Twee weken lang is het voorjaarsvakantie. Geen zwemmen, geen dansles, geen preschool. Het is rustiger op Beach Road. De creches in het sportcentrum puilen uit. Het aantal ziekmeldingen in de kantoren in de stad is toegenomen. En tegelijkertijd neemt de spanning in de stad toe en gaat het op de radio over bijna niets anders, de Grand Final aanstaande zaterdag (footy). Een van de hoogtepunten van het jaar, en de afsluiting van het winterseizoen. Na deze wedstrijd start het zomerseizoen en wordt er cricket gespeeld in het stadion. Komt de zomer er nu echt aan?
Gisteren niet.
Wat doe je in de vakantie als het regent. De stad! We (Karin, ik, de kindjes) hadden ons er veel van voorgesteld. Op het station stond de trein al klaar. Ik met de kinderen in de trein, Karin nog bezig de kaartjes door de stempelmachine te halen.....vertrekt de trein met ons, zonder Karin.... Op station Flinders Street begon het gedonder echt. "Ik ben moe, ik wil in de draagrugzak, waarom mag hij wel in de kar en ik niet, au au mijn benen doen zo pijn". We hadden nog geen 10 meter gelopen.... Binnen twee uur waren we weer thuis. Gelukkig was het nog wel gelukt om ergens koffie te drinken, weliswaar in een warenhuis vergelijkbaar met de V&D, maar al die gezellige kadootjes de we in gedachten hadden hebben we niet gekocht, trouwens ook niet gezien..... Kinderen naar bed, ik erop uit naar de shopping mall met een lijst van dingen te doen. Tja. 1) het is vakantie en het regende, dus iedereen die niet zijn kinderen op de sportschoolcreche had gedumpt was in de shopping mall 2) ik moest een doktersrekening inleveren bij Medicare, daar waren 60 wachtende voor mij 3) de verkoper in een van de winkels wilde zijn verhaal kwijt over dat hij oorspronkelijk van Nederlandse afkomst is ( van Gelder) maar dat zijn voorouders in Engeland het "van" gedeelte eraf hadden gehaald.... zucht, ik wilde alleen de afwasborstel afrekenen 4) ze hebben hier nog nooit gehoord van een kadootje inpakken "ja mevrouw dat doen we wel maar dat is dan 3 dollar" en zo voort. Toen ik uiteindelijk uitgeput in de bus terug ging zitten en in een appel wilde bijten werd ik vriendelijk doch dringend gewezen op regel 10967000 in de bus " u zult niet eten of drinken in deze bus". Dat was de druppel....... Thuisgekomen gevlucht voor de Boze Wolf uit de poppenkastvoorstelling van Simon. Dan maar snel koken. Nou ja, koken. De oven werd niet heet, niets was gaar. Er zaten vliegjes in de fles wijn, de kinderen waren alleen maar aan het schreeuwen, pasta op de grond, omgevallen glazen water over tafel...... het enige wat ik nog wilde is donderdag met Karin mee terug naar Europa vliegen.
Dat was gisteren. Vandaag was alles anders. De zon scheen. Kadootjes in de post. Ons elfje in de speeltuin. Een fietstocht langs het strand. Skype uit Nederland. De zomer komt eraan. Het is vakantie. Ik bewaar de vliegticket toch maar even tot een andere keer.
