Een mijlpaal. Dit weekend was er een feestje. Voor Isis. Van een vriendinnetje van dansles. Een feeenpartijtje. Alleen kwam de fee niet opdagen. En plotseling maken we de direkte kant van de Ozzies mee..... Want een feest zonder ingehuurd vermaak is geen echt feest en dat laat iedereen de gastvrouw (die dagen heeft voorbereid, gekookt, gebakken, versierd, kadootjes voorbereid, lollies gemaakt) luid en duidelijk weten. Met als klap op de vuurpijl de moeder die thuis de schmink heeft gehaald om dan maar "bij gebrek aan beter" de 11 kindergezichtjes te verven, bij het ophalen alle kinderen aanwijst die zij zelf niet heeft gedaan en nog wel even zal "fixen" voor ze naar huis vertrekken....... ;-). Nu kon zij heel goed schilderen en waren ik en de moeder van de jarige misschien niet de besten, maar toch.... Ik had hoofdpijn, de moeder van de jarige vermoed ik ook, maar Isis vond het feest geweldig. Het minst leuke vond ze dat haar lollie vanmiddag door de mieren was gevonden en overwoekerd.
Wat hebben we nog meer beleefd?
Ik ben met een groep dames van school uit eten geweest. Dat was een hele belevenis. Waar het hier normaal niet uitmaakt hoe je eruit ziet kwam nu iedereen prachtig gekleed, opgemaakt, behangen met goud en zilver. Daar had ik niet op gerekend. Helemaal niet omdat het eten in een doorsnee eetcafe was. Les voor de volgende keer dus. Gespreksonderwerpen? Werk. De slechte economie. Kansen om je baan te verliezen. Hypotheek. Het possumprobleem in de tuin en wie de ergste spinnenbeten heeft meegemaakt. En natuurlijk een beetje over school. En of de wijn koud genoeg was, de koffie heet genoeg, de kipschnitzel plat genoeg. Iedereen heeft wel een keer iets teruggestuurd naar de bar of de keuken.... Het was fantastisch, ik heb mijn ogen uitgekeken.
En Bud heeft een belangrijke mijlpaal behaald. Hij is eindelijk voor het eerst naar het strand geweest tegenover ons huis! Samen met Isis en Simon die hem alles hebben laten zien, inclusief de trap waar Tom een keertje een stukje glas in zijn hand had gekregen. Glimmend van trots en plezier, hoeden op, zand in haren kwamen ze weer thuis.
En in de tijd dat zij op het strand zaten ben ik samen met Tom een keer naar St Kilda gefietst waar het echte stadse leven zich af schijnt te spelen. Ik was zooooo nieuwsgierig. Veel boten, veel poeha, veel hippe mensen, veel gezinnen. Allemaal aan het strand of op het fietspad. Op weg ernaartoe (ca 10 km vanaf ons huis, langs het strand) overal strandfeesten, BBQs en plezier. De zondagmiddag wordt hier in uitbundigheid doorgebracht, ruim ondersteund door glazen bier, wijn en champagne.
Op de achtergrond het strand van St Kilda. Dit is dus waar iedereen het over heeft..... Tom was mee en kijkt op het moment van de foto naar een vlieger die wordt opgelaten.
Vanaf het strand is het lunapark zichtbaar.
En dan last but not least. Om het weekend goed af te ronden hebben Bud en ik het eindelijk voor het eerst gered om op tijd te zijn voor het bezichtigen van de zonsondergang vanaf ons terras.
Onze eerste aanschouwde zonsondergang ziet er zo uit. ca. 20.20u vanavond.
