nog een 1/2 uur tot 2009

De tijd vliegt....

een nieuw jaar

Op de top van Mount Abrupt, South Grampians National Park (sorrie voor het tegenlicht maar het is de enige foto waar ik ook op sta...)

31 december. Maurice is jarig. In Nederland en Luxemburg is het koud als we de weerberichten moeten geloven. Hier is het zonnig en warm. Het huis ruikt naar vet, ondanks de goede tip van mijn oma om een ui in kokend water ernaast te zetten. Het komt waarschijnlijk omdat het de eerste ronde niet lukte om goede oliebollen te bakken dus alles moet opnieuw. Twee keer zo lang in de walmen.....

De jaarwisseling in dit mooi groot en droog land. Wij zijn blij. Wij bezinnen ons tijdens onze kampeertocht van twee dagen. Wij zijn trots. Wij realiseren ons dat we heel veel geluk hebben. We hebben het over onze inzichten dit jaar. Trots dat we verhuisd zijn, dat we het gewoon gedaan hebben. Het inzicht dat je met elkaar veel voor elkaar kan krijgen. Ook het inzicht dat het verlaten van dierbaren het zwaarste is. Helemaal als je niet meer direct betrokken bent bij de alledaagse, de leuke en niet leuke gebeurtenissen. Dat het heerlijk is om de handgeschreven kaarten te krijgen. Dat brengt iemand weer dichterbij. Maar ook het inzicht dat ook hier heel aardige en lieve mensen zijn.  En dat het aangaan van vriendschappen niet over een nacht ijs gaat. En tenslotte, dat het hier heel droog is ondanks alle regen. Dat we ons daar wel zorgen over maken. 

Wij gaan straks, 10 of 11 uur eerder dan in Europa, oud en nieuw vieren. Geen vuurwerk afsteken, dat mag niet hier. Maar wel champagne en een oliebol. En wij denken aan jullie en wensen jullie een HEEL GELUKKIG NIEUW JAAR TOE! 

DIKKE KUS VAN ONS

Grampians National Park

Little Dessert National Park, Wimmera River

Eindeloos land, ingang van Langi Ghiran State Park

Oliebollen, thuis 17.00u

een dagje vrij

Vandaag zijn Bud en ik een dagje vrij. Cees en Mientje passen op. We gaan op pad naar Cape Woolamai op Phillip Island. Wandelen. Het is prachtig. We wandelen in rust, omringd door de oceaan, broedplaatsen van muttons en rondvliegende ibissen. Na de wandeling gaan we lunchen op Churchill Island en lopen we nog een rondje. Dan naar huis. Het wordt inmiddels druk op het eiland en we rijden langs een lange file! Dat zien we niet vaak. We maken een kleine detour richting huis en zien dat er alemaal boerderijen en landgoederen te koop staan. Ook is het erg droog. Heeft dat met elkaar te maken? We hebben een heerlijke ochtend gehad. We missen de kindjes wel op zo'n ochtend maar het is ook heerlijk om weer eens lekker door de wandelen en bij te praten.

We terug in de stad besluiten we nog even snel naar de uitverkoop te gaan in de shoppping mall. Niet de plezierigste bezigheid maar wel een noodzakelijke. Bud heeft hard wat nieuwe kleren en schoenen nodig. In tegenstelling tot de stad gisteren is het hier een stuk rustiger. We slagen dan ook goed en binnen een uur is Bud klaar en heeft hij zelfs een paar nieuwe schoenen. Thuisgekomen, even snel de kindjes een kus. Ze hebben een fijne dag gehad met strand en speeltuin. Simon vertelt wel meteen dat er iets ergs is gebeurd.

Cees is zijn bril in de zee kwijtgeraakt! Van zijn gezicht afgespoeld door een grote golf.

Zij gaan de dag afronden met pizza van de pizzeria hier vlakbij terwijl Bud en ik ons razendsnel klaarmakene voor onze avond uit met Lindy en Allen in de stad. We gaan naar een Pools restaurant met de naam "Borsch, Vodka and Tears" in Prahran, de hippe uitgaansbuurt van de stad. Hebben we dat ook eindelijk eens gezien. We nemen de trein want het restaurant staat bekend om zijn vodka assortiment en we willen natuurlijk een glaasje proeven. We hebben een hele gezellige avond (en echt niet alleen door de vodka). In de trein terug naar huis reflecteren we tevreden. Dit was een heerlijke dag. Een voorproefje op morgen als we twee daagjes gaan kamperen. De kinderen blijven bij Cees en Mientje. Een mooie gelegenheid om dit jaar de revue te laten passeren en ons langzaam voor te bereiden op de snel naderende jaarwisseling. Janske heeft een recept van oliebollen gestuurd dus woensdag worden er hier in huis oliebollen gebakken. Iedereen die zin heft kan er 1 komen halen. Mydia, ik zal je missen bij het bakken!

