Vanmiddag ging de telefoon. Het duurde even voor ik doorhad wie het was. Het is niet altijd even makkelijk om het Australische accent door de telefoon te kunnen volgen....... Vertaald van het Australisch naar het Engels verliep het gesprek ongeveer als volgt "Hi. I need to speak to Merit. Oh, is that you? How are you today. Your goods have been cleared. We were planning to bring them tomorrow, between 8 and 9 am. No worries. ...stilte...."
Waarom ook niet, het huis is toch leeg. Dus morgen is het zover. De vrachtwagen opnieuw voor de deur. Nu niet inpakken, maar uitpakken van dozen. De kinderen zijn in alle staten van geluk. Simon heeft het meeste behoefte aan zijn eigen loopfiets. Isis wil het liefst de doos met slingers het eerste vinden en wat Tom wil is in ieder geval iets met chocola.
Bud heeft het erg druk op zijn werk en kan niet een dag thuisblijven op zulke korte termijn. Dus het wordt morgen een uitdagende dag om de spullen met de hulp van de verhuizers en de drie kleine vrienden op de juiste plek te krijgen. En we kijken vol spanning uit naar het antwoord op een vraag die ons bezighoudt. Gaat het eigenlijk wel passen?
We weten het morgen, en jullie ook.
Isis heeft voor de verhuizers vast briefjes gemaakt zodat ze weten dat de spullen van Tom en haarzelf naar 1 kamer moeten.
Bud werkt gestaag door. Leeg huis of niet, het werk moet af.
Simon is heel tevreden dat morgen zijn loopfiets komt en slaapt heerlijk.
