citroenen

Het is hartje winter.

Vier jaar geleden kwamen wij aan in Melbourne, 18 juli 2008.
In mijn herinnering was het lang zo koud niet als nu. Of dat echt zo is weet ik niet meer, maar ik kan mij voorstellen dat we meer gewend waren aan Nederlandse temperaturen, dus kou misschien op een andere manier beleefden.

Deze dag 4 jaar later is een dag waaraan je herkent dat we hier een plek hebben.
Wat ons toen opviel was de citroenboom in de tuin van het huis dat we huurden in de eerste weken. Vandaag staan hier zakken met in totaal 25 kilo citroenen, sinaasappels en grapefruits die een vriendin voor ons heeft geplukt op de boerderij van haar ouders in het noorden van Victoria.
Ik heb een vrije ochtend genomen en ga met een vriendin en met Bink langs de baai wandelen.
Wendy komt nasi eten tot ieders plezier, en Paul en Alison, onze Engelse vrienden, komen 's avonds de plannen voor het weekend doornemen. We gaan dit weekend walvissen spotten in Warrnambool.
Niets van deze dag was van tevoren afgesproken. En toch gebeurde er van alles.

We kennen mensen. Hebben vrienden. Mensen kennen ons. Dat is een rijk en feestelijk gevoel. Een mooi kado op een dag als vandaag. Het is vier jaar later. En we voelen ons fijn.