de tuinen en voetbal

Vanochtend de Royal Melbourne Gardens. Schitterend. Openlucht theater in het park, extra aantrekkelijk door de zachte geur van camellia (thee) planten op de achtergrond. Warm. Zonnig. Veel mensen aan het picnicken onder de enorme eiken op de grasvelden. In de kindertuin staat het kleine volkje binnen 2 minuten in onderbroek onder de fontein. Wanhopig probeer ik nog wat zonnebrandcreme op de natte schouders en ruggen te smeren.....

Daarna grote ijsco's en cappucino's op het terras. Onderzoeken van een klein gebouwtje dat een fototoestel blijkt te zijn voor Venus en de zon. Mateloos intrigerend.

Daarna gaan de meisjes (Isis, Mientje, Marit) nog even het centrum in om een stukje "Sales" mee te pikken. Struikelend over de hoofden van de duizenden anderen met ons banen wij ons een weg naar de Meyer en de David Jones, twee megawinkels die zich uitspreiden over twee blokken. We komen langs bijzondere taferelen. Een enorme stalen kerstboom. Dan een uitgemergelde Chinees die urenlang in zijn versleten kostuum een hoelahoep staat te draaien. Hij staat op een grote ronde standaard waar zijn jurk overheen valt zodat het lijkt alsof hij heel lang is. De jurk is volledig versleten waar de hoepel om zijn middel draait. Een fascinerend gezicht. Dat vindt Isis ook die de hand van mij en Mientje extra stevig vasthoudt. Dan komen we langs een levend standbeeld. Die knipoogt als je een centje in zijn koffer stopt. Isis kan niet ophouden met kijken. Wij ook bijna niet. We wanen ons op de Ramblas in Barcelona. En dan worden we met de stroom meegezogen de winkel in. Chaos. Warm. Overal liggen kleren en hangers op de grond. Het ergste is al voorbij weet een medewerkster mij te vertellen. Ze zijn op tweede kerstdag, gisteren dus, begonnen met de uitverkoop, om 05.30u voor de mensen met een winkelpas, om 06.30u voor de rest........ Wij willen wat kleren voor de kinderen hebben maar staan binnen 30 minuten weer buiten. Er is vrijwel niets meer over. Wat er hangt is de nieuwe collectie, nog niet volledig uitgepakt en in plastic aan de rekken. Wat er nog wel ligt of hangt is een wanordelijke hoop lappen. Dat doen we dus mooi niet. Opgelucht staan we weer buiten en lopen over de hoofden terug naar het station. Fijn om het even gezien te hebben en te weten dat we niets hoeven te missen. Pfff

De mannen zijn in de speeltuin en komen naar huis als wij thuiskomen. Klaarmaken voor het voetbal waar ze vanavond naartoe gaan. De Telstra Dome, Melbourne Victory tegen Sydney FC. Vergelijk met Ajax tegen Feijenoord, voor de rivalitetsindicatie. Van tevoren kipmenu van de Nando.

Vanochtend kwam ik Mark tegen in de trein naar de tuinen. Toen hij hoorde dat Cees en Bud naar het voetbal gingen sprongen de tranen in zijn ogen. Alles vindt hij hier fantastisch, maar het Engelse voetbal mist hij vreselijk (Mark en Emma zijn 5 maanden geleden vanuit Engeland naar Melbourne verhuisd). Hij had het goevoel eindelijk een lotgenoot gevonden te hebben. Het was dat hij een vijfdaagse ticket voor Cricket had, anders was hij zeker meegegaan. Voor de toekomst lijkt het er dus op dat Bud een nieuwe voetbalmaat heeft. Misschien kunnen ze dan ook samen overleggen van welke footyclub ze lid willen worden. Want voetbal (soccer) is natuurlijk leuk, maar als je er echt bij wil horen ga je naar Ozzie Rules voetbalwedstrijden. En uiteraard naar cricket in de zomer, maar dat zijn wel erg veel keuzes tegelijkertijd.....

De mannen zijn thuis. Het verslag.

