Met het passeren van de 3 jaar grens vindt hij dat hij nu ook nootjes mag eten, een hele pizza in de pizzeria op moet kunnen eten, ondersteboven achterstevoren van de glijbaan af mag, en 's middags niet meer hoeft te slapen. Wij vinden het prima. Hij straalt van trots over zijn volwassen leeftijd. Hij maakt zelf zijn bed op, poetst zelf zijn tanden en kleedt zichzelf aan. Alleen veters strikken lukt niet zo goed, maar dat wil hij nu gaan leren. 

We hadden een hele gezellige, waarschijnlijk on-Australische verjaardag. Taart en kadootjes op bed, nieuwe zwemkleren aan bij de zwemles. De buren op koffievisite na het zwemmen, lemon merengue pie voor Simon met 3 kaarsen. Zijn lievelingstaart. Helaas volgens de buren geen taart maar een toetje en bovendien niet eens de beste........maar wij vonden hem heerlijk. Aan het eind van de middag spelen in de favoriete "blauwe" speeltuin in Black Rock. Het weer is helemaal omgeslagen, van tropisch naar winters. Koude zuidwind, regen, storm. Dus na de speeltuin koud en hongerig naar de pizzeria in Black Rock. De kinderen verbazen ons met hun eetlust. De pizza's zijn zo op. Dan nog een ijsje erachteraan en de verjaardag is helemaal geslaagd. Met z'n allen in de auto terug naar huis en de bedjes in.  Simon vond niets het leukste, "ik vond alles leuk mam.  En ik wil hier blijven, mag dat.........".

 

zomer

12 september, ontbijt

verjaardagsvisite!

voorlezen met oma op zaterdagochtend

uitzicht bij wandelen langs het strand

zomer!

Van de ene op de andere dag is de winter overgegaan in de zomer. Met de verjaardag van Isis is het nieuwe seizoen aangebroken. Warme wind, zon, strand en de eerste mensen in bikini en zwembroek. De kinderen in diepe rust en Bud op ons terras achterlatend hebben Karin en ik een wandeling langs het strand gemaakt om de eerste indrukken van de warme zomerdag in ons op te nemen. Het lijkt wel de tropen. Palmbomen, bananenbomen, mimosa. Strand. De Zebra's die footy spelen in het stadion van Sandringham. Mannen in witte pakken bij de cricketclub van Brighton. Papegaaien. Winkeltjes die je je voorstelt zoals het er 50 jaar geleden uitzag. Een beetje stoffig, rekken volgestouwd met spullen. Jurkjes in de etalages die er al zolang hangen dat de stof verkleurd is door de zon. Maar ook een kraan met een hondenbak eronder zomaar ergens langs het wandelpad. De dag hebben we afgesloten met een picknick in het park tegenover ons huis. De bladeren sla waaiend om onze oren, de soep waaiend uit de bak. Nu Karin er is proberen we nog meer dan anders een keurig gezin te zijn. Maar nadat Tom met de weggewaaide soep nog op zijn voorhoofd het plasje modder onder de kraan had ontdekt was er geen houden meer aan. Weer niet gelukt...... maar wel genoten van deze eerste zomerdag. 

 

bezoek!

De afgelopen dagen stonden helemaal in het teken van hoog bezoek. Het huis moest af, alle spullen op hun plek. En minimaal een ingerichte logeerkamer. Veel tijd om te bloggen was er niet want om een heel huis ingericht te krijgen met drie gezellige kleine mensjes om je heen is nog best even een uitdaging. Maar het is gelukt, vanochtend zijn de (15 kuub ;-)) dozen opgehaald en kon de auto weer in de garage. Maar nog belangrijker, waren we klaar voor het ontvangen van ons bezoek.

Wat heerlijk. En wat is ver weg dichtbij als de schuifdeuren van het vliegveld opengaan. Karin is er en we gaan er twee heerlijke weken van maken. 

Morgen beginnen we goed met de verjaardag van Isis. Het mooiste kado is al binnen. 

Ver weg

Nog 24 dozen te gaan. Hierin zitten de boeken, de mappen de foto's.  Verder staat de garage vol met de lege dozen. En is het huis gezellig met onze spullen. Voor wie denkt dat we 31 kuub spullen hebben, dat is helemaal niet waar. Het was 15 kuub huisraad en minsten 15 kuub verpakkingsmateriaal...... Volgende keer dat we verhuizen nemen we in ieder geval geen glazen meer mee. Alleen die waren al goed voor ca 8 kuub.  Er waren dan ook maar twee glazen gebroken ;-). 

