We hebben een hele gezellige dag. Dat Karin er is maakt het extra feestelijk. De kindjes zijn niet te stoppen in hun verhalen. Bink moet nog even wennen maar begint langzaam te ontdooien. Karin is al bont en blauw van het voetballen. Bud is schor van het waarschuwingen roepen naar de kindjes dat ze voorzichtig moeten zijn met hun oma Karin. Isis heeft gelakte nagels. Tom is 5cm gegroeid van trots omdat Karin zo vaak zegt dat hij zo geweldig is. En Simon is veranderd van wilde leeuw in een knuffelbeer. En ik? Ik geniet ervan dat Karin er is. Ik ben altijd een beetje kind van binnen met Karin in de buurt. En als ze speciaal voor mij een kopje koffie zet en wij samen op de tuinbank zitten het op te drinken, dan voel ik mij warm en blij en kompleet.
Vandaag gaan we met de kado's buiten spelen. De nieuwe drinkflessen worden gevuld, de nieuwe rugzak in wordt gebruik genomen, het nieuwe vest gaat aan. Dat laatste maar kort want het wordt vandaag 30 graden. We gaan naar het Mornington Peninsula National Park, naar een strand waar wij nog niet geweest zijn. Rye's Backbeach. Een surfers strand met gigantische golven.
Het is schitterend weer. Het strand is eenzaam en het is druk met surfers in hun pakken en met planken. Ze temmen de huizenhoge golven met gemak. Althans, zo lijkt het. Wij wandelen door het zand, spelen in rotspoeltjes van de prachtig uitgesleten koralen en stenen op de het strand. We trappen een balletje. Zwemmen is er niet bij vandaag, het water is te wild en er zijn geen life savers.
In de loop van de middag zijn we weer thuis in de stille tuin onder de bomen. We drinken hier de koffie en eten het ijs dat we op weg naar huis links hebben laten liggen door de enorme drukte langs de andere stranden. Het lijkt alsof heel Melbourne op deze misschien laatste mooie nazomer dag op het strand zit langs de helderblauwe Port Philip Bay. De baai is prachtig, maar de mensenmassa's, daar houden wij niet zo van.
Bink vindt het inmiddels goed dat Karin met hem gaat wandelen. Hij is gewend en vindt het ook leuk dat ze er is. Hij is weer helemaal zichzelf. Dat merk ik als hij beledigd vanuit de tuin binnen komt stampen eruit de grond van zijn hart zegt "Isis stout". Isis, die het allerbeste voor Bink zorgt van iedereen, is nu ook beledigd. Het enige dat ze had gedaan was dat ze had gezegd dat Bink geen likje meer van haar ijsje mocht. Hij had zijn eigen ijsje al gehad. Ha ha ha, we geven Isis gelijk en proberen Bink uit te leggen dat Isis inderdaad gelijk heeft en niet stout is. In mijn hart ben ik trots dat hij zo zelfstandig is en zichzelf weet te redden.
We proberen in de wind de kaarsje op de taart aan te steken.
Verhalen vertellen.
Vertrouwen op Rye's Back Beach.
Een stukje wandelen langs het strand.
Volmaakt rotspoeltje op het strand.
