Bezoek is een uitgelezen gelegenheid om de stad te bekijken, en dan wat verder dan de bus naar het museum.
Gisteren hebben we gefietst en twee van de beroemde Melburnian iconen bekeken, de strandhuisjes van Brighton Beach en de Kiosk op Sint Kilda pier. Deze zijn beide binnen een straal van 12km vanaf ons huis gelokaliseerd. Janske had de fiets en helm van de buren geleend en met de opmerking, "als ik er alleen al naar kijk, begint hij te fietsen" gaat ze ervandoor, mij ploeterend achterlatend op mijn moederfiets waar de versnelling na al het gefiets op de heuvelachtige fietspaden met drie kinderen het al begint te begeven. Naar St Kilda gaat het eigenlijk nog wel, maar terug moeten we echt gaan racen. Voor de derde keer is het de Occasional Care niet gelukt om Tom langer dan een half uur tevreden te houden en we staan nog niet op de Pier als we terug moeten om hem op te gaan halen......
Vandaag is het zaterdag en gaan we het eens rustig aandoen. Bud blijft bij de kindjes en ik ga met Janske de stad in en de grootste markt op het zuidelijk halfrond verkennen. Uiteraard zijn onze plannen groots, maar de tijd die we hebben om alles te zien is 3 uur. Want 's middags staat de Rocky Horror Show en Chinatown op het programma waar ze samen met Bud naartoe gaat.
De stad is wederom overweldigend.
Overal waar je komt is ruimte ruimte ruimte. Iedere twee blokken is er een park. De straten zijn breed. De stoepen ook. Daardoor lijkt het ondanks het feit dat er zoveel mensen op de been zijn (het is kersttijd!) toch aangenaam rustig. Het deel wat we vandaag bezoeken (Victorian Market en Docklands) is modern, hoog en er zijn vooral veel bouwplaatsen waar dag en nacht gewerkt wordt aan nieuwe kantoren. Wat opvalt zijn de architectonische hoogstandjes in de bouw. Modern, kleurig, bijzonder, afwisselend. De Westgate Bridge lijkt door de geringe afstand en al die enorme gebouwen klein vanaf deze kant van de stad.
Janske laat mij de markt zien, ze is er al een keer geweest. Ik nog niet.
Janske vertelt: "De markt is gewoon heerlijk. Lekker slenteren tussen de mensen, de groenten en het fruit. Het is wel druk, maar er is geen enkele irritatie van mensen die voordringen, duwen of niet weten wat ze willen. Geen kinderwagens die je omverrijden. Wel kinderen overigens! Echt opvallend is de rust, het respect en de vloeiende beweging waarmee iedereen zich over de markt voortbeweegt. Er staan niet 2 mensen in een kraam, maar minstens 10, voor je hebt beslist wat je precies wil, hebben al 4 mensen aan je gevraagd wat ze voor je kunnen doen. Zijn wij het die de doorstroom op de markt verstoren? Het aanbod aan groenten en fruit is enorm, zo ook het prijsverschil tussen de kramen onderling, en in vergelijking met de supermarkten. Macedemianoten liggen hoog opgestapeld, net als de andere noten, gedroogde vruchten, en bonen. In de groentenkramen zijn alle soorten seizoensgroenten en -fruit te krijgen. Watermeloenen, mango's, kersen, abrikozen en aarbeiden. Om niet te spreken van alle soorten kolen, en groenten waarvan ik de naam noch bereidingswijze ken. Mensen doen boodschappen met hun eigen kleine winkelwagentjes. In eerste instantie dacht ik dat je die ergens kon halen zoals in de supermarkt, maar het blijkt dat je die dingen gewoon kan kopen op iedere hoek van de staat of op de markt zelf. Veel mensen hebben ze, van zwerver, tot krantenrondbrenger, tot hippe vader. En die laatste groep was vooral veel te zien op de zaterdagochtend markt. Marktinkopen is blijkbaar echt mannenwerk, en ze nemen de kinderen nog gezellig mee ook."
We willen in de tijd die we hebben koffie en carrot cake eten. We kiezen Southbank aan de Yarra rivier om dat te gaan doen. Helaas is carrotcake op Southbank gelijk aan voer voor het voetvolk en wordt dus niet verkocht. Dat gaan we dus nog een andere keer proberen, op een doordeweekse dag in een Suburb. Janske heeft natuurlijk gehoord van de Lemon Merengue verslaving van Simon en kiest dat als goed alternatief voor de carrot cake en de lunch.
Flinders Station, Yarra rivier