De afgelopen twee dagen zijn we in sneltreinvaart fietsenmaker, smid, timmerman, electricien en computerspecialist geworden. Allemaal ambachten die hier zeer schaars zijn dus goed voor ons cv... Maar dat haastige spoed zelden goed is bleek vanochtend. Met het fietsen naar het zwembad op de, door de kersverse fietsenmaker zo zorgvuldig en serieus in elkaar geschroefde fiets, zwabberde het stuur plotseling van achteren naar voren. Kinderen gillen van het lachen, maar de fietsenmaker baalde. Vooral dat  wel de fietspomp mee was, totale onzin met twee splinternieuwe banden, maar niet de imbussleutel. Later, bij het vertrek bij het zwembad werden we uitgezwaaid door een hele groep nieuwsgierige toeschouwers die dit spectakel wel eens wilden zien. Twee kinderen op de twee fietsstoeltjes en 1 op de aanhangfiets. Simon met zijn nieuwe spiderman helm die bijna twee keer zo groot is als hijzelf. En dat met zwabberend stuur, wie wil dat nu niet zien. De familie Flodder is er niets bij vergeleken met dit hilarische tafreel. Bud zat dan ook gemaskerd en incognito achter het stuur van de auto de toestand te aanschouwen. Hier hoorde hij absoluut niet bij....

Vandaag voelden we ons erg ver weg. We verlangen er naar dat jullie een borreltje komen drinken in ons nieuwe gezellige huis. Even bijpraten, horen hoe het met iedereen is. Het gemis zat ons allemaal in het bloed vandaag. Isis is vrijdag jarig en op de vraag wat ze 's avonds wil doen antwoordde ze heel blij "We gaan met iedereen uit eten. En dan reserveren we een tafel bij de pizzeria. Een hele grote zodat iedereen kan zitten. Tom, Simon, Bud, Marit, Karin, en en en ." En toen viel het even stil. Bij ons allemaal. 

We hebben veel plezier, maar we missen jullie erg. 

Thuis

Wat een bijzondere ervaring, als je je spullen aan de andere kant van de wereld weer ziet.  De vraag of alles past kan nu beantwoord worden. Binnen 3,5 uur waren de verhuizers weer vertrokken en was alles binnen. Dus ja, het past. De verhuizers hebben de grote dingen uitgepakt en in elkaar gezet. We hadden ervoor gekozen om de dozen zelf uit te pakken. En dozen hebben we. De kinderen hebben eindeloos geholpen en opende gisteren al vroeg in de middag hun restaurant in de woonkamer. 

Het meeste is heel overgekomen. Een paar missers, maar niet ernstig. We zijn ook nog dingen kwijt maar dat heeft vooral te maken met het feit dat we nog 30 dozen te gaan hebben. First things first. Vandaag zijn alle fietsen in gebruik genomen, extra fietshelmen gekocht zodat we het fietspad langs Beach Road onveilig kunnen gaan maken. En verder gaan natuurlijk de gewone dingen door. Bud naar werk. Isis weer naar school vandaag, ik had 1,5uur ondersteuningsdienst in de klas. Daarna de jongens 1,5 uur naar de creche, en ik op zoek in de K-Mart naar "wall hanging solutions" omdat we geen haak in de muur mogen slaan en we een aanzienlijke hoeveelheid wanddecoratie hebben :-). Lunchen met de jongens, rustuurtje, Isis ophalen en weer aan de uitpak en het gezellig maken. We hebben voor het eerst weer in onze eigen pannen gekookt en aan de grote tafel gegeten. Vandaag zijn we echt thuisgekomen. 

De laatste avond in een leeg huis

Vanmiddag ging de telefoon. Het duurde even voor ik doorhad wie het was. Het is niet altijd even makkelijk om het Australische accent door de telefoon te kunnen volgen....... Vertaald van het Australisch naar het Engels verliep het gesprek ongeveer als volgt "Hi. I need to speak to Merit. Oh, is that you? How are you today. Your goods have been cleared. We were planning to bring them tomorrow, between 8 and 9 am. No worries. ...stilte...."

Waarom ook niet, het huis is toch leeg. Dus morgen is het zover. De vrachtwagen opnieuw voor de deur. Nu niet inpakken, maar uitpakken van dozen. De kinderen zijn in alle staten van geluk. Simon heeft het meeste behoefte aan zijn eigen loopfiets. Isis wil het liefst de doos met slingers het eerste vinden en wat Tom wil is in ieder geval iets met chocola. 

