onbelangrijk

Natuurlijk wil ik dat alles perfect is als mijn moeder hier is. Het huis moet helemaal opgeruimd zijn, de was moet eruit zien alsof het een fluitje van een cent is. Het eten altijd lekker en in een handomdraai op tafel. De kinderen altijd vrolijk en fantastisch luisterend. Werk tussen de bedrijven door in alle rust en evenwichtig.

Nu Karin hier is, is er veel minder te doen in huis. Ik heb een vakantiegevoel. Ze neemt mij bergen huiswerk uit handen. Er zijn lekkere boodschappen in huis en je kan hier van de vloer eten. Bink is inmiddels helemaal gewend waardoor ik een lange ochtend kan gaan werken in de stad.
Maar als het met zorg en liefde gekookt eten niet zo gezellig is omdat een van de kindjes een driftaanval heeft baal ik. De tijd is maar zo kort dat Karin er is, ik wil die tijd niet verspillen aan ruziemaken met de kindjes. Gelukkig komt de driftaanval ook weer goed. Natuurlijk. Het is hier net het gewone leven :-).

's Avonds zitten Karin en ik te keuvelen op de bank. We wachten op Bud die de afgelopen weken en nu nog steeds marathon weken draait op zijn werk. Het is stil in huis. De kindjes liggen heerlijk te slapen na alle aandacht en extra lange verhalen. De afwas is gedaan. De koffiepot staat te pruttelen.

Ik kijk rond en zie met andere ogen ons huis. Het is oud, het is rommelig en we hebben nauwelijks meubels. De gordijnen zijn oude rolgordijnen die je laat zakken langs de schuifdeuren als het buiten donker wordt. We zitten altijd onder de verlichting die bij het huis hoort en niet gedimd kan worden. De buitenstoelen hangen half uit elkaar. De tuin is een grassige chaos.

Plotseling ben ik de oude zooi helemaal zat. Diep in mijn hart hoef ik geen meubels, maar een mooie fleurige bank zou toch wel leuk zijn. Alle boeken op de planken van de kleine boekenkastjes zou ik het liefst achter de deuren van een moderne strakke kast willen hebben staan. Het speelgoed in mooie stevige houten vrolijk gekleurde laden. Ik weet het zeker. Als wij de volgende keer verhuizen doe ik alle oude rotzooi weg. We nemen de helft mee van wat we nu hebben. De oude kast en de oude tafel mogen blijven, net als wat andere persoonlijke spulletjes. Maar de rest gaat eruit, weg, foetsie.

Ik weet het zeker. De volgende keer dat Karin hier is is alles anders. Misschien geen meubels ;-) maar ook geen oude rotzooi. Een heerlijke gedachte.

En nu? Ik merk dat ik alle momenten wil koesteren dat Karin er is. We hebben het heerlijk. Vanochtend zaten we om 5u aan het ontbijt want Karin gaat een dagje naar de Gold Coast om een oude bekende op te zoeken. Om ieder moment een kopje koffie te kunnen drinken met mijn moeder, al is het om 5u 's ochtends aan de ontbijttafel waar Bink net weer een glas melk om gooit, of 21u 's avonds onder de ongezellige plafondverlichting, is voor mij een groot goed. Al het andere is onbelangrijk.