"We waren er 10 minuten van tevoren. Er zaten 20 mensen in het stadion. Het dak was dicht tegen de zon voor de "fairness" van de wedstrijd. Groot scherm om de wedstrijd te volgen. Je krijgt meteen 4 herhalingen als er een goal gemaakt wordt. Net voor de wedstrijd probeert een verslaggever een paar levendige interviews te doen. Echter met pas 20 man binnen (waaronder Bud en Cees) moeten nog even wat mensen in een vak "geslagen" worden om een beetje levendige sfeer te creeeren. Op het moment dat de wedstrijd begint zijn er toch 25.000 mensen binnen. De spelers komen binnen. Helaas missen we de aftrap. Er wordt een Bengaalse vuurkaars afgestoken in het "hooligans" vak. Het hele stadion in rep en roer. Wat gebeurt daar! Een steward komt aangesneld met een emmertje water. De oproerpolitie snelt erop af om de deugnieten bestraffend toe te spreken. De aandacht voor de wedstrijd komt terug als Sydney de eerste goal scoort. Vijf minuten later is het stadion doodstil. Sydney staat twee nul voor. We kijken met plezier. We zitten op leren stoelen met elleboogsteunen. Veel beenruimte. Voor ons zit iemand met een Melbourne sjaal om. Er wordt voorzichtig booooooeeee geroepen als de tegenpartij de bal heeft. Of als de scheids tegen Melbourne fluit. Scanderen is hier uit den boze en wordt dus ook niet gedaan. Boe is het ergste dat geroepen wordt. Men houdt zich uitstekend aan de code of behaviour die uitgebreid gepresenteerd wordt voor de wedstrijd start. De vuurpijl is een extreme uitzondering op de regel.

Resultaat. Melbourne heeft gewonnen. Kwaliteit van de wedstrijd wordt beschreven door een supporter in de trein terug naar huis "als die speler een bal recht vooruit kon trappen speelde hij wel in Europa.......""

Melbourne 3

(14)		Archie Thompson
(71)		Nick Ward
(79)		Ney Fabiano

Sydney 2

(1)		Shannon Cole
(4)		Brendan Gan

left overs

Kerstontbijt eerste kerstdag

Het was een bijzondere kerst. Christmas Crackers met flauwe grappen, mooie kado's, schuifdeuren tegen elkaar open voor wat koelheid in huis, strand, wel kerstverlichting maar pas te zien om 22.00u omdat het lang licht blijft. Aan de overkant van ons huis voortdurende bedrijvigheid bij de BBQ's. Alle picnictafels worden de hele dag bezet door vrolijke families. Cricket in het park. 

Onze jongens aan het kerstdiner met hun zwemkleren aan. Isis gelukkig op stand met haar Assepoesterjurk en zilveren hakken die ze als kerstkado had gekregen.  

Tweede kerstdag is "left over" dag. Met de buren samen hadden we een tafel vol lekkere dingen neergezet, inclusief kalkoen. Bishop wijn. Als toetje twee kilo aardbeien die we vanochtend hebben geplukt op een grote aardbeienfarm op de Mornington Peninsula. Erg lekker, erg gezellig. 

Het was een kerst om nog vaak aan terug te denken. 

kerstgroet

Lieve allemaal,

Op het moment dat ik dit schrijf is het 17.00u

De cakes staan in de oven

De kerstboom opgetuigd op tafel

Om 19.30u komen er Christmas Carols op ABC 1

Buiten schijnt de zon

Vanochtend gingen we naar de South Melbourne Market om de laatste inkopen te doen

Al het openbaar vervoer is vandaag en morgen gratis

De feeststemming zit er goed in 

Vanmiddag vooral veel vaders en kinderen buiten in de speeltuin

Of fietsend met hun kroost

Terwijl moeders het feest voorbereiden in hun keukens

Nu wordt het buiten rustig

De winkels zijn net dicht

Binnen staat de kerst cd van Dirk Scheele op

O Denneboom

Wij gaan vieren

Net zoals iedereen hier

We dachten te beginnen met een mooie kerstfoto

Maar zoals gebruikelijk werd het een rommelig geheel

De kinderen jumpen liever dan dat ze kijken als engeltjes

Wij denken aan jullie allemaal

We hebben geen kaarten verstuurd

Maar jullie zitten allemaal in ons hart

En we missen jullie juist deze dagen extra

Wij wensen jullie hele gezellige feestdagen

Merry Christmas!

Marit, Bud, Isis, Simon en Tom

picnic in het park

Aanloop naar de kerst betekent hier veel borrels en veel plezier. Vandaag hebben wij volledig volgens de Australische regels een BYO (Bring Your Own) Barbie gedaan in het park met onze vrienden Emma en Mark, hun kindjes en hun opa en oma die op bezoek zijn.  In tegenstelling tot de Barbie met de buren een aantal weken geleden, waarbij BYO heel letterlijk werd genomen, stond nu de picnic tafel vol met salades en lekkere dingen die we ook gingen delen. Als toetje koffie en minced pies op het strand bij de avondzon. Uiteraard hadden we veel te veel, dus morgen gaan we al aan de "left-overs" (voor Boxing day gepland) beginnen. 

