Ik moet er drie keer langslopen voor ik de aankomsthal herken als aankomsthal. Het is eigenlijk niet meer dan een golfplaten dak met een hekwerk eromheen, een kofferband in het midden, ijzeren draaideuren naar buiten. Het komt uit op een parkeerplaats.
Ik ben op tijd en ga even rondkijken. Je kunt nergens zitten en de "ophalers" staan buiten het hek te wachten, op de parkeerplaats. De lucht ruikt naar kerosine, de motoren van een aantal vliegen dat er staat staan te loeien. Ik zie in de verte het vliegtuig van Karin landen. Ik sta aan de rand van het vliegveld en kan door het hek alles goed zien en volgen. Zakken vallen van karretjes, motoren worden gechecked, er zijn duizend en een bezigheden. O, wat is een vliegveld toch een zalige plek om te zijn. Er komt een vliegtuig aanrijden en hoog bovenin zit de piloot. Hij zwaait naar mij, wat leuk!
