sportfanaten

Nu de Olympische Spelen zijn begonnen hebben de kinderen geen leven meer. De vragen "Wanneer is er sport, wanneer wordt het uitgezonden, hoeveel mogen we kijken" vullen het grootste deel van de dag.

Vanavond, na het eten was het zo ver. De eerste wedstrijden.
Schreeuwend moedigen ze de Australische roeidames aan, die glansrijk de 2000m winnen. Ze denken dat het komt door de aanmoedigingen dus bij de volgende wedstrijd die wordt uitgezonden, een heren 8 boot schreeuwen ze nog harder. De teleurstelling als die van de Amerikanen verliezen is van hun gezichten af te lezen.
Als de mannen gaan fietsen door Londen, en er een groep Nederlanders in beeld komt is het enthousiasme mogelijk nog groter.

Het laatste dat we zien voor de kindjes naar bed gaan is 400m zwemmen van Michael Phelps. Simon houdt het bijna niet van de spanning omdat Michael zij aan zij gaat met een andere zwemmer. Dat Phelps een Amerikaanse zwemmer is maakt hem niet uit. Nationaliteit is plotseling niet meer belangrijk, hij wil gewoon dat Phelps wint.

Sport is sport en is per definitie spannend en mooi. We zijn voor de besten. Maar ook voor de Australiërs en vooral ook voor de Nederlanders. Ik ben vooral benieuwd wie er aangemoedigd worden als er Australiërs en Nederlanders tegen elkaar uitkomen........

Wordt vervolgd.