Na ons stond er alweer een groep jongens klaar met hamburgers en broodjes om ook te gaan picnicken. Het gebruik van de BBQ in het park gaat hier aan de lopende band door. Gelukkig komt iedere ochtend om 7.00u de gemeentereininging de speeltuin en de BBQs schoonmaken. Natuurlijk zijn er uitzonderingen op deze regel, dus juist vandaag kwam er niemand om de aangekoekte resten weg te halen. Cees en Mientje hebben een uur voor we hadden afgesproken niet alleen de tafel bezet gehouden, maar ook de BBQ blinkend gepoetst. De meeuwen dropen teleurgesteld af, er viel niets meer voor ze te halen totdat wij kwamen met het kleine grut ha ha.

Ondanks het feit dat het duidelijk is dat de kerst eraan komt, hebben we wat moeite om echt in de sfeer te komen. Het ligt niet aan de omgeving. Er lopen kerstmannen in volledige wollen pakken met muts en bel door de winkels en over straat. Er zijn hele grotten ingericht waar de kerstman zit om met kinderen op de foto te gaan. Als hij er even niet is staat op zijn deur dat hij de rendieren aan het voeren is  :-). Overal kan je minced pies kopen. Vandaag werd de uitverkoop nog eens aangescherpt. Huizen zijn verlicht en toen wij gisteravond laat naar huis reden uit het noorden van de stad zagen we heftige verlichtingsconcurrentiestrijd tussen vele huizen. Wie heeft de mooiste en meeste kerstverlichting. Rendieren, sneeuw, ijspegels, alle kleuren van de de regenboog. Hele daken knipperend verlicht, boomtakken worden beladen met lichtsnoeren, net zoals hekken, ramen en alles wat los en vast zit en vanaf straat zichtbaar is.  Heel kerstachtig en sfeervol, wel bij 30 graden. 

Gelukkig hebben wij ook verlichting. Niet vanaf straat zichtbaar, dus telt het niet echt mee.Het is een gekleurd lampjessnoer langs de kast in de wookamer, vlak bij Jacky-boy die de knipperende lichtjes prachtig vindt.

Dat we nog steeds niet het gevoel hebben midden in de kerst te zitten komt door het heerlijke warme weer en dat het lang licht is. En natuurlijk ook omdat we de rest van de familie missen. 

Toch denken wij dat we het best aardig doen met integreren in Melbourne. Kijk maar naar de tweede BYO Barbie in het park binnen een maand......echter, als de hoeveelheid kerstverlichting als indicator wordt gebruikt voor de mate van integratie zijn we er nog lang niet!

 

the week after...

Alweer meer dan een week zijn opa Cees en oma Mientje op bezoek. 

Hoe gaat het?

Kijk naar de foto, lees de gezichten en je weet het antwoord. 

Churchill Island. Een dagtripje. Helaas niet met z'n allen want er is natuurlijk nergens een auto meer te huur in het hoogseizoen. Een ongeplande agenda heeft voordelen, maar dit is dus duidelijk een nadeel. Tom en Bud blijven thuis. Zij gaan ook gezellige dingen doen. Fietsen bijvoorbeeld. Bud neemt mijn fiets. Vreest met grote vrezen dat hij een bekende tegenkomt want het blijkt dat hij mijn fietshelm niet past. Dus helm hoog op het hoofd, wel vast voor het geval hij politie tegenkomt, fietst hij over Beachroad naar de "Blauwe Speeltuin". Hij komt toch een bekende tegen, maar vertelt ons blij dat dat gelukkig was nadat hij de helm had afgezet. 

Wij rijden naar Phillip Island naar de oude Heritage Farm. Het is prachtig weer. De sfeer is goed. De weg ernaar toe redelijk leeg. Veel nieuwe indrukken. Een nieuwbouw wijk wordt door Cees geinterpreteerd als " is dit een woonwagenkamp?". Om een idee te geven hoe sommige nieuwbouw buitenwijken van de stad eruit zien........

Bij aankomst op Churchill Island wordt de voucher die we nog steeds hebben wederom niet afgetekend. Een mooi systeem die vouchers. Je kan er eindeloos gebruik van blijven maken.

De boerderij. Allemaal bloemen, een prachtig uitzicht, uitgelaten opa en oma en kinderen. 