Bud heeft het erg druk op zijn werk en kan niet een dag thuisblijven op zulke korte termijn. Dus het wordt morgen een uitdagende dag om de spullen met de hulp van de verhuizers en de drie kleine vrienden op de juiste plek te krijgen. En we kijken vol spanning uit naar  het antwoord op een vraag die ons bezighoudt. Gaat het eigenlijk wel passen? 

We weten het morgen, en jullie ook.

Isis heeft voor de verhuizers vast briefjes gemaakt zodat ze weten dat de spullen van Tom en haarzelf naar 1 kamer moeten.

Bud werkt gestaag door. Leeg huis of niet, het werk moet af.

Simon is heel tevreden dat morgen zijn loopfiets komt en slaapt heerlijk.

Water, een kostbaar bezit

Regen, wolken, nog meer regen onderweg naar Ballarat

Hier waterschaarste? Ja!

Water, de beschikbare hoeveelheid, de kwaliteit, en hoe er mee om te gaan is een actueel en veelbesproken onderwerp in Victoria en Melbourne. Dat er zoveel over wordt gesproken wordt veroorzaakt door de lange aanhoudende perioden van droogte in de afgelopen decennia en de daarmee samenhangende waterschaarste. 

In 2005 is een groot lange termijn project gestart dat “Our Water Our Future” heet. Dit houdt onder andere in:

• A 150 billion litre desalination plant to provide water for Melbourne, Geelong, Westernport and Wonthaggi;
  
• A major irrigation upgrade in the Food Bowl in Northern Victoria to deliver water savings to be shared equally between irrigators, the environment, and Melbourne; and
  
• A major expansion of the Victorian Water Grid with pipelines to connect Melbourne’s water system with the desalination plant and Northern irrigation upgrades, connect Geelong to Melbourne’s supplies, and connect Hamilton to the Grampians Wimmera Mallee System.
  

Uiteraard is niet iedereen het eens met deze maatregelen. De discussies gaan vooral over 1)  dat het realiseren van dit project een grote toename van stroomverbuik als gevolg heeft, en dit kan het broeikas effect versterken. 2) het eigendom van water. Mag je water eigenlijk wel van de ene naar de ande regio transporteren, mag je het verkopen, wat zijn de kosten wat zijn de baten en voor wie?

Waterbesparende maatregelen voor de consument zijn in 2007 in gang gezet. Er wordt gewerkt met waterverbuik restricties. Hoe ernstiger de droogte, hoe strenger de restricties (schaal van 4 t/m1 waarbij 4 staat voor zeer ernstige droogte). Er staan boetes op het overtreden van de restrictiemaatregelen. Mensen zijn aangesteld om het waterverbruik per huishouden nauwlettend in de gaten houden. Je ziet ze regelmatig door de straten of tuinen lopen met hun watersensoren. Ze hebben het recht om in alle tuinen onaangekondigd en ongevraagd polshoogte te nemen. Een andere besparingsmaatregel die de overheid probeert door te voeren is een teruggave van een deel van het aankoopbedrag van waterbesparende gebruiksvoorwerpen of apparaten, zoals bijvoorbeeld bepaalde front loader wasmachines, wc’s of zuinige douchekoppen. Zaterdag is in ons huis een douchekop vervangen, na eerst te denken dat het dezelfde 25liter per minuut kop was, bleek het bij nadere inspectie toch een spaarkop te zijn. Begint het beleid te werken? Ook hebben de meeste mensen hier waterverslindende top loaders als wasmachine, maar om dat de veranderen is heel lastig, zelfs met een vergoeding.

En tot slot wordt de maatregel van het prijzenssysteem toegepast. Dit werkt heel simpel. Hoe meer water je verbruikt, hoe hoger de waterprijs wordt.

Momenteel zijn de waterresevoirs van Melbourne voor 33,6% gevuld. Dit percentage staat dagelijks op de voorpagina van de kranten vermeld. Het waternivo is te laag. Vorig jaar rond deze tijd was het 38%. Wij als nieuwkomers kunnen ons dat nauwelijks voorstellen. De afgelopen weken en ook vandaag is er zoveel regen gevallen. 

Al die regen zorgt er in ieder geval niet voor dat de reserves voldoende zijn aangevuld en de waterverbruik restrictiefase 3a blijft van kracht. Voor wie willen weten wat de regels zijn waar we ons aan moeten houden à

HTTP://WWW.MELBOURNEWATER.COM.AU/CONTENT/WATER/WATER_STORAGES.

Het houdt ons dagelijks bezig en dit is pas wat we op het eerste gezicht hebben waargenomen. We zijn ons, meer dan in Nederland, bewust van iedere druppel water die ongebruikt, en dus teveel, door de gootsteen verdwijnt.