gesprek

Alsof ik een marathon heb gelopen. Zo voelt het als ik naar buiten kom na het sollicitatiegesprek vanmiddag. Het heeft te maken met de voorbereiding. Ik moet een presentatie geven voor een panel. En vragen beantwoorden. In gesprek gaan. Er staat 45 minuten geplanned, ik er meer dan een uur in diepgaande discussie. Ik denk dat het goed gegaan is. Wat ze al gezegd hebben is dat de enige zorg die ze hebben mijn kwalificatie en ervaring is. Ze zijn bang dat ik overgekwalificeerd ben. Woensdag hoor ik meer.......
Als ik thuiskom kom ik meteen terug tot de orde van de dag. De havermout staat aangekoekt op het fornuis. Het ontbijt half afgespoeld in de gootsteen. Broodstukjes op de grond waar de stoel van Bink staat. Ik heb het huis verlaten zonder mij iets aan te trekken van de rotzooi. Een mens kan uiteindelijk niet alles. Gelukkig maakt het de oppas niets uit. En komen pas om 16.30u de buren met de kindjes om te eten. Ik heb nog even tijd om e.e.a. op te ruimen en een maaltijd in elkaar te draaien van wat er nog over is van de weekboodschappen in de koelkast. Intussen hangt Bink snotterig aan mijn broek, staat Simon met een modderige basketbal in de schone lakens aan de lijn de ballen, ligt Tom uitgeput op de grond op zijn Nintendo te spelen en heb ik Isis nog niet kunnen overhalen om thuis te komen spelen. Redelijk chaotisch. Door mijn hoofd gaat voortdurend het gesprek van de middag. Heb ik wel de juiste antwoorden gegeven? Is de boodschap overgekomen? Was ik niet te enthousiast?
Even iets heel anders doen is goed.
Bezoek, eten, praten. Bezoek weer weg. Opruimen, kindjes in pyjama, gezellig voorlezen bij de kachel. Kusje. Lekker slapen. Vakantie DVDs terug naar de verhuur.
Nu zit ik te werken aan de cursus die ik schrijf en het schiet goed op. Het huis is in rust. Bud zit even footy te kijken op de televisie. De afwasmachine pruttelt op de achtergrond.
Het is goed.
Het weekend is begonnen.