We hebben een heerlijke dag. Na het museum, de kruidentuin, dieren voeren, lunchen, een ritje met de koets en koeien melken wankelen Isis en Simon de auto in en slapen binnen 1 tel. Wij rijden nog even naar Woolamai Beach om naar de surfers en de hoge golven te kijken. Na een week in Melbourne moet je toch minstens 1 keer de oceaan gezien te hebben. Kinderen met de airco op stand hoog slapen in de auto. Wij lopen snel even naar het prachtige strand om van het uitzicht te genieten. Natuurlijk veel te kort, hier komen we nog een keer terug.

Mientje met haar nieuwe zonnehoed

Het paard Sydney staat voor de koets

Onze gast bij de lunch in de tuin

Uitzicht

Ons stralende bezoek

verhuizen

Het is zomer! Al een aantal keer hebben we het genoemd, maar vandaag, 21 december, is ook de meteorologische zomer echt begonnen vergezeld door de langste dag van het jaar. Het is nu 21.18u en de lucht is rood en donker. Het was prachtig weer. De kinderen hebben de hele dag gespeeld met Cees en Mientje in de speeltuin. Wij maken dankbaar gebruik van de mogelijkheden die het biedt dat zij bij ons logeren. Daardoor konden Bud en ik vandaag Lindy, Allan en de kindjes helpen verhuizen. 5 maanden geleden wisten we niet van elkaars bestaan. Vandaag stonden we bankstellen te sjouwen en keukenkastjes in te ruimen. Ze zijn onze eerste echte vrienden hier geworden. We vinden het dan ook oprecht jammer dat ze nu zijn verhuisd van hier vlakbij naar Mount Waverley, ruim een half uur hier vandaan.  Even leek de verhuispret in het water te vallen toen met de gehuurde vrachtauto een stuk van het dak van een splinternieuw buurhuis werd gereden. Er werd pijnlijk duidelijk hoe een groot aantal huizen hier worden gebouwd. Lichte materialen, prefab stukken aan elkaar gezet. Rijd je met de wagen licht tegen het dak aan dan wordt meteen het hele dak ontwricht. Gelukkig zijn ze verzekerd, maar het was wel schrikken. 

Na het verhuizen weekboodschappen doen. Even vergeten dat het natuurlijk ontzettend druk is bij de shopping mall. Zelfs om 15.00u was het nog invechten om een parkeerplekje te vinden. Invechten om de mall te komen. En dan tot mijn grote verbazing een oase van rust in de supermarkt. Alle spullen liggen hoog opgestapeld. Van dragon fruits tot thaise basilicum, van minced pies tot 5 flessen cola voor 5 dollar. Ik laad een kar vol met spullen, ga nog even kijken in het Nederlandse schap of er misschien oliebollenmix ligt. Helaas niet, wel bokkepootjes en hagelslag, maar dat kochten we in Nederland nooit dus daar hebben we niet veel aan. 

Omdat het eindelijk weer mooi weer was zonder storm hebben we vanavond op het terras geBBQed. We hebben uitzicht op onze BBQ die vandaag gelukkig geen kuren heeft. En op het park waar een groot aantal families ook zit te BBQen bij de openbare "barbies".  Het ziet er gezellig uit. 

Al die barbies zijn een voorbode op de kerst. Op kerstavond gaan de meeste mensen hier BBQen. Op eerste kerstdag zet men een kerstmuts op en wordt er kalkoen gegeten en op Boxing day gaat men naar een cricketwedstrijd. Ons kerstplan moeten we nog maken, wel is al zeker dat er geen kerstmuts komt (het wordt deze week meer dan 30 graden) en geen kalkoen (past niet in onze oven ;-))

Dag Kinder

De kerst komt eraan. 

En daarmee de zomer en de zomervakantie. 

Er onstaat een koortsachtige run op de winkels voor de laatste kerstinkopen. Er is zo weinig verkocht dat overal de uitverkoop is begonnen veel winkels hun waren met 40% korting dumpen. 

Alles voor het laatst voor het nieuwe jaar begint. Zo ook de laatste dag op Kinder, het schooltje waar Isis naartoe is geweest de afgelopen maanden. Een spannende dag waarbij familie naar de kerstuitvoering mag komen kijken. En het moment waar eindelijk Jacky-Boy, de schoolparkiet, met ons mee naar huis gaat om de zomervakantie te overbruggen. 

Uiteraard is er een "Bring Your Own Break Up Party" voor de kinderen na de uitvoering. Wij waren te laat voor het inschrijven op Bring Your Own favorieten zoals "Popcorn", "Cupcakes" en "Fruitplatter". Dan maar iets anders. Wij hadden ons met Sandwiches op de lijst gezet. Bij de bakker maandagmiddag gevraagd of hij minibolletjes voor ons kon bakken die we dan dinsdagochtend 7.30u op zouden halen. Natuurlijk, no worries.  En inderdaad stond er een doos vol bolletjes klaar voor ons, nog dampend uit de oven en met extra bolletjes voor ons omdat de bakker vond dat ze iets te grootwaren uitgevallen.

De uitvoering was erg leuk. Typisch Australische liedjes over krokodillen, schaapsherders en dino's. Met de nodige Australische humor in de liedjes die door iedereen werd begrepen behalve door de kinderen en ons Nederlanders. Daarna het uitreiken van een zelfgeknutseld kerstkado voor de ouders en een map met de zichtbare vorderingen van ieder kind, inclusief persoonlijke verhalen en bijbehorende foto's. En een persoonlijk afscheidskadootje van de juffen voor ieder kind. Gelukkig was ik er op het laatste moment achter gekomen dat de juffen ook een kado krijgen met kerst en natuurlijk een kerstkaart......

Break Up Party was een succes volgens Isis, die straalde omdat de bolletjes als eerste op waren. Niet zozeer omdat ze zo lekker waren maar omdat er gekleurde parapluutjes opstonden die Cees en Mientje uit Nederland mee hadden genomen. Succes van het jaar. Een rij wachtende moeders die allemaal wilden weten uit welke winkel die versiering kwam. "A must have for Christmas..."

Wij komen zo in de kerstsfeer dat we thuis meteen aan het versieren gaan. De kinderen zijn in eerste instantie heel teleurgesteld dat we geen echte boom hebben maar bij nader inzien zijn ze toch heel tevreden. Dirk Scheele met "Josef en Maria" op de achtergrond, veel te knabbelen in een bak, Jacky-Boy onrustig toeziend vanuit zijn nieuwe woonplek. 

Als dan ook nog de deurbel gaat en er net in Melbourne ge-arriveerde Nederlandse mensen met hun kindjes op de stoep staan die even hallo komen zeggen en een borrel komen drinken is het feest en de chaos compleet. Het lijkt wel alsof we thuis zijn...........

Close-up van onze kerstboom

De zonnehoed op de kapstok van Isis op Kinder. 

Onze sandwiches als bijdrage aan het feest. Wat de wijn  op het schoolaanrecht doet....?

Kerstliedjes zingen

de bmw edge

Dansen! Optreden! Na 4 maanden trouw iedere les gevolgd te hebben. In het begin met tranen, met boosheid, daarna steeds vaker met plezier en de laatste weken vooral met trots heeft Isis vandaag de kroon op haar volhardendheid gezet. De dansuitvoering van de dansschool. 

Zoals bijna alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt is de uitvoering een toonbeeld van orde, discipline en superorganisatie. De lokatie was geweldig. Een theaterzaal midden op Federation Square, hartje centrum. Ultra modern. De kinderen volgens de voorschriften thuis geschminked en aangekleed in hun kostuums. Balletschoenen gepoetst, haren tot plastic toe gesprayed om te vookomen dat er kleine plukjes uitsteken. Haarnetjes. Make-up, lippenstift. Van heinde en verre komen ze aangelopen met hun vaders, moeders, broers zussen, opa's en oma's. Over het enorme plein. De kleine dansers en danseressen. Er zijn kleurige torren, babydieren, kangoeroes, vlinders, strandgangertjes en nog veel meer. De kindjes uit de groep van Isis zijn zonnebloemen, groene glimmende pakjes, groen met gele tutu en een gele organza haarspeld. 

De vrijwillige supervisors halen uiteraard keurig op tijd hun groepen kinderen op. Er is rust. Er wordt niet gekeet, gegild of gerend. Vrolijke snoetjes van kinderen van 5, 6 en 7 die opgemaakt zijn alsof ze naar hun eindexamenbal gaan. Ze staan met hun kleurige kostuums op het glazen balkon dat boven het hele podium loopt. Ze kunnen dus voortdurend de zaal zien met het trotse publiek, maar ook alle optredens. Stipt op tijd beginnen de voorstellingen. In razend tempo komen achter elkaar de groepen op en dansen hun dans. Geen fout wordt gemaakt. De muziek sluit naadloos aan. Er wordt getapt, op de grond gerold, door de lucht gesprongen, rondgedraaid en vooral gedanst. Het publiek geniet en klapt. De zaal is muisstil. Wij ook. Bij een groot aantal groepen staat de juf in een nisje te coachen. Een ontroerend gezicht, al die kleine koppies die vol concentratie de bewegingen van de juf na proberen te doen. De kinderen op het balkon zitten als kleurige bloemen op hun beurt te wachten. Zachtjes wuiven ze af en toe heen en weer. 

Als Isis met haar groepje opkomt zwellen onze harten van trots. Simon zegt vol stille bewondering, "ohhhh, daar komt ze, daar komt Isis, kijk! Ze danst echt" Isis doet uit alle macht mee wat ze heeft ingestudeerd en thuis vaak heeft geoefend. Ze zingt de teksten uit volle borst mee. Geniet van de aandacht van het publiek, het applaus. Ze heeft tot onze grote verrassing geen plankenkoorts. Kijkt niet eens naar ons. 

Na 1,5 uur is het grootse spektakel voorbij. De kinderen worden keurig opgehaald en in een schrift afgetekend dat ze door de juiste persoon zijn gehaald. Isis heeft maar 1 wens. Met z'n allen koffiedrinken, wat we natuurlijk doen. Volledig opgaand in een enorme regenboogijs verwerkt ze de ontlading van de spannende ochtend. Het is even vechten als ze haar gewone kleren weer aan moet. We zijn met de trein dus ze mag niet haar balletpak aanhouden. Dat is 

hier "not done".

Tot vorige week heeft Isis gezegd dat ze blijft dansen tot de uitvoering. Dat ze daarna stopt. Het is te saai. Ze heeft het waargemaakt, en meer dan dat. In de trein terug vertelt ze dat ze het heel leuk vond en dat als het mag ze toch nog wel verder wil gaan. Maar dan echt dansen, voor grote meiden. Want nu kan ze inmiddels verstaan wat er gezegd wordt op de les.....en zo'n optreden wil ze nog wel een keer meemaken!

Vertrek in de ochtend

Wachten op de trein

Entree van de BMW Edge, hier gaat het gebeuren

Een illegaal geschoten plaatje van Isis en Mable, haar vriendin op de fotosessie twee weken geleden

gefeliciteerd!

Vandaag is het een feestdag. Mientje is jarig. Terwijl het buiten stormt en regent dansen wij op de kerstmuziek van Dirk Scheele en vieren we uitbundig feest. 68 jaar, gefeliciteerd Mientje! Hieperdepiep

HOERA!

achter de geraniums?

Nee, natuurijk zitten we niet achter de geraniums! 

Kadootjes vanochtend bij het ontbijt.

Avondommetje richting het strand, Mientje en Cees

In kerstsfeer komen met de nieuw gekregen Thomas Kerst dvd

We zitten natuurlijk niet achter de geraniums. Cees zit er middenin! Nog geen 24 uur na aankomst staat het het geraniumprobleem op te lossen in ons voortuintje. De oplossing? Dode knoppen uit de planten halen..... 

cees en mientje

Welkom in ons huis Cees en Mientje!

Gelukkig hebben jullie een goede reis gehad. "Zijn jullie moe? Nee hoor, helemaal niet. Je doet niet anders dan zitten......" Het is heel bijzonder om Cees en Mientje hier aan onze tafel te hebben zitten. Alsof er niets veranderd is. We gaan als een grote familie een aantal hele gezellige weken tegemoet. De eerste verjaardagskaarten zijn al voor Mientje gearriveerd, zaterdag verjaardagsdag!

wist je dat...de West Gate Bridge

Nog nooit eerder hebben wij een blog bijgehouden. En ik wist niet dat het zo leuk en zo verslavend zou zijn. Wat zo leuk is aan een blog bijhouden is dat we stilstaan bij wat er gebeurt. Dat we het gevoel hebben dichter bij de andere kant van de wereld te zijn, regelmatig met iedereen even bij te praten. Maar wat het eigenlijk echt bijzonder maakt, is dat er zoveel mensen meelezen en meeleven. En ons dat laten weten.  Dankzij deze blog onderhouden we meer contacten en zien we hele nieuwe leuke kanten van mensen. Zo kregen we afgelopen weekend een bericht over de West Gate Bridge. Ik noemde die brug in een eerdere blog. Het bericht komt van Anton, een oom van Bud. Ik wil jullie graag mee laten lezen over de geschiedenisvan deze brug. 

".........dat je het over de West Gate Bridge had in je blog. Dat deed mij weer denken aan de tijd dat ik bij Werkspoor in Utrecht werkte, lang, lang geleden. De brug heette toen de Lower Yarra Bridge.

De brug die er nu ligt is niet de oorspronkelijke brug. De eerste brug was een ontwerp van Freeman & Fox uit London. De brug werd gebouwd door Werkspoor, zij hadden een vestiging in Austalie die de onderdelen fabriceerden. Deze brug was namelijk uit allemaal losse plaatdelen gemaakt en werd ter plaatse in elkaar geschroefd. Een soort Ikea brug dus.
Ik heb meegewerkt aan de engineering van dit samenbouwen en vooral de montage van de brug. De montage van de brug was zo gepland dat er aan beide einden van de brug naar het midden toe zou worden gebouwd.
Bij de montage onstond nogal vertraging. Daarom werd er door de opdrachtgever beslist om voor de montage aan een zijde een plaatselijke aannemer in te schakelen. 
Dit is helaas op een grote catastrofe uitgelopen.
 
De brug werd op de grond samengesteld maar niet in zijn geheel maar in twee lange delen. Na het ophijsen werden de twee lange delen, op de pijlers gelegen, aan elkaar geschroefd. De montage op de grond was blijkbaar niet goed uitgevoerd en de delen lagen niet op dezelfde hoogte waardoor zij niet aan elkaar konden worden gemaakt. 
 
Dhr. Hardenberg (van Werkspoor Utrecht, toen mijn baas) werd gevraagd om te komen kijken. Hij zat aan de andere oever waar Werkspoor met de montage bezig was.
Om aan de andere kant te komen moest hij omrijden. Tijdens deze rit is de brug aan de overzijde in elkaar gestort. Bij dit tragisch ongeval zijn 36 mensen om het leven gekomen.
Voor zover mij bekend is de brug, voor zover deze gemonteerd was, helemaal afgebroken en is er een nieuwe brug gebouwd.
Volgens mij moet er nog ergens een plaquette zijn die aan dit voorval herinnerd. 
Dit ongeluk is in 1970 gebeurd en ik dacht dat de vernieuwde brug pas in 1978 in gebruik is genomen....."

dag janske

Dag Janske! 

Ik ben net thuis van Janske wegbrengen naar het vliegveld, Tullamarine. Isis vertelt Janske dat de piepjes die ze onderweg hoort van de Citylink zijn, de splinternieuwe snelweg dwars door de stad waar je automatisch tol voor betaalt. Op het vliegveld begint de vakantiedrukte te komen. Rijen mensen aan het inchecken, waartussen Janske. Maar het gaat voorspoedig en een uur later zitten we aan de slappe koffie bij een raam naar de vliegtuigen te kijken. Een vliegveld is net een grote deur naar de rest van de wereld. Het voelt alsof je er doorheen kan stappen en dan aankomt waar je zou willen zijn. En dat stelt gerust. Maar is ook even lastig als Janske dan door die deur stapt. 

We hebben een heerlijke vakantie gehad, veel gedaan en veel gezien. Toen Janske gisteravond bij onze overburen even langsging om dag te zeggen en daar gezellig bleef zitten voor een "bakkie" vonden we dat een prachtige afsluiting van deze vakantie en tekenend voor het leven hier. Zo is Australie, je voelt je er meteen thuis.....

Nu twee dagen dagelijkse dingen. Huis boenen. Kerstfeest op de opvang bij Simon. Laatste repetitie voor de dansuitvoering van Isis op 14 december. Sporten. Christmas Carols in het park. En woensdagavond arriveert er hoog bezoek, Cees en Mientje komen!

sinterklaas

Vandaag is het feest

De Sint is geweest

We bakten pepernoten

En hebben ervan genoten

Op Kinder lieten we zien hoe dat moet

Het enige dat ontbrak was het suikergoed

's Middags bereidden we het maal

Poffertjes en pompoensoep, het kan allemaal

Toen kwam het bezoek en helaas

Het was 35 graden en we hadden geen speculaas

Maar wel veel plezier en koffie en spa

Watermeloen, scones en veel chocola

Na eten en drinken

De kinderern schminken

Net toen het bezoek vertrok

Kregen wij een grote schok

Een zak met kado's, nee niet 1 maar 2

Sint was gekomen, helemaal overzee

Gedichten lezen en uitpakken maar

Kado na kado, we waren nog lang niet klaar

Blij en vrolijk van alle leuke spullen

En de gedichten die onze gedachten vullen

Sinterklaas, bedankt dat u bent gekomen

Dat hadden we niet durven dromen

De nieuwe beren die kwamen liggen in bed

Wij en de kindjes zijn moe na de pret

Welterusten allemaal, wij gaan slapen

En fijne Sinterklaas vanavond, veel pepernoten rapen!